در آخرین نمونه از این نوع دستکاری‌ها، حسن نوروزی، عضو کمیسیون ویژه بررسی لایحه عفاف و حجاب در افشاگری تکان‌دهنده‌ای اعلام کرده: «مصوبه ویژه لایحه عفاف و حجاب توسط فردی قبل از ارسال به شورای نگهبان و بعد از ارسال از سوی شورای نگهبان مورد دستکاری قرار گرفته است.» لایحه‌ای که پس از فراز و فرودهای فراوان از بهارستان راهی شورای نگهبان شد و با ۱۴۲ ایراد و ابهام و اشکال دوباره عودت داده شد.  کامبیز نوروزی، حقوقدان در سر‌مقاله روزنامه شرق نوشت: آو آو، آو آو آو. این آوا که از زبان یک مرد میانسال و چند جوان در بازار رشت شروع شد، در این چند روز خیلی آشنا و رایج شده است.

این آوای دو‌حرفی، دریچه‌ای است برای نگاهی متفاوت به آنچه از اختلال نظم حقوقی در ایران می‌گذرد. در بخش دیگر این سرمقاله آمده است: مرد میانسال گیلک، احضار و لابد بازجویی می‌شود و صفحه‌اش در فضای مجازی برای مدتی مسدود می‌شود. یعنی که او کار خطایی کرده که در بازار خوانده و شادی کرده است؛ پس مردم بترسید و از این کارها نکنید. اما حاصل چیست؟ مردم آنچه را که مقبول می‌دانند، برمی‌گزینند. در مدتی بسیار کوتاه، در گوشه و کنار مملکت و حتی خارج از ایران خیلی‌ها مانند همان مرد میانسال می‌خوانند آو آو، آو آو آو... و این آوای ساده و پیش‌پا‌افتاده می‌شود. موسیقی متن تقابلی که منشأ آن را باید در سیاست‌های نادرست جست.

روزنامه جوان با فرشته روح‌افزا، استاد دانشگاه و فعال امور زنان گفت‌وگو کرده است. او در این گفت‌وگو می‌گوید: باید تحلیل کنیم که چرا بی‌حجابی در میان قشر مرفه و جوانان بیشتر دیده می‌شود. همچنین باید وضعیت تاهل این افراد نیز بررسی شود. بعضی از این افراد، معاندند و از خارج کشور دستور می‌گیرند. اما برخی هم، چون در سن ازدواج هستند، برای دیده شدن چنین رفتار می‌کنند! باید هر کدام از اینها را، جداگانه مورد تحقیق و بررسی قرار دهیم. من برای مساله بی‌حجابی، حدود ۳۵ نوع انگیزه پیدا کرده‌ام!