رفتن به نقطه صفر مرزی، خیلی دل و جرات می‌خواهد، اصلا دل بومی و محلی می‌خواهد که یک عمر همان‌جا تپیده باشد، که گرما و سرمایش را با سرپنجه‌هایش لمس کرده باشد. نقطه صفر مرزی، آنجاست که انگشت بجنبانی در خاک همسایه هستی. همسایه‌هایی که گاهی قهر و آشتی‌شان را گم می‌کنند. یک‌زمانی در همه فیلم‌ها تا زاهدان می‌رفتند و باربار جنس می‌آوردند، جنس‌های بد، جنس‌هایی که دست پلیس می‌افتاد، حداقل یک اعدام داشت. به همین دلیل آنجا شده منطقه بد آب و هوای ناامن که می‌تواند برای عده‌ای امتیاز باشد. از جمله معلمان. از سال ۹۳ در استان‌هایی که کمبود معلم و دبیر داشتند، به صورت خرید خدماتی نیرو جذب شدند. این نیروها توسط موسسات غیرانتفاعی اقدام به جذب نیرو کردند، اما معلمان توسط آموزش‌وپرورش گزینش می‌شدند و حقوق نیز با واسطه شرکت‌ها پرداخت می‌شد و سهم شرکت از آن کسر می‌شد.

با اعلام سازمان استخدامی برای تعیین وضعیت معلمان خرید خدماتی، با در نظر گرفتن سهمیه استانی، معلمان سال به سال زیرمجموعه آموزش و پروش قرار می‌گیرند و وضعیت پایدارتری پیدا می‌کنند. خانم رحیمه، از همان اول معلم خرید خدماتی در سراوان، بخش «بم‌پشت» شد. خرید خدماتی‌ها، هر کجا که هیچ معلم سابقه‌دار و رسمی نمی‌رفت، می‌رفتند. روستاهای دور، روستاهای لب مرزی، کپری، هر کجا. پشت ماشین‌های گازوئیل‌بر می‌نشست و در جاده‌های خاکی می‌رفت و می‌آمد. آن جاده‌ها را تویوتاها خوب می‌روند و می‌آیند. گاهی هم دو ماه، سه ماه، شش ماه در همان روستا ساکن می‌شد و گاهی سری به خانه و زندگی در سراوان می‌زد.

این معلم‌ها به میزان تعداد روزهایی که کار می‌کنند، بیمه هستند و حقوق می‌گیرند، یعنی باید فکری برای حقوق و بیمه تابستان‌هایشان کنند. سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ سهمیه استان سیستان و بلوچستان ۲۰۷۰ نفر تعیین شد که تقریبا دو هزار نفر کمتر از کل معلمان خرید خدمت بود. انتظار همه آن بود که بر اساس سابقه معلمان، تبدیل وضعیت شود اما نشد. آمارهایی به دست معلمان رسید که گویا افرادی با سابقه‌ای یک و دو ساله در لیست قرار گرفته‌اند و در عوض معلمی با سابقه ۸ سال جایی در لیست پیدا نکرد. یا دبیران دوره متوسطه به لیست راه پیدا نکردند و ابتدایی‌ها لیست شدند.

معلمان به این وضعیت معترض و خواهان اجرایی عادلانه شدند. آقای زومکزهی، رئیس اداره آموزش و پرورش منطقه بم‌پشت، در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» در مورد وضعیت سهمیه سال گذشته می‌گوید: «در هیچ کدام از شهرهای استان تبدیل وضعیت انجام نشد، در حالی که پرونده معلمان انجام شده و امور اداری مربوطه نیز انجام شده است.» آقای عبید هم معلم خرید خدماتی است که خواهان اجرای عادلانه طرح تبدیل وضعیت است و آن را تنها راهی می‌داند که به چرخه معیوب نقل و انتقال معلمان پایان می‌دهد. به گفته او، در سیستان و بلوچستان همیشه کمبود نیرو وجود دارد، به همین دلیل معلمان دیگر استان‌ها که در آزمون استخدامی شرکت می‌کنند، با استفاده از ماده ۲۸ این آزمون، منطقه سیستان و بلوچستان را که رتبه بالاتری برایشان دارد، انتخاب می‌کنند، اما بعد از یک سال یا دو سال، به بهانه عدم امنیت، وضعیت نامناسب آب و هوایی یا بهانه‌هایی دیگر، به شهر خودشان می‌روند.

در حالی که می‌توان با استفاده از سهمیه تبدیل وضعیت، نیروهای بومی جذب کرد که از همین زمین هستند و نمک‌گیر همین خاک. وضعیت تحصیل و تدریس در استان سیستان و بلوچستان با دیگر شهرها فرق می‌کند. در حالی که کلاس‌ها به صورت هوشمند برگزار می‌شود، مدارس آنجا به وایت‌برد مجهز شده، این گذشته از مدارسی است که شکل و شمایل مدارس را ندارد. به همین دلیل، معلمان استان معتقدند که باید از استان معلم جذب کرد.