سرویس امنیت ملی ارمنستان اعلام کرد، رئیس پیشین این نهاد، رئیس‌سابق جناح پارلمانی حزب «جمهوری‌خواه» و یک کهنه‌سرباز جنگ اکنون در بازداشت به‌سر می‌برند. در بیانیه سرویس امنیت‌ملی ارمنستان آمده است: «این مظنون‌ها در نظر داشتند تا به‌صورت غیرقانونی قدرت را از طریق قتل نخست‌وزیر به‌دست آورند و گزینه‌هایی هم برای جایگزینی او مورد بحث قرار داده بودند.» پاشینیان در روزهای گذشته گفت: هیچ چاره‌ای جز امضای این توافق نداشته است و در غیر این‌صورت ضررهای ارضی بیشتری وارد می‌شد. او تصریح کرد که شخصا مسوولیت این عقبگرد را می‌پذیرد اما درخواست‌ها برای استعفا را رد کرد. این آتش‌بس جلوی اقدام نظامی در داخل و اطراف قره‌باغ را که از سوی جامعه بین‌المللی به‌عنوان بخشی از جمهوری‌آذربایجان به رسمیت شناخته می‌شود، متوقف کرد. این بخش جمعیت ارمنی‌ دارد. براساس این توافق، ۲۰۰۰ نیروی صلح‌بان روسیه در این منطقه مستقر می‌شوند. بخشی از مردم ارمنستان بر این باورند این شکست زمانی حاصل شد که روسیه پشت آنها را در این جنگ خالی کرده است. روسیه این اتهام را از سوی معترضان رد می‌کند. هفته گذشته نیز معترضان به توافق آتش‌بس میان ارمنستان و جمهوری‌آذربایجان با درخواست کناره‌گیری نخست‌وزیر در پایتخت ارمنستان به خیابان‌ها آمده و با پلیس درگیر شدند. رهبر اپوزیسیون و تعدادی از معترضان نیز دستگیر شدند. چند تن در ایروان از جمله رهبر حزب رفاه‌ارمنستان در جریان راهپیمایی که از سوی ۱۷ حزب اپوزیسیون ارمنستان علیه تصمیم نخست‌وزیر برای امضای توافق آتش‌بس با دولت باکو راه‌افتاده بود، دستگیر شدند. پیش از این درگیری‌ها، پلیس و نیروهای یگان عملیات ویژه در مرکز شهر جمع شده بودند. معترضان فریاد می‌زدند «نیکول، خائن است.» بر اساس قوانین حکومت نظامی که در جریان جنگ ناگورنو قره‌باغ اعلام شده بود، تظاهرات خیابانی ممنوع است. با این حال این آتش‌بس، بادوام‌ترین آنها از ابتدای سری جدید درگیری‌ها به‌شمار می‌رود و یک پیروزی قابل‌توجه برای الهام علی‌اف رقم خورده است. در این راستا خبر می‌رسد که روستاییان ساکن در منطقه قره‌باغ که باید خانه‌های خود را ترک کنند، اقدام به آتش زدن خانه‌های خود کرده‌اند تا این خانه‌ها سالم به‌دست آذری‌ها‌ نیفتد. از اوایل دهه ۱۹۹۰، کنترل این بخش از قره‌باغ در دست نیروهای نظامی ارمنی بوده است. این بخش از منطقه به لحاظ قانونی متعلق به جمهوری‌آذربایجان بود اما بخش عمده‌ای از این منطقه ارمنی‌نشین بود. پس از ازدست‌دان این منطقه از سوی جمهوری‌آذربایجان، ارمنی‌های نظامی کنترل این منطقه را بر عهده گرفتند. از آن زمان چندین‌بار درگیری در این منطقه رخ داد اما این‌بار درگیری‌ها وسعت بیشتری پیدا کرد. در این دوره از درگیری‌ها، ترکیه حضور پررنگ‌تری داشت و آشکارا در این جنگ از باکو حمایت کرد. بنابرگفته‌های ارمنستان در این جنگ ۲ هزار و ۳۱۷ نفر کشته و هزاران نفر نیز بی‌خانمان شده‌اند. جمهوری‌آذربایجان هنوز حاضر نشده است میزان تلفات جانی خود را اعلام کند. روسیه پیشتر گفته بود که از هر دو طرف افزون بر ۵ هزار نفر کشته شده‌اند.