«الیس لابوت» و «جنیفر‌هانسلر»، گزارشگران سی‌ان‌ان در ۲۳ اوت به نقل از «منابعی» که خواستند نامشان فاش نشود، نوشتند که «خلیل‌زاد یک جادوگر است. او در صورتی که شانسی برای انجام کاری نداشته باشد آن را انجام نمی‌دهد. با کار ویژه و وظیفه‌ای روشن واقعا می‌تواند موثر باشد.» این دیپلمات ۶۷ ساله که زاده افغانستان است، به‌عنوان مشاور سیاست خارجی در چندین دولت عمل کرده و چندین پست دیپلماتیک هم در دولت بوش داشته است. «لابوت-‌هانسلر» می‌نویسند انتصاب او در پست «نماینده ویژه در امور افغانستان» از سوی پمپئو در زمانی صورت می‌گیرد که ایالات‌متحده درصدد روشن کردن راه و تعیین استراتژی خود در مبارزه طولانی‌اش با طالبان است. «آلیس ولز»، یکی از مقام‌های ارشد وزارت خارجه آمریکا، ماه گذشته در دوحه، پایتخت قطر، دیداری با طالبان داشت. هرچند وزارت خارجه آمریکا نمایندگی ویژه برای افغانستان و پاکستان داشت، اما سال گذشته این دفتر را ملغی و مسوولیت آن به آلیس ولز، معاون وزارت‌خارجه آمریکا در امور آسیای جنوبی و مرکزی، سپرده شد. اشرف غنی، رئیس‌جمهوری، هم پیشنهاد یک آتش‌بس یک ماهه را به طالبان داد که مورد حمایت پمپئو هم قرار گرفت.

«جاناتان لاندی» و «جان والکوت»، گزارشگران رویترز در ۲۲ اوت نوشتند که خلیل‌زاد سابقه سفارت عراق را هم در کارنامه دارد و انتصاب او «جدیدترین سیگنال به طالبان است که آمریکا در مذاکره با طالبان و پایان دادن به نبردی طولانی‌مدت جدی است.» آنها بر این باورند که انتصاب این «جمهوری‌خواه» در زمانی صورت می‌گیرد که فرماندهان نظامی آمریکا به «بن‌بست در نبرد با طالبان» اذعان کرده و در ماه‌های اخیر دیدارهایی هم با طالبان داشته‌اند. «لاندی- والکوت» به نقل از دو مقام آمریکایی که خواستند نامشان فاش نشود، اعلام کردند که هنوز زمان این انتصاب قطعی نیست. این گزارشگران می‌نویسند که کاخ سفید و وزارت خارجه پاسخی به سوالات ندادند و خلیل‌زاد هم پاسخی به سوالات نداده است. برخی فرماندهان آمریکایی روز چهارشنبه ۳۱ مردادماه اعلام کردند که با وجود موج اخیر خشونت‌ها در افغانستان استراتژی ترامپ مبنی بر به‌کارگیری آشکار مشاوران، مربیان و نیروهای عملیاتی آمریکا و افزایش حمایت هوایی از نیروهای افغانی موفقیت‌آمیز بوده است.  جان نیکولسون، فرمانده آمریکایی جدید نیروهای ناتو در افغانستان می‌گوید: «معتقدم این استراتژی کارگر بوده است... فرآیند مصالحه مهم است و در نهایت، جنگ‌ها با یک راه‌حل سیاسی به پایان می‌رسند.» گزارشگران رویترز معتقدند ایالات‌متحده از ۱۷ سال ستیز در افغانستان خسته شده است و ترامپ هم از روند خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان دلسرد شده است.

در یک دگرگونی سیاسی طی آتش‌بس ماه ژوئن، واشنگتن اعلام کرد که از هرگونه «فرآیند» و «مذاکرات» صلح دولتی با طالبان «حمایت کرده، آن را تسهیل کرده و در آن مشارکت خواهد کرد.» افزایش موج خشونت و حملات طالبان که هفته گذشته در غزنی به اوج رسید ۴ روز طول کشید تا از سوی نیروهای افغانی آموزش‌دیده از سوی آمریکا مهار شود. بحران غزنی سوالاتی در مورد منافع آمریکا در این مذاکرات مطرح کرد. ژنرال نیکولسون اذعان می‌کند که دولت افغانستان نتوانسته کنترل خود بر بخش‌هایی از این کشور – که تحت سلطه طالبان است- را افزایش دهد.  چنین است که «لاندی- والکوت»، گزارشگران رویترز می‌نویسند که خلیل‌زاد فرد مناسبی برای پیشبرد وظیفه دشوار ترغیب شورشیان به حضور در میز مذاکرات است. آنها می‌نویسند او نه تنها از تجربه لازم در زمینه سیاست خارجی در ۴ دولت آمریکا برخوردار است بلکه زبان، فرهنگ و سیاست افغانستان را نیز می‌شناسد، زیرا خود وی از اکثریت پشتون است و به اشرف غنی نزدیک است. مقام‌های آمریکایی معتقدند تصمیم پمپئو در انتصاب خلیل‌زاد نشان می‌دهد که دولت «در پیشبرد فرآیند مذاکرات جدی است.» با این حال، به نوشته این گزارشگران، یکی از دشواری‌های احتمالی خلیل‌زاد این است که او آشکارا منتقد پاکستان بوده و این کشور را به حمایت از طالبان متهم کرده است. این اقدام درحالی است که طالبان هم روز چهارشنبه ۳۱ مرداد اعلام کرد که هیاتی را برای مذاکرات صلح به روسیه فرستاده است.  رویترز می‌افزاید: خلیل‌زاد از ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ سفیر آمریکا در افغانستان شد و به تهیه پیش‌نویس قانون‌اساسی این کشور هم کمک کرد. او سپس سفیر آمریکا در عراق شد و در نهایت نماینده آمریکا در سازمان ملل شد.