گروه خودرو - فعالیت و سرمایه‌گذاری خودروسازها در اموری جز تولید و توسعه محصولات خودرویی امری شگفت‌آور است.

هرچند در بازار انحصاری خودروی کشور، خودروسازها مختار به انجام هر کاری هستند و هر خودرویی با هرکیفیتی که تولید کنند، مشتری ملزم به خرید و استفاده از آن است، اما ظاهرا این بازار انحصاری هم آنها را ارضا نکرده و به دنبال کسب سود از راه‌های دیگر می‌باشند. اگر مسیری یافت شود که خودروسازها شب صد ساله را در عرض یک شب طی کنند چرا سرمایه و انرژی خود را صرف تولید محصولاتی کنند که دائما از زیان ده بودن آنها می‌گویند.این واقعیت را باید پذیرفت که نیم قرن از فعالیت صنعت خودروسازی در کشور می‌گذرد. اینکه خودروسازان ما طی این سال‌ها موفق عمل کردند یا خیر در این یادداشت جای بحث ندارد، اما اینکه خودروسازان مرتب از ضررده بودن محصولات تولیدی که از لحاظ کیفی نیز چنان آش دهن سوزی نیستند، می‌نالند این سوال را مطرح می‌کند که اساسا صنعت خودروسازی کشور به کدام سمت و سو در حرکت است.

آیا سرمایه‌گذاری خودروسازان در واردات برخی محصولات کشاورزی یا دیگر حوزه‌هایی جز صنایع خودروسازی، به معنای ناامیدی خود آنها از روند توسعه محصولات خودرویی نیست؟ در شرایطی که مشتریان ایرانی تکلیفی جز استفاده از برندهای ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته خودروسازان مطرح جهان ندارند و هر بار نیز این برندها با تغییراتی در تزیینات داخلی یا نهایت چراغ و برف پاکن به نام فیس لیفت، تولدی دوباره پیدامی کنند، آیا بهتر نیست که سرمایه‌گذاری‌ها لااقل در مسیر رضایت مشتری داخلی در حرکت باشد. هم اکنون از گوشه و کنار اظهارنظرهایی مبنی بر عرضه خودروهای کم‌‌کیفیت آن هم با قیمت گزاف از سوی مسوولان کشور شنیده می‌شود، حتی مجلس نیز از سال گذشته دست به کارشده و در راستای قانون ارتقای کیفیت خودرو دستورالعمل‌هایی در مسیر هرچه بهتر شدن کیفیت خودروهای داخلی تدوین کرده بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که انحصار بازار خودروی کشور برای حمایت از صنعت خودروسازی تاکنون جوابگو نبوده است.

از سوی دیگر سرمایه‌گذاری خودروسازها نیز دراموری جز صنایع خودروسازی هم شاید بطور واقعی از سودده نبودن تولید خودروها حکایت دارد، بنابراین باید هر چه زودتر فکری به حال و روز این صنعت در کشور کرد.