اما سعید لیلاز کارشناس اقتصادی کشور با تایید محبوب نبودن خودروسازان ایرانی، این موضوع را ناشی از چهار علت اقتصادی و سیاسی می‌داند. وی می‌گوید که خودروسازان بابت انحصار قبلی شان در بازار کشور، یک نوع بدهی تاریخی به مردم دارند و ایرانی‌ها از بابت صاف نشدن این بدهی، علاقه‌ای به صنعت خودروشان نشان نمی‌دهند. لیلاز دلیل دوم محبوب نبودن خودروسازان را وابستگی آنها به دولت دانسته و تاکید دارد که مردم ارتباط خودروسازان و دولت را برنمی تابند و وقتی می‌بینند این دو در کنار یکدیگرند و این وسط لابی‌هایی نیز انجام می‌شود، بیشتر نسبت به صنعت خودرو زاویه پیدا می‌کنند. به گفته وی، مالیات‌ها و زورگویی‌هایی که از جانب دولت و به‌واسطه خودروسازان به مردم روا داشته می‌شود نیز دیگر دلیل مغضوب بودن صنعت خودرو ایران است و این موضوع از اشتباه اقتصادی دولت سرچشمه می‌گیرد. لیلاز توضیح می‌دهد که در کشورهای پیشرفته، دولت مالیات را از ناحیه افزایش قیمت سوخت تحصیل می‌کند، اما در ایران، سوخت ارزان و خودرو گران است؛ بنابراین طبیعی است که مردم گرانی را از چشم خودروسازان ببینند و آنها را دوست نداشته باشند. این کارشناس اقتصادی اما تسلط دولت بر صنعت خودرو را نیز دیگر دلیل محبوب نبودن خودروسازان می‌داند و تاکید می‌کند که از نظر مردم، مدیران صنعت خودرو به دلیل دولتی بودن و سیاسی بودن، به فکر تامین نظر دولت‌اند نه آنها؛ در واقع چون خودروسازان در مسائل مختلف جلوی دولت نمی‌ایستند و اگر بایستند، برکنار می‌شوند، مردم نیز دل خوشی از آنها ندارند.