دنیای اقتصاداو می‌گوید: وقتی ما خیابان‌ها را به اشغال خود در آوردیم، خواستار تغییرات اجتماعی و اصلاح سیستم شدیم. ما برای کشورمان درخواست کمک مالی نداشتیم.  البته این فرد ۲۹ ساله تنها کسی نیست که چنین اعتقادی دارد. هزاران اردنی دیگر نیز علیه افزایش قیمت‌ها و پیش‌نویس اصلاحات مالیاتی هفته گذشته به خیابان‌ها آمدند. آنها می‌گویند که کمک‌های دریافتی از کشورهای عربی نجات‌بخش مشکلات ساختاری اقتصاد این کشور نیست و درحال‌حاضر بدهی‌های عمومی در این کشور نزدیک به ۴۰ میلیارد دلار است.  معترضان خواستار برنامه مالی بلندمدت و شفافیت بیشتر و پایان بخشیدن به فساد هستند. آنها خواستار اصلاحات اساسی در حوزه اقتصادی و سیاسی هستند.  درحالی‌که گمان می‌رفت کمک مالی کشورهای عربی بتواند تا حدودی آتش اعتراضات را کم کند، اما اعتقاد بر این است که این کمک‌ها نمی‌تواند بخش عظیمی از مردم این کشور را قانع کند.

اودای نفال که اهل استان زرقاء است، می‌گوید: در گذشته اردن کمک مشابهی از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس دریافت کرد؛ اما هیچ دستاور مثبت یا موثری نداشت. این جوان ۲۸ ساله می‌گوید: به‌عنوان شهروندان اردنی ما هیچ تغییری در روش‌های این حکومت ندیدیم که خود مسبب به‌وجود آمدن این مشکلات بوده است. آنچه ما دیدیم یک مشت برنامه‌های ریاضتی بود و بحق نیز نگران ادامه این روند هستیم.  مانند بنی ملهم و نفال هزاران نفر دیگر نیز در راهپیمایی‌های اعتراضی در این کشور حضور داشتند و این اعتراض‌ها جزو بزرگ‌ترین اعتراض‌های سال‌های اخیر بوده است. این اعتراض‌ها به تغییر کابینه انجامید و عمر الرزاز، نخست‌وزیر جدید این کشور قول داده است تا در اصلاح مالیاتی در این کشور تجدیدنظر به عمل آورد و اصلاحاتی را که مد نظر صندوق بین‌المللی پول بوده است، به اجرا در آورد.  اردن برای مدت‌های مدیدی است که از مشکلات اقتصادی رنج می‌برد و از نظر تاریخی محتاج کمک‌های خارجی بوده است. در این شرایط معیارهای اصلاحات اقتصادی اردن از یک خط اعتباری سه ساله ۷۲۳ میلیون دلاری است که از صندوق بین‌المللی پول در سال ۲۰۱۶ تامین شده است.

به تنهایی در سال ۲۰۱۸ قیمت بنزین ۵ برابر افزایش داشته و قیمت برق نیز رشد ۵۵ درصدی داشته است.