نشانه‌‌های دیگری از تعامل دیپلماتیک چین و ایران در طول سال آینده ظاهر شد، مانند افتتاح کنسولگری چین در بندرعباس. مهم‌ترین اقدام، یعنی پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای نیز تا حد زیادی نمادین بوده و هنوز به چیزی قابل‌توجه منجر نشده است. اگرچه فروش نفت ایران به چین در حال حاضر قوی و مستمر است، اما این نیز بیشتر تحت‌تاثیر ملاحظات بازار است تا تعهد استراتژیک چین به تهران. تحریم‌‌ها و ترس از بازگشت ضعیف سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران چینی را محتاط کرده است. روابط تهران و پکن در ماه گذشته به پایین‌ترین سطح خود رسید، زمانی که سفر شی جین پینگ به عربستان سعودی باعث ایجاد یک بحران دیپلماتیک جزئی شد. این سفر با هدف نشان دادن بازگشت نفوذ جهانی چین پس از کووید و روابط رو به گسترش آن با شورای همکاری خلیج فارس بود. اینکه چگونه سفر ابراهیم رئیسی به پکن ممکن است این فضا را تغییر دهد، قابل مشاهده است.