برندهای محکوم به فنا

گروه خودرو- برندهای خودرو زیادی در دنیا وجود دارند که متقاضی کافی برای محصولاتشان نیست.

بسیاری از فعالان صنعت خودرو می‌گویند این برندهای ناموفق باید دیر یا زود بروند اما مساله این است که حذف نام این برندها از صنعت جهانی خودرو کار چندان آسانی نخواهد بود. آیا شرکتی چون فورد باید از شر برندهای کم‌طرفدار خود چون مرکوری و ولوو خلاصی یابد؟ جری یورک، مشاور دیرینه کرک گرگوریان در شرکت سرمایه‌گذاری تراسیندا که اخیرا ۶/۵درصد سهام فورد را خریداری کرد چنین دیدگاهی دارد. او اخیرا اظهاراتی را که همه با نجوا به هم می‌گویند، با صدای بلند فریاد زد و به مدیران ارشد فورد توصیه کرد ولوو و مرکوری را بفروشند.

یورک تنها کسی نیست که چنین دیدگاهی دارد. باب لوتزی، جانشین مدیرعامل جنرال‌موتورز در امور توسعه جهانی در سال ۲۰۰۵ میلادی وقتی که به صراحت اعلام کرد جنرال‌موتورز باید با فروش برندهای کم‌بازده خود راه را برای تمرکز توانمندی‌ها و منابع‌اش

بر برندهای کارآمدتر هموار کند، انقلابی در نمایندگی‌های پونتیاک و بیوک، دو برندی که بیش از سایر برندهای جنرال‌موتورز در معرض تهدید تعطیلی هستند به پا کرد.

مشکل اینجا است که فروش یک برند یا تعطیل کردن آن به این راحتی‌ها ممکن نیست و این روند مشتریان را دلزده می‌کند و از طرفی اعتراض نمایندگی‌های فروش را به دنبال دارد و تسویه‌حساب با کارگران اخراجی هزینه سنگین روی دست خودروسازها می‌گذارد.

معضل نوظهور

تشدید رقابت در وضعیت خودرو و جهانی شدن این صنعت موجب شده پاره‌ای از برندها که دست بر قضا تعدادی از آنها زیرمجموعه غول‌های خودروسازی جهان در آمریکای شمالی هستند، برای ادامه حیات خود با مشکل مواجه شوند.

شرکت‌های کوچک در صورت روبه‌رویی با ناکامی اعلام ورشکستگی می‌‌کنند و از ادامه فعالیت باز می‌مانند اما برندهای ضعیف‌تر شرکت‌های بزرگ با اتکا بر منابع مالی شرکت مادر به حیات خود ادامه می‌دهند. این دقیقا همان مشکلی است که فورد و جنرال‌موتورز با آن مواجه هستند.

جنرال‌موتورز برای آن که بتواند در درازمدت این مشکل را حل کند برندهای زیرمجموعه خود را در سه دسته قرار داده است. سترنر و شورولت به عنوان برندهای پرفروش در زمره سودده‌ها قرار گرفته‌اند، کادیلاک‌ ، هامر و ساب در دسته میانی‌ها قرار دارند و سه برند بیوک، پونتیاک و GMC در آخرین دسته یعنی زیان‌ده‌ها قرار گرفته‌اند.

بحرانی جهانی

تشدید بحران رشد بهای بنزین موجب شده اکثر شرکت‌های خودروساز و به ویژه خودروسازهای آمریکای شمالی استراتژی تولید خودرو را مورد بازبینی قرار داده و با کاهش تولید محصولات پرمصرف خود روی تولید خودروهایی کم‌مصرف متمرکز شوند.

در حال حاضر برندهایی چون هامر، کرایسلر، GMC، جیپ و لندروور در حال تدوین طرح اصلاح ساختار تولید خود برای فراهم آوردن زمینه تحقق این هدف هستند. تلفیق ضعف عملکرد این برندها با تحولات بازار جهانی خودرو موجب شده غول‌های خودروسازی جهان برای اصلاح این شرایط به فکر بیافتد. مدیران این شرکت‌ها از یکسو با فشار سهامداران مواجه هستند و از دگرسو ادامه فعالیت این برندها را علل تضعیف برندهای سودده خود می‌بینند.

قصه تکراری

همین ماه گذشته بود که شرکت خودروسازی فورد با تحمل زیانی سنگین جاگوار و روور را با دریافت ۳/۲میلیارد دلار به شرکت هندی تاتاموتورز فروخت و از این مبلغ ۶۰۰میلیون دلار را برای پرداخت مطالبات عقب مانده کارگران این دو شرکت کنار گذاشت. پیش از این فورد سهام استین مارتین را هم به فروش رسانده بود.

این روند موجب شده ولوو به تنها برند در گروه خودروهای ممتاز فورد تبدیل شود. ولوو با توجه به اعتباری که به عنوان خودروسازی ایمن دارد ذخیره‌ای با ارزش در جمع برندهای فورد تلقی می‌شود. فورد و ولوو دقیقا به همین دلیل شایعاتی که از عزم فورد برای فروش ولوو حکایت دارند را تکذیب می‌کنند. در آن سوی ماجرا ادامه غیرسودده بودن ولوو به مشکلی جدی برای مدیران ارشد فورد تبدیل شده و آنها بخواهند یا نخواهند در آینده راهی جز فروش ولوو پیش روی خود نمی‌بینند.