آمریکا هنوز با عصر نژادپرستی خداحافظی نکرده است
به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای‌اقتصاد»، اکونومیست با اشاره به اینکه بیش از ۳۵۰ شهر در سراسر آمریکا درگیر ناآرامی‌های ناشی از خبر کشته شدن جورج فلوید شدند، نوشت: او یک مرد غیرمسلح آفریقایی‌تبار بود که به دست یک افسر پلیس سفیدپوست به قتل رسید. به مدت نزدیک به ۹ دقیقه فلوید التماس می‌کرد و جمعیت حاضر صدای هشدارهایشان بلند و بلندتر می‌شد اما افسر پلیس که گویی گوشش کر شده بود، سرانجام جان او را گرفت. این اتفاق همچون جرقه‌ای بود که آتش دروغ‌های آمریکایی را همچون موارد پیشین، شعله‌ور ساخت. بسیاری از آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، هنوز در جاهایی زندگی می‌کنند که بدترین مدارس، بدترین سیستم بهداشت و درمان و بدترین مشاغل را داراست. قوانین برای سیاهان به‌گونه‌ای دیگر اجرا می‌شوند. کووید-۱۹ از این واقعیت پرده برداشت که هر جا آمریکا از بلایی رنج می‌برد، بیشترین رنج‌های آن نصیب آمریکایی‌های سیاه‌پوست می‌شود. اغلب به نظر می‌رسد پلیس برای این وجود دارد که فقرای شهر را کنترل کند، آن هم با وجود اینکه آنها از حومه‌های ثروتمند و غنی شهرها محافظت می‌کنند و حالا شاهد سرمستی مردمانی هستیم که خود را در جمعیتی انبوه یافته‌اند تا سرانجام بتوانند به ناگهان صدای خود را به گوش همه برسانند و خواسته‌هایشان شنیده شود.
چرخه بی‌عدالتی و اعتراضاتی که به شورش و واکنش‌های محافظه‌کارانه منجر شد، طی دهه‌های اخیر بسیار مشاهده شده است. این موارد آنقدر زیاد است که می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که خشونت پلیس آمریکا و نابرابری‌های قومی معضلی دشوارتر از آن است که بتوان آن را به سادگی برطرف کرد. اکونومیست در سرمقاله خود نسبت به چنین بدبینی‌ای هشدار داده و گفته است که هیچ تضمینی برای این بدبینی‌ها وجود ندارد.
تا پایان دهه جاری که نویسندگانی همچون بالدوین معتقدند در آن زخم‌های آمریکا باید التیام یابند، این کشور نیازمند تمهیداتی است تا شالوده تبعیض‌نژادی را از بیخ و بن برکند. این اتفاق همچنین واکنشی بود نتیجه طرز فکر آنهایی که تصور می‌کردند رعایت حقوق مدنی از حد گذشته است. وضعیت آمریکا این‌گونه است: پیشرفت چیزی است که در کشاکش با مخالفانش شکل می‌گیرد. نیم قرن است که مردم آمریکا با معضل نژادپرستی دست و پنجه نرم می‌کنند. در هفته‌ای که گذشت، وقتی مرگ ظالمانه یک سیاه‌پوست تظاهرات‌کنندگانی از همه قومیت‌ها را به خیابان‌های آمریکا کشاند، فقط نشان نداد که چقدر کار در این زمینه باقی مانده است بلکه بیانگر آن بود که پیشرفت در این زمینه امکان‌پذیر است.
