اصل و نسب کامالا از کجا می‌آید؟
اوبامای زن
همچون باراک اوباما، یک میراث چند نژادی به هریس اجازه داده تا با هویت‌های مختلف ارتباط برقرار ساخته و به مخاطبان متعدد و جناح‌های رأی‌دهنده دسترسی داشته باشد. «اس. میترا کالیتا»، در گزارشی برای سی.ان.ان در ۱۲ اوت نوشت، برای درک اینکه انتخاب او چه معنایی دارد به بهترین منبعی که در مورد سیاست و آمریکایی‌های هندی تبار می‌شناختم مراجعه کردم: «عزیز حنیفه». حنیفه سردبیر اجرایی و خبرنگار ارشد «India Abroad» است که یک روزنامه قومی برای اجتماع هندی هاست که چند ماه پیش به دلیل تبلیغ و مسائل مربوط به کووید- ۱۹ تعطیل شد.
او برای من مصاحبه خود با هریس در ۲۶ اوت ۲۰۰۹ را ارسال کرد و به من اجازه داد که بخش‌های برگزیده را مورد استفاده قرار دهم. تیترش این بود: «کامالا دِوی هریس: «اوبامای زن» در مورد کارزار او برای دادستانی کل کالیفرنیا بحث می‌کند». این بخش بر نقش هویت هندی او تاکید می‌کرد؛ هویتی که بی‌تردید در ماه‌های آینده بار دیگر روی پرده خواهد رفت. صعود هریس در سلسله مراتب قدرت به‌عنوان دختر مهاجران – پدر از جاماییکا و مادر از هند- در واقع الگویی قدرتمند در برابر لفاظی و رویکرد ضد مهاجرتی ترامپ به دست می‌دهد. گزارشگر سی.ان.ان با اشاره به بخش‌هایی از گزارش «حنیفه» و سوال وی از هریس می‌افزاید، مادر کامالا تاثیر زیادی به لحاظ فرهنگی، هویتی و میراثی بر وی بر جا گذاشت. کامالا می‌گوید: مادرم به میراث هندی خود بسیار می‌بالید و به ما- یعنی من و خواهرم مایا- می‌آموخت که در این غرور در مورد فرهنگ‌مان سهیم باشیم. ما قبلا هر دو سال یکبار به هند سفر می‌کردیم. یکی از تاثیرگذارترین مردم در زندگیام- افزون بر مادرم- پدربزرگم «پی. وی. گوپالان» بود که در هند پُستی داشت که شبیه به وزیر خارجه در کشور ما [آمریکا] بود. پدربزرگم یکی از مبارزان اصلی استقلال در هند بود و برخی از خاطرات دلچسب من در دوران کودکی همانا قدم زدن در کنار ساحل با او پس از دوران بازنشستگی‌اش بود. پدربزرگم در «بسانت ناگار» زندگی می‌کرد.
میترا کالیتا، گزارشگر سی.ان.ان، با اشاره به بخش دیگری از مصاحبه حنیفه با هریس می‌افزاید: پدربزرگم هر روز با دوستان خود که همگی از مقام‌های بازنشسته دولتی بودند ضمن قدم زدن در کنار ساحل، گفت‌وگوهای سیاسی می‌کردند و در مورد اینکه چگونه باید با فساد مبارزه کرد و عدالت را به جریان انداخت بحث می‌کردند. آنها می‌خندیدند و در حین خنده نظرات و عقاید خود را مطرح و به بحث می‌گذاشتند. آن گفت‌وگو تاثیر زیادی بر من گذاشت تا بیاموزم که مسوولیت‌پذیر باشم، صادق باشم و انسجام فکری داشته باشم. هند به‌عنوان بزرگترین دموکراسی در جهان تاثیر زیادی در مورد کارهایی که امروز انجام می‌دهم بر جا گذاشته است.
عزیز حنیفه در مصاحبه خود با هریس از او سوالی در مورد فعالیت‌های مدنی می‌پرسد و می‌افزاید: «درست است که ریشه کنشگری مدنی شما به قدم زدن در ساحل با پدربزرگتان باز می‌گردد چنان‌که ریشه‌های کنشگری پدر و مادر شما به جنبش حقوق مدنی در آمریکا در دوران تحصیل‌شان در دانشگاه کالیفرنیا باز می‌گردد؟» در اینجا هریس پاسخ می‌دهد که نباید یک جنبش را فدای دیگری کرد یا یکی را به نفع دیگری فدا کرد. او می‌گوید هر دوی این جنبش‌ها بر من و پرورش من تاثیرگذار بود. پدربزرگ و مادربزرگم همواره به دیدن ما در برکلی می‌آمدند. آنها وقتی به اینجا می‌آمدند از صحبت با تمام اقشار مردم لذت می‌بردند؛ مردمی که درگیر فعالیت‌های مربوط به جنبش مدنی بودند. وقتی سفر می‌کنید و با مردمان مختلف با زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف دیدار می‌کنید، درمی‌یابید که اشتراک‌ها بیشتر از تفاوت‌هاست.
حنیفه در سوالی دیگر از هریس می‌پرسد برخی هندی- آمریکایی‌ها مانند «بابی جیندال» پس از پیروزی در انتخابات یا کسب حمایت از جامعه حامی خود، در پی این برآمدند که میان خود از میراث هندی- آمریکایی‌شان تمایز بگذارند. او سپس می‌پرسد که دیدگاه شما در مورد مولفه قومیت چیست؟ هریس پاسخ می‌دهد که «من به آن‌که هستم، به چیزی که هستم، به تاثیری که خانواده‌ام بر زندگیام گذاشته‌اند، به تاثیری که اجتماعم بر زندگیام گذاشته است می‌بالم». او مخالف نگاه تک‌بعدی است و می‌گوید باید مردم با عوامل مختلفی آشنا شوند و چندقومی و چند نژادی را بپذیرند.
«سوتیک بیسواس» هم دیروز چهارشنبه در گزارش دیگری در بی‌بی‌سی نوشت، سناتور هریس یک سیاستمدار سیاه‌پوستِ برجسته است. او بر خلاف برخی سیاستمداران، نه تنها گذشته خود را فراموش نکرده بلکه از معدود سیاستمدارانی است که به گذشته هندوی خود می‌بالد. او معنای هندی نامش را این‌گونه ترجمه می‌کند: «نیلوفر آبی» که نماد مهم بودن در فرهنگ هندی است. این گیاه زیر آب می‌روید اما برگ‌هایش در بیرون از آب رشد می‌کند در حالی که ریشه‌هایش در عمق آب فرو می‌رود. در عنفوان جوانی، کامالای جوان و خواهرش مایا در خانه‌ای بزرگ شدند که صدای موسیقی هنرمندان سیاه‌پوست آمریکایی از آن به گوش می‌رسید. پدر و مادر عاشق موسیقی جاز بودند. پدر و مادر کامالا وقتی او ۵ ساله بود از هم جدا شدند. او با مادر هندویش بزرگ شد که سرطان‌شناس و فعال حقوق مدنی بود. مادرش می‌خواست اطمینان یابد که دخترانش با میراث هندوی خود آشنا هستند. مادر سرطان شناس و پدر استاد اقتصاد دانشگاه بود. او شهروندی است که دارای سه هویت است: آمریکایی، هندی و آفریقایی (جامائیکایی). با این حال، این بانوی ۵۵ ساله خود را «آمریکایی» می‌داند چرا که پیشرفت خود را مدیون این سرزمین است.
