رئیس‌جمهوری فرانسه در نخستین روز سفر خود با تمجید از عملکرد چین درخصوص معاهده آب و هوایی پاریس، هشدار داد سیاست‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا به این معاهده آسیب خواهد رساند، چراکه آمریکا یکی از بزرگ‌ترین کشورهای آلاینده دنیا به‌حساب می‌آید.  در این سفر همچنین مکرون پیشنهاد داد که شرکت ایرباس می‌تواند با کارخانه هواپیماسازی «A۳۸۰» چینی همکاری کند. چین نیز این فرصت همکاری را بهترین زمان برای تحت فشار قرار دادن شرکت آمریکایی بوئینگ می‌داند.  براساس تبلیغات گسترده‌ای که درباره این سفر شده رئیس‌جمهوری فرانسه قصد دارد با امضای چندین قرارداد تجاری، به روابط پکن‌-پاریس پویایی دوباره‌ای ببخشد. اما آیا همتای چینی او با چند قرارداد اقتصادی افسون فرانسه خواهد شد؟ به گفته تحلیلگران بعید به نظر می‌رسد که نتایج حاصل در پایان این سفر، انتظارات الیزه را برآورده کند، اما پاریس قصد دارد تا فرصت‌های بیشتری در آینده با پکن در نظر بگیرد.مکرون سعی دارد در زمانی که آمریکا به دلیل اقدامات دونالد ترامپ به اندازه گذشته در صحنه بین‌الملل موثر نیست، از این فرصت نهایت استفاده را ببرد.

بیش از پنجاه نفر از رهبران کسب‌وکار فرانسه در این سفر مکرون را همراهی می‌کنند. پاریس امیدوار است بتواند قراردادهایی در زمینه فروش هواپیماهای ایرباس یا قطعات موتور هواپیما، همچنین تاسیساتی برای بازفرآوری زباله‌های رادیواکتیو به امضا برساند. این کشور همچنین امیدوار است دسترسی بیشتری به بازارهای چین برای صادرات محصولات کشاورزی یا خدمات بانکی داشته باشد. در کنار روابط تجاری دوجانبه که برای پاریس اهمیت زیادی دارد، هیات فرانسوی اعلام کرده‌ قصد دارد با تحکیم روابط با چین به‌عنوان یک شریک استراتژیک و کلیدی، برای حل چالش‌های جهانی همچون بحران کره، مبارزه با تامین مالی فعالیت‌های تروریستی و بحران گرم شدن زمین قدم‌های اساسی‌تری بردارند.

 چین به فرانسه چگونه نگاه می‌کند؟

رئیس‌جمهوری فرانسه و هیات همراه در حالی برنامه‌ریزی مفصلی برای سفر سه روزه خود به چین کرده‌اند که به نظر می‌رسد در طرف مقابل تا این اندازه شوق به همکاری دیده نمی‌شود. در واقع بنا بر تحلیل ژان لویی روکا، استاد علوم سیاسی و پژوهشگر مرکز تحقیقات بین‌المللی فرانسه (CERI) کشورهایی که برای چین از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند ایالات‌متحده آمریکا، روسیه، ژاپن و در وضعیت کنونی کره‌شمالی هستند. از نظر پکن، فرانسه تنها یک شریک تاریخی است که امروز بیشتر با نمادهایی مانند عطر و مد و رمانتیسم شناخته می‌شود و نه یک شریک ویژه در صحنه سیاسی. حتی برای چین در سطح اتحادیه اروپا، آلمان وزن سنگین‌تری نسبت به فرانسه دارد.

در واقع چین به‌دنبال فضای دیپلماتیک بیشتری در جهان است و توسعه همکاری‌هایش با فرانسه نیز بخشی از این استراتژی محسوب می‌شود. چین در چشم‌اندازی وسیع‌تر به‌دنبال گسترش همکاری‌های دیپلماتیک با کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا نیز هست. پروژه «راه ابریشم جدید» که در سال ۲۰۱۳ میلادی از سوی چین ارائه شد و شامل یک طرح وسیع سرمایه‌گذاری در بیش از ۶۰ کشور جهان می‌شد نیز بر همین اساس شکل گرفت. این درحالی است که امانوئل مکرون دوست دارد به کمک چین در موضوع بحران کره نقش قوی‌تری ایفا کند و همچنین شی‌جین پینگ را قانع کند تا درنهایت پکن و پاریس به رهبران جهانی در مبارزه با معضل گرمایش زمین تبدیل شوند. اما به گفته کارشناسان بعید است که در موضوع بحران کره مکرون بتواند به پیشروی‌هایی که در نظر دارد دست یابد؛ چرا که فرانسه برای چین در این موضوع کارآیی چندانی ندارد. استراتژی چین برای شبه جزیره کره بر همه روشن است: چین خواهان اتحاد دو کره نیست با این وجود مایل نیست که روابط سئول و پیونگ‌یانگ نیز از این بدتر شود. درحال حاضر مشکل این است که کره‌شمالی مانند گذشته از پکن اطاعت نمی‌کند؛ به عبارت دیگر پیونگ‌یانگ از کمک‌های چین برخوردار است اما در مقابل، پاسخ مطلوب چین را ارائه نمی‌دهد. به گفته کارشناسان این گره بسته را فرانسه نمی‌تواند با دست باز کند. در موضوع مبارزه با گرمایش زمین، چین همین حالا نیز رهبری جهانی را در دست دارد. چین اگرچه بزرگ‌ترین آلوده‌کننده جهان محسوب می‌شود اما با کناره‌گیری ایالات‌متحده آمریکا از توافق پاریس، توانست بیشترین ابتکار عمل را برای ایفای نقش در این موضوع به‌دست گیرد. این کشور همچنین در موضوع فرآیند انتقال از انرژی‌های فسیلی به تجدیدپذیر، بسیار جلوتر از فرانسه است و درحال‌حاضر اولین سرمایه‌گذار در موضوع انرژی‌های پاک در جهان محسوب می‌شود. از نگاه جهانی در چین وضعیتی متناقض حاکم است: این سرزمین با وسعتی بیش از ۵/ ۹ میلیون کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر، جزو معدود کشورهایی است که همچنان از رشد بالای اقتصادی برخوردار است. چین برای بسیاری از کشورها همچنان یک شریک اساسی بوده و از این نگاه همه را مجذوب خود کرده است. اما از نگاهی دیگر، محدودیت‌های شدیدی که برای آزادی‌های فردی و رسانه‌ای در این کشور اعمال شده از چین چهره‌ای ترسناک ساخته است.