پیش‌بینی دانشمندان از آینده کرونا در آمریکا
برخی تصور می‌کردند که نبوغ آمریکایی ممکن است پیشرفت‌هایی برای کاهش آلام ناشی از این ویروس بیابد. آنها می‌گویند مسیر پیش‌رو به مولفه‌هایی بستگی دارد که بی‌تردید دشوار اما عملی و قابل انجام هستند: یک رویکرد کاملا متلون برای بازگشایی، آزمایش‌های گسترده و نظارت، درمانی که کارگر باشد، منابع کافی برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و در نهایت یک واکسن موثر. با این حال، غیرممکن است که از پیش‌بینی‌های تیره و تار برای سال آینده اجتناب کنیم. بیشتر متخصصان می‌گویند که رویکرد ترامپ در کنفرانس‌های خبری‌اش – اینکه قرنطینه به‌زودی خاتمه خواهد یافت، اینکه قرص‌های مراقبتی تقریبا در دسترس هستند، اینکه استادیوم‌ها و رستوران‌ها به‌زودی بازگشایی می‌شوند- در پیش گرفته بیشتر به فانتزی و خیال‌پردازی می‌ماند. دکتر «هاروی. وی. فاینبرگ»، رئیس سابق آکادمی ملی داروسازی، می‌گوید:«با آینده‌ای محزون طرفیم.» او و دیگرانی مانند او جمعیتی نگران و مغموم را پیش‌بینی می‌کنند که ماه‌هاست در درون خانه‌ها محبوس شده‌اند و برخی هم که آسیب‌پذیری بیشتری دارند ممکن است مدت بیشتری در قرنطینه بمانند. آنها ابراز نگرانی می‌کنند که واکسن ابتدا دانشمندان را ایمن خواهد کرد، اینکه شهروندان خسته با وجود خطرات محدودیت‌ها را کنار خواهند گذاشت و اینکه ویروس از این پس با ما خواهد بود. دکتر «ویلیام شافنر»، متخصص داروهای پیشگیری در دانشکده پزشکی دانشگاه واندربیلت، می‌گوید: «دیدگاه خوشبینانه من این است که این ویروس تا تابستان بساطش جمع خواهد شد و واکسن همچون شوالیه سر خواهد رسید. اما در حال آموختن این مساله هستم که از طبیعت خوشبینانه خودم محافظت کنم.» اکثر کارشناسان معتقدند که پس از پایان بحران، کشور و اقتصاد به سرعت جانی دوباره خواهند گرفت اما هیچ راهی برای اجتناب از دوره‌ای از «درد شدید» نخواهد بود.
آمریکایی‌های بیشتری خواهند مُرد
«کووید- 19»، بیماری که از کرونا به‌وجود آمده، مسلما علت اصلی مرگ و میرهای فعلی در ایالات‌متحده است. از 7 آوریل به این‌سو، این ویروس تقریبا روزانه 1800 آمریکایی را کشته اما آمار رسمی ممکن است کمتر از این تعداد باشد. گزارشگر نیویورک‌تایمز می‌افزاید، برای مقایسه، بیماری‌های قلبی روزانه 1774 آمریکایی را می‌کشد و سرطان هم روزانه 1641 نفر را به کام مرگ می‌فرستد. بله، منحنی‌های ویروس کرونا روند صعودی دارد. پذیرش‌های بیمارستانی اندکی در نیویورک- مرکز این اپیدمی- انجام می‌گیرد و تعداد معدودی از بیماران «کووید- 19» در «آی.سی.یو»ها هستند. شمار تلفات روزانه همچنان ناخوشایند است اما ظاهرا دیگر افزایش نیافته است. مدل اپیدمیولوژیکی که غالبا مورد اشاره کاخ سفید است از سوی انستیتوی دانشگاه واشنگتن برای اندازه‌گیری و ارزیابی سلامت تهیه شده که پیش‌بینی می‌کند تا نیمه تابستان 100 تا 240 هزار نفر جان خود را از دست خواهند داد. این رقم اکنون 60 هزار نفر است. اگرچه این خبری دلگرم کننده است اما نگرانی‌های مهمی را هم در خود پنهان دارد. طرح افکنی این انستیتو که از 4 اوت شروع شده فقط موج اول این اپیدمی را توصیف می‌کند. بدون واکسن، انتظار می‌رود که این ویروس تا سال‌ها به گردش و چرخش خود ادامه دهد و به مرور زمان میزان مرگ و میرها افزایش خواهد یافت.
دستاوردهایی که تا امروز به دست آمده است فقط با تعطیلی کشور حاصل شده؛ وضعیتی که نمی‌تواند به‌طور نامحدود ادامه یابد. برنامه «مرحله بندی» کاخ سفید برای بازگشایی اقتصادی بی‌تردید آمار مرگ و میر را افزایش خواهد داد. تنها امید این است که شاید بتوان تلفات را به حداقل رساند. حدس و گمان‌ها از اینکه چه تعداد از آمریکایی‌ها خواهند مُرد بسیار متفاوت است اما همگی آمارهایی دلهره‌آور هستند. متخصصان مختلفی که از سوی «مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها» (CDC) در ماه مارس مورد مشورت قرار گرفتند پیش‌بینی کردند که این ویروس در نهایت می‌تواند 48 تا 65 درصد آمریکایی‌ها را مبتلا کند با نرخ تلفات زیر یک درصد و ممکن است تا 7/ 1 میلیون نفر از کل آمریکایی‌ها را به کام مرگ بفرستد البته اگر کاری برای پیشگیری از شیوع این ویروس صورت نگیرد. مدلی که از سوی محققان «امپریال کالج لندن» - که ترامپ بارها به آن اشاره کرده- در ماه مارس مطرح شد پیش‌بینی کرد که با همین شرایط، 2/ 2 میلیون مرگ در آمریکا تا ماه سپتامبر رخ خواهد داد. این در حالی است که در جنگ جهانی دوم حدود 420 هزار آمریکایی جان خود را از دست دادند. داده‌های محدود از سوی چین هم دلسرد کننده است. اپیدمی (فراگیری) آن – لااقل تا این لحظه- متوقف شده و تقریبا در موج اول تمام مبتلایان یا مرده‌اند یا بهبود یافته‌اند. چین به‌طور رسمی حدود 83 هزار مورد ابتلا و 4632 مورد مرگ را گزارش کرده است که نرخ تلفاتی بالاتر از 5 درصد است. دولت ترامپ البته آمار دولت چین را زیر سوال برده اما خود آمار جدیدی در این رابطه [منظور در مورد ادعاهای چین] ارائه نداده است. نرخ مرگ و میر به شدت به چگونگی بستری شدن در بیمارستان‌ها و درصد آزمایش بیماران دارد. براساس آمار «مرکز گزارش پزشکی مبتنی بر شواهد» [a Center for Evidence-Based Medicine]، نرخ مرگ و میر تخمینی در چین در هفته اول ژانویه 17 درصد بود- یعنی زمانی که ووهان در آشوب و اضطراب بود- اما در اواخر فوریه به 7/ 0 درصد رسید. در آمریکا، بیمارستان‌ها در چند شهر از جمله نیویورک، در آستانه هرج و مرج قرار گرفتند. مقام‌های ووهان و نیویورک وقتی دریافتند که بسیاری از مردم در خانه به خاطر کووید -19، سکته‌های قلبی و مغزی یا دیگر بیماری‌ها جان خود را از دست دادند یا به این خاطر که آمبولانس‌ها هرگز به سراغ آنها نرفتند می‌میرند، باید آمار رو به بالای مرگ در این هفته را مورد بازنگری قرار دهند. اگر ندانید که چه تعداد انسان مبتلا شده‌اند، نمی‌دانید که این ویروس چقدر مرگبار و کشنده است. فقط زمانی که ده‌ها هزار آزمایش پادتنی انجام شود، درخواهیم یافت که چه تعداد ناقل خاموش در ایالات‌متحده وجود داشتند. مرکز CDC اعلام کرده است که این آمار شاید 25 درصد از کسانی است که تست مثبت داشته‌اند. محققان ایسلندی می‌گویند این رقم شاید دو برابر باشد. چین هم در حال بازنگری در آمار و ارقام خود است.
در ماه فوریه، یک مطالعه نشان داد که فقط یک درصد از موارد در ووهان نشانه داشتند. تحقیقات جدید می‌گوید که شاید 60 درصد نشانه داشتند. دانش ما از این شکاف آماری آنقدر وسیع است که نمی‌توانیم آمار دقیقی از فراگیری آن داشته باشیم. دکتر «آنتونی. اس. فائوچی»، مدیر موسسه آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا و مشاور علمی کاخ سفید در ماجرای مبارزه با کرونا، می‌گوید: «تمام مدل‌ها فقط مدل هستند. وقتی داده‌ها را دریافت کردید، آنها را تغییر دهید». ممکن است خبرهای خوبی در مورد این ناسازگاری [آماری] وجود داشته باشد: ویروسی که در حال جهش است می‌تواند نشانه‌های کمتری داشته باشد. در فیلم‌ها، ویروس‌ها کشنده‌تر می‌شوند. در واقعیت، آنها معمولا کمتر کشنده می‌شوند زیرا خصوصیت بدون علامت به میزبان‌های بیشتری می‌رسد. حتی ویروس آنفلوآنزای اسپانیایی در نهایت در آنفلوآنزای فصلی H1N1 محو شد. با این حال، در حال حاضر دقیقا نمی‌دانیم که این ویروس چقدر قابل سرایت یا مرگبار است اما کامیون‌های یخچال‌داری که خارج از بیمارستان‌ها پارک شده‌اند آنچه را که باید بدانیم به ما می‌گویند: این ویروس به مراتب بدتر از آنفلوآنزای فصلی است.
