شرط سبقت خودروهای آلمانی از آمریکایی

گروه اقتصاد بین‌الملل: در سال ۱۸۸۸ برتا بنز اولین سفر جاده‌ای را از مانهایم آلمان انجام داد و با خودروی ابتکاری‌ ساخت همسرش، کارل، رانندگی کرد. در سال ۲۰۱۳، مرسدس بنز دوباره در مسیر برتا بنز قدم گذاشت و خودروی کانسپت خودران اس‌کلاسی را آزمایش کرد که ۶۰ مایل را بدون کمک راننده طی کرد. اما این کار برجسته چندان مورد توجه قرار نگرفت. این درشرایطی است که امسال وقتی شرکت تسلا اولین خودروی تولید شده را که می‌تواند به تنهایی رانندگی کند، ارائه کرد بسیار مورد توجه قرار گرفت. البته خودروی تسلا واقعا اولین خودروی خودران نیست. خودروسازان آلمانی، به‌ویژه مرسدس، مدتی است که همان تکنولوژی نیمه خودران را در خودروهای تولید شده عرضه کرده‌اند. اما این خودروسازان نسبت به تسلا کمتر تحسین رسانه‌ها را به دست آورده‌اند، تسلایی که جسارت به خرج داد و عناصر هندزفری را توسعه داد.

و این مساله‌ای است که خودروسازان آلمانی را نگران کرده‌ است در شرایطی که این روزها صنعت خودرو بیش از آنکه مانند گذشته به سخت‌افزار مربوط باشد، با نرم‌افزار و تغییر موفق داده‌ها مرتبط است، خودروسازان و قطعه‌سازان آلمانی نگرانند که شرکت‌های تکنولوژی آمریکایی ابتکار عمل را در صنعت خودرو به‌دست گیرند. آنها در واکنش به این نگرانی تلاش می‌کنند دستاوردهای کالیفرنیای ریسک‌پذیر را به شرکت‌های‌‌شان بیاورند. روپرت استادلر، مدیرعامل شرکت آئودی، در نمایشگاه خودرو فرانکفورت که پاییز امسال برگزار شد، گفت: «در اروپا، همه‌ چیز ممنوع است، تازمانی که مجاز اعلام شود. اما در آمریکا همه چیز مجاز است مگر اینکه کسی بگوید: «کمی خطرناک است، پس باید اصلاح شود» این فرهنگی است که ما باید با آن رو به رو شویم.»

شرکت قطعه‌سازی بوش مرکز تحقیق و توسعه جدیدی در رنینگن در نزدیکی اشتوتگارت ساخته است. در این مرکز به منظور سوق دادن کارکنان به سمت چیزی فراتر از انعطاف‌ناپذیری سنتی آلمانی، ساعتی در«اتاق خلاقیت» آویخته شده است. ایده ایجاد اتاق خلاقیت از سیلیکون‌ولی الهام گرفته شده است. این ساعت زمان درست را نشان نمی‌دهد و این مساله در هر فضای مهندسی آزاردهنده است، چه رسد به فضای مهندسی در آلمان. مایکل بال، رئیس مرکز تحقیق و توسعه بوش در مراسم افتتاحیه این مرکز به خبرنگاران گفت:«این ساعت آشکارا افراد را آزار می‌دهد، اما دیدگاه آنها را تغییر می‌دهد.»

شرکت بوش در رنینگن آنچه را که فرهنگ استارت‌آپ می‌نامد، ترویج می‌دهد. هر یک از ۱۷۰۰ محقق این مرکز که ایده خوبی ارائه کنند اجازه می‌یابند آن را به شکل یک پروژه مستقل دنبال کنند. این اقدام منعکس‌کننده مدل سرمایه‌گذاری خطرپذیر در کالیفرنیاست. سرمایه‌گذاری خطرپذیر به تامین سرمایه لازم برای شرکت‌ها و کسب و کارهای نوپا(استارت‌آپ) گفته می‌شود که مستعد جهش و رشد ارزش هستند. این نوع سرمایه‌گذاری از ریسک بالایی برخوردار است. ولکمار دنر، رئیس هیات‌مدیره بوش به تحقیقی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد تنها ۲۵ درصد از آلمانی‌ها می‌توانند تشکیل یک شرکت جدید را تصور کنند، در حالی که این رقم در آمریکا ۴۰ درصد است. او در این باره می‌گوید: «آنچه در آلمان نداریم، استقبال از استارت‌آپ‌ها است. اگر سیلیکون‌ولی را الگو قرار دهیم، باید یاد بگیریم که جسور باشیم.» دنر می‌گوید در طراحی فضای مرکز تحقیقاتی رنینگن از دانشگاه استنفورد واقع در کالیفرنیا الهام گرفته است. این مرکز دارای اتاق‌های کار همگانی، مکان‌های مجلل مخصوص تشکیل جلسه در فضای باز و ساختمان‌های متصل به هم است. این مرکز به این منظور طراحی شده است که هم الهام بخش کارکنان باشد و هم افراد تیزهوش را از دیگر نقاط جذب کند. بال دراین باره می‌گوید:«ما در جنگ برای جذب نخبگان قرار داریم.»

در مرکز رنینگن در زمینه خودروهای خودران، نسل بعدی باتری‌های خودروهای برقی(برای تحقیق در این حوزه شرکت بوش شرکت سیئو، واقع در سیلیکون‌ولی را خریداری کرده است) و تغییر داده‌ها تحقیق می‌شود. خودروسازان آلمانی نگرانند که شرکت‌های تکنولوژی آمریکایی در حوزه‌های نرم‌افزاری از آنها جلو بزنند. واکنش شرکت‌های بی‌ام‌و، دایملر و آئودی به این مساله این بود که در ماه اوت نقشه «هیر» نوکیا را با مبلغ هنگفت ۸/ ۲ میلیارد یورو(۳ میلیارد دلار) خریداری کردند. به این ترتیب این شرکت‌ها می‌توانند به داده‌های مورد نیاز برای عرضه نرم‌افزارهای مکان‌یاب و مسیردهی به خودروهای خودران دسترسی داشته باشند. پیش‌بینی می‌شود با متصل شدن بیشتر خودروها به شبکه‌های اینترنت و به یکدیگر (از طریق سیستم وای‌فای) نرم‌افزارهای مکان‌یاب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار خواهند شد.

مدیرعامل آئودی درباره علت این خرید گفت:«ما نمی‌خواهیم فقط به شرکت‌های آمریکایی و شرکت‌های سیلیکون‌ولی وابسته باشیم.» شان فرانباخ، مدیرعامل هیر، از این هم فراتر رفت و گفت: «گوگل کار خودش را انجام می‌دهد، اپل هم کار خودش را انجام می‌دهد. اوبر هم همین‌طور. هیچ یک از این شرکت‌ها نمی‌خواهند شفاف باشند، آنها نمی‌خواهند اطلاعاتشان را به اشتراک بگذارند.»

از میان سه خودروساز بزرگ آلمانی، دایملر بیشترین تلاش را می‌کند تا با این تصور که آینده متعلق به شرکت‌های سیلیکون‌ولی است، مقابله کند. هر سه خودروساز آلمان در ساحل غربی ایالات متحده مرکز تحقیق و توسعه دارند، اما مرکز تحقیق و توسعه دایملر که در سال ۲۰۱۳ در سانی‌ویل کالیفرنیا افتتاح شده، از نظر ماهیت بیشترین شباهت را با شرکت‌های تکنولوژی کالیفرنیا دارد و حتی همان معماری که ساختمان شرکت‌های گوگل و آمازون را ساخته، مرکز تحقیق و توسعه دایملر را نیز ساخته است. شرکت آی‌اچ‌اس آتوموتیو در ماه سپتامبر گزارش داد در تابستان امسال دیتر تسچه، مدیرعامل دایملر در راس هیاتی ۱۰۰ نفره از مدیران این شرکت از شرکت‌های سیلیکون‌ولی بازدید کرد. آی‌اچ‌اس به نقل از تسچه اعلام کرد: «ما از سیلیکون‌ولی با ذهنیت متفاوت بازگشتیم. سرعت، رقابت، پذیرش شکست، اینها چیزهای هستند که درآنجا وجود دارند. این سفر، اعتقاد ما مبنی بر نیاز به تغییر را قوت بخشید.»

تیم یورگهارت، کارشناس صنعت خودرو معتقد است با این وجود هیاهوی رسانه‌ای در مورد سیستم اتوپاپلوت(کنترل هوشمند خودرو) تسلا برای دایملر آزاردهنده بوده است. چون برند مرسدس دایملر سیستم رانندگی هوشمند را در مدل ۲۰۱۴ کلاس اس عرضه کرد. با این سیستم خودرو می‌تواند به‌طور خودکار حرکت کند، ترمز کند و با سرعت کمتر از ۳۷ مایل در ساعت شتاب بگیرد. یورگهارت می‌گوید: «مسلما دایملر در زمینه تکنولوژی رانندگی خودکار در جهان پیشتاز است و تسلا فقط توانسته در زمینه اتوپایلوت بیشتر از دایملر توجه رسانه‌ها را به خود جلب کند. خودروسازان سنتی آلمانی با رسانه‌ای نکردن تکنولوژی‌هایی که هم‌اکنون در خودروهای‌شان دارند، فرصت را از دست می‌دهند.» خودروسازان آلمانی قصد دارند در کالیفرنیا حضور داشته باشند، هوشمندترین افراد را استخدام کنند و همه افکار و ذهنیت آنها را به آلمان صادرکنند و در نهایت به تدریج انعطاف‌پذیر شوند. مدیرعامل بوش در این باره می‌گوید: «ما باید یادبگیرم که شکست شرم‌آور نیست.»