تئاتر خصوصی در ایران تنها یک روبنا است

نگاه سوم - جن‌گیر از تئاترهایی است که هر چند سال یک بار روی صحنه می‌آید، از آن کارهای ماندگار هم‌کناری هنر با مردم. سال گذشته جن‌گیر پرمخاطب‌ترین نمایش سال شد و این بار بر خلاف رویه معمول، سلیقه به خرج داده شد و این کار یک بار دیگر روی صحنه آمد و در این کوشش کوروش نریمانی سهم عمده‌ای دارد. او که این روزها در تماشاخانه «ایرانشهر» مستقر است، معتقد است: آنچه ما در ایران به عنوان تئاتر خصوصی تجربه می‌کنیم با آنچه در جهان رایج است، کاملا تفاوت دارد. این نمایشنامه‌نویس و کارگردان گفت: شکلی را که ما به عنوان تئاتر خصوصی تجربه می‌کنیم، نمی‌توان تئاتر خصوصی نامید. تنها چیزی که باعث می‌شود واژه خصوصی در کنار تئاتر بنشیند این است که هزینه‌های این تئاتر از طریق دولت تامین نمی‌شود و تمام فشار بار مالی بر گروه اجرایی وارد می‌شود.

این کارگردان با اظهار تاسف از ضعف تبلیغات تئاتر در ایران یادآور شد: بعد از پشت سر گذاشتن ۱۰ اجرا، تازه بیلبوردهای نمایش ما به شکلی ناقص وصل شده است. حتی مطبوعات هم آن‌چنان که باید و شاید توجه کافی نداشته‌اند؛ در حالی که اگر قرار است تئاتر خصوصی در ایران شکل بگیرد، همه کسانی که می‌توانند در این زمینه کمک‌رسان باشند باید به گروه‌ها یاری برسانند. او اظهار تاسف کرد: اساسا آنچه ما از تئاتر خصوصی در ایران می‌شناسیم تنها یک روبنا است. نمایش « جن‌گیر» سال گذشته به عنوان پرتماشاگرترین نمایش سال ۸۸ انتخاب شد و در برنامه اردیبهشت تئاتر ایران مورد تقدیر قرار گرفت.