پتروچینا، بزرگ‌ترین شرکت نفتی چین، دارای مقام دوم در جهان به لحاظ سرمایه و سود چین، برای نخستین بار توانست ایالات متحده آمریکا را به لحاظ رونق پایدار بورس پشت سر بگذارد: از میان ده کنسرنی که بزرگ‌ترین‌ها محسوب می‌شوند، اکنون ۵ کنسرن به چین و تنها سه کنسرن به آمریکا تعلق دارند. دو هفته پیش کنسرن نفتی «پترو چین» حتی از جنرال الکترونیک پیشی گرفت و به لحاظ سرمایه و سود، بعد از کنسرن اکسون، مقام دوم را در سطح جهانی احراز کرد. در رشته‌های بانکداری، بیمه، ارتباطات تلفنی و خطوط هوایی نیز، شرکت‌های چینی رهبری بازار را به دست گرفته‌اند.

بانک صنعت و تجارت چین، پنج سال پیش به لحاظ فنی ورشکسته محسوب می‌شد. اما یک سال پیش وارد بورس شد و امروز، دومین و سومین گروه‌های بانکی جهان، یعنی «سیتی گروپ» و «اچ اس بی سی» را پشت سر گذاشته است. از آغاز سال ۲۰۰۶ بورس چین فقط سیر صعودی پیموده و از آن زمان حدود ۴۰۰‌درصد رشد کرده است. این رونق چشمگیر، حاصل اصلاحات دولتی بورس و ارزیابی مثبت عمومی از اقتصاد چین است که در سال‌های اخیر همواره یک رشد دو رقمی داشته است. اما دکتر راینر شفر، کارشناس ارشد بازار درسدنر بانک آلمان، دلیل دیگری نیز برای رونق شدید بورس چین می‌شناسد.

راینر شفر می‌گوید: «کنترل نقل و انتقال ارز در چین مانع از آن می‌شود که مردم بتوانند پولشان را به خارج انتقال دهند، به همین دلیل، بازار سهام چین به شدت منزوی شده است. می‌توان پرسید که پس‌انداز‌کننده چینی که در مقایسه جهانی زیاد هم پس‌انداز می‌کند، اصولا چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ جایگزین‌ها چندان زیاد نیستند. پس‌انداز‌کننده طبعا می‌تواند پولش را به بانک بسپارد. اما در این صورت بهره‌ای دریافت می‌کند که در بهترین حالت کمی بیشتر از میزان تورم و بعضی وقت‌ها کمتر از آن است. پس او به بازار سهام روی می‌آورد».

آنچه برای پس‌اندازکننده کوچک ممنوع است، در مورد شرکت‌ها با تشویق روبه‌رو می‌شود. آنها به خواست دولت می‌توانند به خارج بروند تا به موقعیت جهانی برسند. سرمایه سنگینی که پشت این شرکت‌ها است به آنها امکان موفقیت می‌دهد. به عنوان نمونه، سرمایه شرکت ارتباطات تلفنی «چین موبایل» ۲۵۰‌میلیارد یورو یعنی چهار برابر تله‌کوم آلمان است.

این که کنسرن چین موبایل بخواهد تله‌کوم آلمان را ببلعد، از دید کارشناس درسدنر بانک امکانی است که آن را دست کم در تئوری نمی‌توان غیرممکن دانست. راینر شفر در این زمینه می‌گوید: «من فکر می‌کنم ارزش بورس چنان بالا است که شرکت‌ها طبعا بتوانند به خارج بروند و در آنجا سرمایه‌گذاری کنند. در چین هنوز امکانات سرمایه‌گذاری زیادی هست که شاید حتی سودمندتر از خرید شرکت‌های کشورهای صنعتی باشد. ما در مجموع تصور می‌کنم شرکت‌های چینی این محرک را دارند که شرکت‌های خارجی را بخرند». این را که ارزش شرکت‌های چینی تا چه حد بالا است، می‌توان با مراجعه به شاخص سی اس‌ای ۳۰۰ درک کرد. این شاخص، تناسب میان روند سرمایه‌گذاری و سود ۳۰۰ واحد از بزرگ‌ترین شرکت‌های ثبت شده را در بورس چین روشن می‌کند.

براساس شاخص ۳۰۰ ، میانگین رابطه سرمایه و سود شرکت‌های چینی به رقم ۵۵ رسیده، در حالی که این میانگین در آلمان ۱۲ تا ۱۳ است.

همه کارشناسان اقتصادی افزایش ارزش شرکت‌های چینی را ناشی از چشم‌انداز مناسب آن‌ها می‌دانند، اما بسیاری از آن‌ها نیز، پیش‌بینی می‌کنند که بورس چین پس از بازی‌های المپیک سال ۲۰۰۸ سقوطی سنگین را تجربه خواهد کرد. البته پیش‌بینی‌های کارشناسان در باره بورس چین، تا به حال بارها غلط از آب در آمده است.