اما  در طول دوره‌‌‌ای که تمام طرفین به برجام پایبند بودند اسرائیل به آنچه کارشناسان نظامی‌اش آن را «کارزار بین جنگ‌ها» می‌‌‌نامیدند ادامه داد. با  وجود این، اسرائیل از دوره ترامپ اقدامات جسورانه‌تری را آغاز کرد و تلاش می‌‌‌کرد به اهداف هسته‌‌‌ای و... در داخل ایران ضربه وارد کند. اکثر رهبران اسرائیل سیاست‌‌‌های « فشار حداکثری» دولت ترامپ را مورد تمجید قرار دادند. زمانی که جو بایدن رئیس‌جمهور ایالات متحده شد این دیدگاه جنگ‌طلبانه کاهش یافت، زیرا او دیپلماسی و تمایل به احیای توافق هسته‌‌‌ای ایران را بازگرداند. با وجود این، اکنون زمین بازی اسرائیل، ایران و ایالات‌متحده در حال تغییر است و باعث می‌شود خطرات ناشی از تشدید تنش دوباره افزایش یابد. دولت بایدن با تمرکز بر احیای برجام وارد کار شد. با این وجود، برخلاف گذشته اسرائیل سیاست‌‌‌های خرابکارانه‌‌‌اش را متوقف نکرد، زیرا آمریکا و شرکای آن کشور برای از سرگیری دیپلماسی آماده می‌‌‌شدند. رویکرد نظامی اسرائیل در قبال ایران برای سیاستگذاران آمریکایی قابل مهار به نظر می‌‌‌رسید و شاید حتی راهی مفید برای تشویق ایرانی‌‌‌ها به منظور بازگشت به میز مذاکره و افزایش اهرم فشار ایالات متحده برای تحمیل مفاد یک توافق جدید قلمداد می‌‌‌شد.

رویارویی اسرائیل با ایران به عنوان یک ویژگی معمول در چشم‌انداز منطقه‌‌‌ای تلقی شد. به نظر نمی‌‌‌رسید که حملات اسرائیل چیزی باشد که ایرانی‌‌‌ها به آن توجه زیادی داشته باشند به‌ویژه با توجه به علاقه‌شان به کاهش تحریم‌‌‌ها از طریق پیگیری دیپلماسی هسته‌ای. اکنون همه چیز تغییر کرده است. به نظر می‌رسد که دیپلماسی خود نه تنها برای تیم بایدن بلکه حتی برای رهبران اروپایی که به طور سنتی تمایل به تعامل با ایران داشتند دور از ذهن است. به نظر می‌رسد با پیشرفت توانمندی‌‌‌های هسته‌‌‌ای تهران، رهبران فعلی ایران کمتر به دیپلماسی هسته‌‌‌ای علاقه‌‌‌مند هستند. بازدارندگی نظامی دیگر تنها مکمل دیپلماسی نیست. این مقوله به سرعت در حال تبدیل شدن به استراتژی جایگزین غرب است.چند تحول داخلی و ژئوپلیتیک در طول سال گذشته این تغییر را توضیح می‌دهد. تمام این عوامل در کنار یکدیگر احتمال درگیری بیشتر بین اسرائیل و ایران را تشدید می‌کند و احتمال سرایت درگیری به منطقه وسیع‌‌‌تر را افزایش می‌دهد.با وجود این، واشنگتن روی این گزینه حساب باز کرده که رویارویی با ایران می‌تواند در سطحی پایین باقی بماند و از یک درگیری دوجانبه یا منطقه‌‌‌ای گسترده‌‌‌تر جلوگیری شود. دولت ایالات‌متحده همچنین معتقد است که بازدارندگی برای جلوگیری و کند کردن پیشرفت‌‌‌های نظامی و هسته‌‌‌ای تهران در غیاب دیپلماسی امر ضروری است.