به گزارش سایپانیوز، آن هیدالگو شهردار پاریس، با جدیت بزرگراه‌های قدیمی را در طول رودخانه سن تبدیل به پارک می‌کند، خودروهای دیزلی [گازوئیلی] را از شهر بیرون رانده، خطوط اتوبوس‌رانی را گسترش داده، قیمت پارکومترها را نجومی کرده و در صدها خیابان، خطوط مخصوص دوچرخه‌سواران را ایجاد کرده است. زمانی که کرونا به پاریس رسید، خودروها دیگر حق رفت‌و‌آمد در رودو ریولی را از دست دادند که مهم‌ترین مسیر عبور از یک طرف شهر به طرف دیگر آن بود. برنامه‌هایی در دست اجرا است که خیابان‌های منتهی به شانز‌لیزه همگی پیاده‌راه شوند و با کاشت هزاران درخت، شهر پاک و خنک شود.

معاون شهردار در بخش حمل‌و‌نقل، دیوید بلیارد همان کسی است که بیشتر اقدام‌های نامبرده در بالا را به او نسبت می‌دهند. آخرین اقدام او هم ایجاد «فضای عاری از ماشین» در اطراف مدرسه‌ها و محدودیت سرعت ۳۰ کیلومتر در ساعت در برخی از نقاط پایتخت است. او در گفت‌وگویی اعلام کرده که خودروها خود را به تدریج به شهر پاریس تحمیل کرده‌اند و فضای عمومی را بلعیده‌اند. خیلی زود مخصوصا در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ ما در پاریس با محدودیت‌های حاصل از خودروها مواجه شدیم. با خود گفتیم چطور می‌شود این شهر را حفظ کنیم. اول به فکرمان رسید که خودروها را به زیرزمین بفرستیم. از این رو پارکینگ‌ها رو به افزایش گذاشت. بعد بزرگراه‌ها به زیرزمین رفتند. از همان اول هم ساختن بزرگراه روی رودخانه سن با مخالفت‌های شدید مواجه بود. اعتراض‌های شدیدی هم به بار آورد.

وی می‌گوید: فضای عمومی در پاریس بسیار نایاب و بسیار گران شده است. این فضا متعلق به همه است. درست نیست که این فضا فقط به یک کاربرد اختصاص پیدا کند. امروزه بیش از ۵۰ درصد فضای عمومی در پاریس را خودروها اشغال کرده‌اند، چه در حال حرکت و چه در پارکینگ‌ها.

بلیارد با بیان اینکه کرونا سبب شد برخی کارها شتاب بگیرند، می‌افزاید: از جمله این کارها افزایش مسیرهای تردد دوچرخه است. او در ادامه این گفت‌وگو می‌گوید: از هر خانواده پاریسی یک نفر خودروی شخصی دارد. در حال حاضر مهندسی توزیع دوباره فضای عمومی در دستور کار است. ۵۰ درصد از این فضا در اختیار خودروها است که بیشتر در اختیار ثروتمندان و بیشتر مردان است. ما می‌خواهیم این فضا را به دوچرخه، پیاده و حمل‌ونقل عمومی بازگردانیم.  بلیارد در پاسخ به این پرسش که چطور قرار است پاسخ اعتراض احتمالی کسب‌وکارها داده شود، می‌گوید: خیلی از صاحبان کسب‌وکار اعتقاد دارند که پس گرفتن فضای عمومی از خودروها به کسب‌وکارشان لطمه می‌زند. اما آمار حرف آنها را تایید نمی‌کند. به جای آنکه با حرف بخواهیم آنها را متقاعد کنیم در عمل به آنها اثبات می‌کنیم. خیلی از کسانی که در رسانه‌های اجتماعی اظهارنظر می‌کنند، هنوز در فضای دهه ۱۹۸۰ هستند که می‌توانستند با جیپ بزرگ خود فرزندشان را به مدرسه بیاورند و با کامیونت‌ها مبل‌های غول‌پیکر را درون شهر جابه‌جا کنند، حال آنکه آن فضا به‌طور کلی دچار دگردیسی شده است.