استفاده از سوخت‌های زیستی در انگلستان

مترجم: رفیعه هراتی

سرریچارد برانسون، میلیاردری که شرکت هواپیمایی ویرجین آتلانیکه را تاسیس کرد، دوستدار شگفتی است. ماه آینده شرکت هواپیمایی او قصد دارد هواپیمایی را که بخشی از سوخت آن سوخت‌زیستی است به طور آزمایشی به پرواز درآورد. از ماه آوریل هموطنان سرریچارد باک خودروهای خود را با مخلوطی از بنزین و سوخت‌زیستی پر خواهند کرد. این بخشی از برنامه دولت برای اطمینان از این امر است که تا سال ۲۰۱۰‌، ۵درصد از حمل‌ونقل انگلستان با سوخت به دست آمده از گیاهان کار خواهد کرد.

بخش حمل‌ونقل انگلستان حدود ۲۰درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای این کشور را تشکیل می‌دهد. در تئوری سوخت‌های زیستی، میزان کمتری دی‌اکسیدکربن خالص تولید می‌کند، زیرا سوزاندن آنها فقط کربن جو را که توسط گیاهان در طول رشدشان جذب شده است، بازیابی می‌کند. دیگران سوخت‌های زیستی را به دلایل مختلف دوست دارند.

کشاورزان امیدوارند که کشت محصول برای ریختن آن در باک بنزین بیشتر از کشت آنها برای قرار دادن روی میز شام سودآور خواهد بود و چشم‌انداز تولید داخلی برای سیاستمدارانی که نگران امنیت انرژی هستند، خوشایند است.

گرچه موافقت با سوخت‌های زیستی در پارلمان انگلستان افزایش یافته است، استفاده از سوخت‌های زیستی در میان طرفداران حفظ محیط‌زیست شک‌برانگیز شده است. دوستان زمین و صلح سبز، دو گروه فشار طرفدار محیط‌زیست هشدار داده‌اند که سوخت‌های زیستی آن قدر که به نظر می‌رسند با محیط‌زیست سازگار نیستند. در چهاردهم ژانویه برجسته‌ترین گروه طرفدار محیط‌زیست نیز هشدار مشابهی داد. جامعه سلطنتی، آکادمی ملی علوم انگلستان گزارشی را منتشر کرد که دامنه سوخت‌های زیستی را در بازار تحلیل می‌کند. این گزارش نتیجه‌گیری می‌کند که به علت انتشار گاز کربن از کودهای شیمیایی و فرآیند عمل‌آوری، برخی از سوخت‌های زیستی بیش از بنزین موجب تغییرات آب و هوایی می‌شوند.اگر اهداف مردم را به استفاده از سوخت‌های نادرست ترغیب کند، حمل‌ونقل آلاینده‌تر خواهد شد نه پاک‌تر. جامعه سلطنتی از وزرا خواست اهدافی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مشخص کنند، نه برای مصرف سوخت‌های زیستی. دولت می‌گوید این کار را پس از سال ۲۰۱۰ انجام خواهد داد.

به نظر می‌رسد افزایش درآمد کشاورزان و بهبود امنیت انرژی توسط سوخت‌های زیستی زودگذر باشد.انگلستان مرطوب، ابری و کوچک برای تولید انبوه محصولات با رشد سریع که مورد علاقه صنعت سوخت زیستی است، مناسب نمی‌باشد. برای کاشت محصولاتی که ۵درصد از سوخت حمل‌ونقل را تامین می‌کنند، زمین‌های زراعی بسیاری لازم است. لورد اگزبورگ، رییس شرکت سوخت زیستی دی‌اویلز می‌گوید: حتی اگر انگلستان نتواند راهی برای حمل‌ونقل سازگار با محیط‌زیست پیدا کند، برخی از تجار امیدوارند با جلب مهارت‌های قابل اطمینان‌تر انگلستان از سوخت‌های زیستی سود به دست آورند. جامعه سلطنتی در مورد نظام گواهینامه جهانی مشابه آنچه برای چوب سازگار با محیط‌زیست به کار رفت بحث می‌کند تا به مصرف‌کنندگان امکان دهد بدانند یک سوخت زیستی چقدر سازگار با محیط‌زیست است.

ایجاد چنین نظامی نیازمند تحلیل جامع از همه مراحل زنجیره عرضه یک شرکت است. این خود مستلزم تعداد فراوانی حسابرس و حسابدار است. البته اگر بتوانند موافقت کشورهایی مثل آمریکا و برزیل را که به شدت از صنایع بومی سوخت‌های زیستی خود حمایت می‌کنند، به دست آورند.