در بین نامزدهایی که برای پست ریاست پارلمان معرفی شده بودند، نام خالد العبیدی (وزیر دفاع سابق عراق و رهبر حزب بیارق الخیر)، اسامه النجیفی (رئیس اسبق پارلمان)، محمد الخالدی (عضو حزب بیارق الخیر)، محمد الحلبوسی (استاندار سابق الانبار) دیده می‌شد.  همچنین در میان نمایندگان معرفی شده برای تکیه بر کرسی ریاست پارلمان تنها الحلبوسی مورد حمایت ائتلاف البناء بود و دیگر نامزدها با ائتلاف تحت رهبری مقتدی صدر اعلام همبستگی کرده بودند. پیش‌تر هم گفته شده بود که براساس توافق دو پست نایب‌رئیس اول و دوم پارلمان عراق به سائرون و حزب دموکرات کردستان عراق خواهد رسید و ریاست پارلمان به محمد الحلبوسی واگذار می‌شود. پیروزی الحلبوسی در انتخابات مخفی پارلمان عراق که بعد از هفته‌ها کشمکش میان جریان‌های سیاسی عراقی حاصل شد می‌تواند به این معنا باشد که اکنون وزن جریان نزدیک به هادی العامری و نوری مالکی در پارلمان سنگین‌تر شده است.

بر این اساس اگر نوعی سازش و توافق میان جریان العامری و جریان مقتدی صدر به‌عنوان دو جریان شیعی اصلی در پارلمان در جریان نباشد، پیروزی الحلبوسی را می‌توان پیش‌درآمد موفقیت جریان العامری برای تشکیل فراکسیون اکثریت و به تبع آن انتخاب نخست‌وزیر به‌حساب آورد. البته از آنجا که همه چیز در عراق براساس قانون سهمیه‌بندی نانوشته شیعی، سنی و کرد تعیین می‌شود، این امکان نیز وجود دارد که جریان‌های سیاسی بر سر پست نخست‌وزیری با هم به توافق رسیده باشند که انتخاب الحلبوسی نیز بخشی از این توافق باشد؛ به این معنا که این وزن جریان‌های سیاسی داخل پارلمان نبوده که به انتخاب الحلبوسی انجامیده بلکه واگذار کردن پست نخست‌وزیری به جریان مقتدی صدر در یک توافق، باعث شده باشد که نامزد نزدیک به العامری ۱۶۵ رای لازم برای ریاست پارلمان را به دست آورد. به هر حال برای روشن شدن وضعیت سیاسی عراق باید صبر کرد و دید موضع‌گیری جریان‌های عراقی چه خواهد بود.