گروه جهان: جاده‌ای پر دست‌انداز در دشت حسکه. چوپان‌ها ده‌ها راس گوسفند را برای چراندن به این دشت آورده‌اند. چند خط لوله نفتی هم از عمق این دشت عبور می‌کند و از اعماق این خاک دلار استخراج می‌شود. در بالای آن نیز می‌توانید ردی از دود سفید جنگنده‌های گروه ائتلاف را ببیند که صورت آبی آسمان را خط‌خطی کرده است. ما از میان روستاهایی که از خانه‌های خشتی ساخته شده‌اند، عبور کردیم. کودکانی که در حال تیله بازی در زمین کثیفی بودند، زمانی که ما را دیدند با چشمانی از حدقه بیرون زده، به ما خیره شدند.

پیرمردها دستار به سر داشتند، یک رو سری مردانه سنتی، به رنگ سفید و قرمز. این قسمت از شمال سوریه که به مرز عراق هم نزدیک است، قبایل مختلفی از جمله کردها و اعراب و همچنین مسلمانان و مسیحیان را شامل می‌شود که در کنار هم زندگی می‌کنند. این منطقه به‌رغم اینکه در آن کشاورزی رونق دارد و چاه‌های نفت آن نیز تامین‌کننده مخارج سوری‌ها است، سالهاست که مورد غفلت قرار گرفته است. اما در جنگ با داعش، ناگهان این منطقه، به‌ویژه از سوی پنتاگون مورد توجه قرار گرفت. مقصد ما باندی است که در آن هواپیماهای سم‌پاشی فرود می‌آیند. ما از روی ماهواره آن را جست‌وجو و مکان دقیق آن را شناسایی کردیم. این باند به راحتی قابل شناسایی است: فقط یک نوار بتنی در اطراف این باند قرار دارد که به نفت و روغن آغشته است. اما به‌رغم این سادگی خود، این پایگاه، جزو آخرین پایگاه‌های ایالات‌متحده برای جنگیدن با داعش است. یک کشاورز سالمند در نزدیکی این باند زندگی می‌کند. وی در حالی که با چنگک کاه گندم‌هایش را جدا و به باد ملایم می‌سپارد، ما را به نوشیدن چای دعوت کرد. او یکی از بزرگان قبیله قدرتمند شَمَر است که ارتباط خوبی هم با کردها دارد. او می‌گوید: چند بار صدای هلی‌کوپتر و هواپیما شنیده، اما ندیده است که چیزی در این باند فرود بیاید. به نظر کمی گیج است و غرق در افکار خودش.

این مکان چون تنها ۱۰۰ مایل (۱۶۰ کیلومتر) با خط مقدم جبهه داعش فاصله دارد، از سوی آمریکایی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین دفاع از خطوط لوله نفتی این منطقه برای اینکه به دست نیروهای داعش نیفتد، برای گروه ائتلاف اهمیت دارد. این منطقه در واقع محل اصلی حضور نیروهای کردی است که معروف به گروه «YPG» هستند. باند فرودگاه به اندازه‌ای است که راحت یک فروند هواپیمای «C-۱۳۰» می‌تواند برای رساندن کمک به جبهه جنگ فرود بیاید.

در این باند نه برج کنترلی وجود ندارد نه روشنایی به اندازه کافی است. هیچ جنبده‌ای با یونیفرم آمریکایی هم دیده نشده است. فقط یک خاکریز مناسب و باندی برای استفاده است که در درون آن هم می‌توانی تراکتوری را مشاهده کنی که متوقف شده است. اما این باند در این چند وقت مسطح شده تا آماده فرود هواپیماهای احتمالی شود. سری که از سوی دو مرد محلی چرخانده می‌شود، کسانی که فرو رفتن آفتاب را با سیگار کشیدن پی در پی به نظاره نشسته‌اند. در نگاه اول می‌توانی متوجه شوی که در این مکان نیروهای امنیتی بیشتری وجود دارد. چند دقیقه پس از آنکه فیلمبرداری را شروع کردیم، دو مرد تنومند از گروه «YPG» دوان دوان به سمت ما آمدند و ما را مشایعت کردند تا از آن نقطه دور شویم.

یکی از آنها به ما گفت: اینجا منطقه جنگی است. عاملان انتحاری که عمدتا هم متعلق به داعش هستند، زیاد به این نقطه سرک می‌کشند. این منطقه «بیا و سریعا برو» بهترین منطقه برای رساندن کمک‌های نظامی آمریکا به کردها و قبایل عربی است که در این جنگ متحد آمریکا به حساب می‌آیند. وزارت دفاع آمریکا می‌گوید: کلمات را محتاطانه انتخاب کنیم، هیچ فرودگاهی را نیروهای هوایی ایالات‌متحده در سوریه برای خود انتخاب نکرده است. سخنگوی مرکز فرماندهی ایالات‌متحده ماه گذشته گفت: نیروهای آمریکا در سوریه به‌طور مداوم دنبال راه‌هایی هستند تا حمایت‌های خود را برای نیروهایی که کمک دست آمریکا هستند، افزایش دهند.

کردهای «YPG» که روی زمین ۲۵ هزار نیرو، متشکل از زن و مرد دارد، به تدریج به یکی از بزرگ‌ترین شرکای آمریکا در نبرد زمینی با داعش تبدیل شد. این گروه پس از اینکه در سال ۲۰۱۴ توانست کوبانی را از دست تروریست‌های داعش خارج کند، همپای آمریکا در جنگ با داعش شد. آنها در حال حاضر در مرز با ترکیه قرار دارند و ارتباط داعش را با دنیای بیرون قطع کرده‌اند. هنوز نشانه‌هایی از دولت مرکزی دمشق در سطح شهر باقی مانده است. یک تصویر بزرگ از بشار اسد و پدرش حافظ اسد در میان این نشانه‌ها دیده می‌شود. دو طرف این جاده را سیم‌خاردار کشیده‌اند. کردها، به‌رغم اینکه از تسلیحات و خودروهای پیکاپ کمتری برخوردار هستند، هنوز در این منطقه نیروی غالب به حساب می‌آیند. البته ایالات‌متحده به‌طور مستقیم این گروه را مسلح می‌کند ولی کردها ترجیح می‌دهند که بگویند آنها قطره‌ای از یک ائتلاف گسترده عربی علیه داعش هستند. هر چند ترکیه اصلا این گروه را به‌عنوان یک گروه تروریستی می‌شناسد. ترکیه می‌گوید حتی یک قدم بیشتر برداشتن این گروه را تاب نمی‌آورد و اجازه نمی‌دهد این گروه پیشروی بیشتری در لب مرزهایش داشته باشد. ایالات‌متحده به دنبال ایجاد تعادل در این منطقه است. اما در هفته گذشته که در کوبانی حضور پیدا کردم و با نماینده آمریکا در آن شهر یعنی «برت مک‌گورک» صحبت کردم، اعلام کرد که کردها موثرترین نیروهای آمریکا به حساب می‌آیند؛ حتی اگر خوشایند برخی نباشد. دیدار مک‌گورک در واقع برای تسلی دادن کردهای «YPG» بوده است. زیرا این گروه از گفت‌وگوهای صلح ژنو محروم شد و ترکیه با حضور این گروه در آنجا موافقت نکرد. حتی یکی از مقامات گفت: ممکن است کردها همکاری خود را روی زمین با ایالات‌متحده به حالت تعلیق درآورند.

در حال حاضر نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، که یک گروه از کردهای فعال در گروه ائتلاف با آمریکا و کشورهای عربی است، در حال پیشروی و خارج کردن مناطق نفتی از دست داعش است. آنها هر روز از جنگنده‌های گروه ائتلاف کمک می‌گیرند و برای این پیشروی باید قدردان «مرکز عملیات‌های مشترک» باشند. ما همچنان در ساختمانی در جنوب حسکه به سر می‌بریم. این ساختمان زخم‌های جنگ اوت سال گذشته را در بدن خود حفظ کرده است. گلوله‌ها در بدن این ساختمان جاخوش کرده‌اند. پرده‌هایی که باید مانع حضور آفتاب در خانه می‌شدند، مانند آبکش نور را از خود عبور می‌دادند. سه مرد جوان در اتاق کوچک این ساختمان نشسته بودند و مشغول بررسی اطلاعات درون تبلت‌هایشان بودند. رادیو روشن بود و مردان جنگجوی داخل اتاق سیگار با سیگار روشن می‌کردند. یک «هیتر برقی کوچک» در وسط بود و قرارش بر این بود تا در جنگی نابرابر سرمای زمستان را شکست دهد.

این اتاق جایی است که این مردان ارتباط خود را با خطوط مقدم جبهه برقرار می‌کنند. آنها همه اطلاعات را کسب و به مرکز عملیات‌های مشترک ارسال می‌کنند. یکی از آنها نقشه سوریه را پهن می‌کند و نقطه‌ای که دوستانش در آنجا به جنگ رفته‌اند، نشان می‌دهد. می‌گوید آنها اطلاعاتی را که از خط مقدم می‌گیرند، سریعا به مرکز ارسال می‌کنند. او می‌گوید ایالات‌متحده و سایر کشورهای خارجی نیروهای «YPG» را آموزش داده‌اند. همچنین آنها نحوه استفاده از تجهیزات آمریکایی را به کردها آموخته‌اند. او در لابه‌لای سخنان خود می‌گوید داعش شیوه عملیات‌ خود را تغییر داده است. این گروه افراد خود را به نیروهای کوچک تقسیم می‌کند و به میان مردم می‌فرستد. از این‌رو شناسایی افراد این گروه بسیار سخت شده است. «داهام» و همقطاران وی فیلمی از عملیات‌های گروه خودشان را نشان می‌دهند. نگاه کردن به این فیلم بسیار سخت است. داهام می‌گوید: اطلاعات وی در اینکه افراد غیرنظامی هم در این حملات کشته می‌شوند یا نه تکمیل نیست. اما تاکید می‌کند این منطقه، منطقه‌ای است که داعش در آن حضور فعالی دارد. در ماه دسامبر یک گروه اعلام کرد تنها در یکی از حملات گروه ائتلاف ۳۰ غیرنظامی کشته شده‌اند. در میان کشته‌شدگان اجساد زنان و کودکان هم دیده می‌شد. فیلم این حمله را سی‌ان‌ان در همان زمان پخش کرد.

در یک یا دو ماه پس از آن، کردها برای بازپس‌گیری جاده استراتژیک شهر «الشّدادی» وارد عمل شدند. آنها اطراف این شهر را به محاصره خود در آوردند. گفته می‌شد داعش نیروهای غیرنظامی را سپر بلای خود کرده بود تا مانع حملات گروه ائتلاف شود. آنها ارتباط این مردم را با جهان خارج قطع کرده بودند. در هر حال این منطقه هر روز از سوی گروه ائتلاف مورد بمباران قرار گرفت. در شمال این شهر مواضع داعش مورد شناسایی قرار گرفته بود. جاده الشدادی نقطه‌ای است که ارتباط بین رقه در سوریه و موصل در عراق را برقرار می‌سازد. گروه «SDF» در حمله به شهر الشدادی نقش عمده‌ای داشت. احتمالا این راهبرد بعدی ایالات‌متحده است تا در جنگ با داعش تنها به نیروهای محلی تکیه کند و باند قدیمی محاصره شده در میان زمین‌های کشاورزی، شاهد تجربه جدیدی از زندگی شود.