دنیای اقتصاد: در‌حالی‌که خطوط تولید اتوبوس‌های داخلی به‌دلیل کمبود تقاضا، فعالیتی زیر ظرفیت اسمی دارند، واردات این محصول تجاری به کشور این روزها رونق گرفته است.

پس از آنکه اتوبوس‌های چینی وارد خیابان‌های کشور شدند، این بار شهرداری‌ها به سراغ همسایه شمالی رفته و قرار است اتوبوس‌های روسی نیز میهمان ایران شوند. این در شرایطی است که در حال حاضر چند خط تولید اتوبوس در کشور با برندهای مختلف وجود دارد، اما به‌دلیل کمبود تقاضا، زیر ظرفیت موجود خود فعالیت دارند. هم اکنون دو واحد صنعتی بزرگ و وابسته به خودروسازان نیمه دولتی کشور مشغول به تولید انواع اتوبوس هستند، با این حال چون تقاضای چندانی ندارند، خطوط تولیدشان در بسیاری از روزهای سال نیمه تعطیل است. همچنین چند خودروساز بخش خصوصی نیز به خطوط تولید اتوبوس مجهز هستند، اما آنها نیز به‌دلیل رکود تقاضا، تقریبا تعطیل بوده و تولید و فروش چندانی به خود نمی‌بینند. در این شرایط، آن طور که کارشناسان می‌گویند، مشکل اصلی در این ماجرا، کم توجهی دولت و همچنین شهرداری‌ها به تولیدات داخل است؛ زیرا اتوبوس به‌عنوان کالایی گران قیمت، چندان امکان فروش به‌صورت شخصی نداشته و باید در قالب قراردادهای کلان فروخته شود.

در حال حاضر شهرداری‌ها و سازمان شهرداری و دهیاری به‌عنوان دو مشتری اصلی اتوبوس در کشور به شمار می‌روند و اگر آنها سفارش‌گذاری نکنند، شرکت‌های اتوبوس‌ساز داخلی تقاضای خاصی برای تولیدات خود نخواهند داشت. هرچند ممکن است نهادهای داخلی مربوطه، به‌دلیل مسائل قیمتی و شاید هم کیفی، به سراغ واردات اتوبوس رفته باشند، با این حال این موضوع در نهایت به ضرر تولید داخل تمام شده و بر بیکاری پنهان کارگران در خطوط تولید اتوبوس کشور می‌افزاید. اگر نگاهی به آمار تولید اتوبوس‌سازان داخلی بیندازیم، متوجه می‌شویم آنها در تیراژی بسیار اندک فعالیت می‌کنند و تناسبی میان حجم تولید با تعداد نیروی انسانی وجود ندارد. در این شرایط، چندان پذیرفتنی نیست وقتی شرکت‌های داخلی زیر ظرفیت اسمی تولید دارند، نیاز کشور به کالایی مانند اتوبوس، از طریق واردات تامین شود. با این حساب به‌نظر می‌رسد اگر شهرداری‌ها و سازمان شهرداری و دهیاری کشور در برنامه‌های خود برای خرید اتوبوس، تجدیدنظر کرده و از تولیدات داخلی بیشتر استفاده کنند، نفع این ماجرا برای صنعت و اقتصاد داخلی خواهد بود و ارز کمتری نیز خارج خواهد شد.