حمید سمندریان: او به صفتی آراسته بود که کمتر پیدا می‌شود، اما احمدآقالو شاخص این صفت بود، خودستا نبود. هرگز یک کلمه از خودش تعریف نمی‌کرد. بهزاد فراهانی: کسانی که او را آزردند باید غصه بخورند، چرا که هنرمند بزرگی را از دست دادیم، بازیگری که درک بسیار بالایی از موقعیت‌شناسی و فضاشناسی در هنر داشت.

هما روستا: او انسان واقعی بود چیزی که این روزها خیلی کمیاب است. با بردباری کامل بیماری‌اش را تحمل می‌کرد و هرگز گلایه نمی‌کرد و بدون شکایت از دنیا رفت.

صدرالدین شجره: همیشه کارهایش را با دقت و وسواس انتخاب می‌کرد. او تحصیلکرده این رشته بود و برای هر کاری که انجام می‌داد، تعریف مشخصی داشت.

شهرام گیل‌آبادی: نوع نگاه آقالو به رادیو نگاه متفاوتی بود و او کار در رادیو را به همه جا ترجیح می‌داد و در واقع آقالو «عمو»ی نمایش‌های رادیویی بود.

محمد عمرانی: هر کسی که در ارتباط با «احمد آقالو» بود تحت تاثیر شخصیت او قرار می‌گرفت و ما در رادیو در این سال‌هایی که در کنار او کار کردیم، چیزهای زیادی از او یاد گرفتیم.

ایرج راد: من سال گذشته لیستی را از هنرمندانی که دچار بیماری هستند، تهیه کردم و برای چند جای مختلف فرستادم و تقاضا کردم که به وضع این افراد رسیدگی شود، به خاطر این که این افراد نیازمند کمک‌های دارویی هستند، ولی متاسفانه دست ما به جایی بند نشد.