گفت‌وگو- رضا رویگری :
به این دستمزدها نمی‌توان تکیه کرد
سید مهدی میرفخرایی - آثار ساخته شده در سینما و تلویزیون بسیار است، ولی اندکی از آنها در ذهن مخاطبان حتی با گذشت چندین سال به جا می‌ماند. فیلم سینمایی «اجاره‌نشین‌ها» ساخته داریوش مهرجویی از معدود آثار سینمایی اجتماعی - کمدی بعد از انقلاب بود که با بضاعت امکانات در آن زمان به زیبایی ساخته شد. یکی از بازیگران جوان آن فیلم که امروز مو سپید کرده و به چهره‌ای پرطرفدار در سینما و سریال‌های تلویزیونی تبدیل شده رضا رویگری‌است.
رضا رویگری در سر صحنه یکی از سریال‌های جدیدش با ما به گفت‌وگو می‌نشیند که در زیر می‌خوانید.
مدتی حضورتان کم‌رنگ شده بود، چه شد که باز فعالیت را شروع کردید؟
چند سالی را تصمیم گرفتم به دنبال کارهایی که بیشتر دلی است بروم و شروع به نقاشی و خواندن ترانه کردم تا اینکه پیشنهادی متفاوت به من شد و نقشی در فیلم سینمایی «بوتیک» به دلیل جذابیت قبول کردم و دوباره درگیر بازیگری شدم.
این دوری به دلیل پیشنهادهای ضعیف مالی بود؟
نه اصلا. متاسفانه در سینمای ما بازیگرانی که مقداری از موهایشان سفید شود، دائما برایشان نقش‌های تکراری و کلیشه‌ای پدر، دایی و از این تیپ‌ها در نظر می‌گیرند، من علاقه‌ای به این نوع بازی ندارم. من نقشی را بازی می‌کنم که حتی اگر ۳ سکانس باشد، دیده شود و قابل بازی باشد.
ایراد کجاست؟
ضعف شدید فیلمنامه‌نویسی و خلق شخصیت‌ها. همین امر باعث شده سینمای کشور رشد زیادی نداشته باشد و محصولات ساخته شده صرفا در داخل کشور دیده شود و راهی به بیرون نداشته باشد، البته به جز چند موردی که صرفا برای جشنواره‌ها و مسابقات خارج از کشور ساخته می‌شود. ولی در مقابل شما، سینمای هند را می‌بینید که در اکثر کشورها طرفدار دارند.
دستمزدها هم‌اکنون به چه شکلی است؟ آیا کفاف زندگی را می‌دهد؟
تا ۳ سال پیش که تعریفی نداشت، اما از آن پس مقداری بالا رفته، ولی باز آنقدر نیست که بتوان به آن تکیه کرد.
ملاک تعیین این دستمزد چیست؟
فاکتورهایی مثل محبوبیت میان مردم، سابقه بازی، آثار پیشین و جشنواره‌ها در تعیین دستمزدها موثر است.
فضای کار در سینما مناسب‌تر است یا تلویزیون؟
قاعدتا در تلویزیون. آن هم به دلیل تنوع داستان و دیدگاهی که برای ساخت آن مجموعه به کار می‌رود.
در کل چند بازی در سینما و تلویزیون داشته‌اید؟
۳۴ کار سینمایی و ۸ سریال. البته با حساب ۳ کار سینمایی که هنوز پخش نشده.
جز بازیگری مشغول کار دیگری هستید؟
خیر، نه وقت دارم، نه کاری دیگر به جز بازیگری بلدم. در‌حال‌حاضر برای سریال مختارنامه ۴ سال است که مشغول هستیم و زمان‌های دیگر هم مشغول بازی در مجموعه‌های مختلف. پس زمانی برای کار دیگر نمی‌ماند.
از آلبوم‌هایتان بگویید، چرا دیگر نمی‌خوانید؟
من موسیقی را برای آرامش دلم می‌خوانم و هیچ دید مالی به آن ندارم، ولی متاسفانه چون قانون کپی‌رایت در کشور رعایت نمی‌شود اولین آلبوم را که با سروش قرارداد بستم هنوز هزینه‌هایم را جواب نداده.
مدتی آمریکا رفتید و برگشتید، چرا؟
برای بازی در تئاتر «معرکه در معرکه» به کارگردانی آقای میرباقری ۳ ماه به آمریکا رفتیم که البته من ۲ ماه بیشتر از گروه ماندم. چون هم یک کنسرت در لس‌آنجلس گذاشتم و هم نمایشگاهی برای تابلوهای نقاشی‌ام. البته ۱۲ اثر بیشتر با خودم نبرده بودم و در نظر داشتم آلبومم را در استودیو آنجا ضبط کنم، اما این کار هزینه زیادی در بر داشت.
نظرتان درباره موسیقی در داخل کشور چیست؟
سنتی را که می‌توان گفت حضورش در میان مردم کم‌رنگ شده، ولی موسیقی پاپ پیشرفت چشم‌گیری داشته و به جرات می‌توانم بگویم با در نظر گرفتن کلیه امکانات جایگاه جوانان ما بالاتر از خارج کشور است.
به‌فکر کارگردانی هستید؟
بله، دو فیلمنامه خاص دارم که به دلیل همین خاص بودنش هنوز موفق به ساخت آنها نشده‌ام، البته احتمالا یکی از آنها را با تهیه‌کنندگی آقای «منوچهر هادی» بسازم.
از اجاره‌نشین‌ها بگویید!
بخش بزرگی از خاطرات خوب زندگی هنری را اجاره‌نشین‌ها تشکیل می‌دهد. اثری که دیگر سینمای کشور به زیبایی آن نخواهد دید.
آقای رویگری به چند‌درصد باورهای خود و خواسته‌هایتان از بازیگری رسیده‌اید؟
افق دید من با گذشت این سال‌ها از عمر کاری روشن بوده و به ۷۰ الی ۸۰درصد خواسته‌هایم رسیده‌ام و امیدوارم در این چند سال باقیمانده به ۲۰درصد دیگر دست پیدا کنم. البته هیچ انسانی کامل نیست و به کلیه خواسته‌هایش نمی‌رسد، ولی من سعی خود را می‌کنم.
دیگر نمی‌خواهید تئاتر بازی کنید؟
چرا، به شدت دلتنگ بازی در یک تئاتر خوبم. ولی حیف که متن ضعیف است. تئاتر مقوله عشق و دل است و تمام وجود انسان را درگیر خود می‌کند. من بعد از تئاتر «معرکه در معرکه» واقعا به آرامش رسیدم.
ارسال نظر