به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: چین با سرمایه‌گذاری استراتژیک در بخش‌‌‌های حیاتی در کشور‌‌‌های شورای همکاری خلیج فارس به یکی از شرکای اصلی اقتصادی چند کشور خلیج فارس تبدیل شده است. در آینده نزدیک، پکن امیدوار است حضور موجود خود را با کشور‌‌‌های منطقه، به‌ویژه پس از محدود شدن نفوذ ایالات متحده در منطقه، گسترش دهد. به لطف رویکرد اقتصاد‌محور پکن، حجم تجارت بین چین و کشور‌‌‌های حوزه خلیج فارس در طول سال‌ها افزایش یافته است. پکن به بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار منطقه و شریک تجاری پیشرو کشور‌‌‌های شورای همکاری خلیج فارس تبدیل شده است و این رقم در سال ۲۰۲۱ به ۳۳۰ میلیارد دلار رسید. پکن در سال ۲۰۱۰ جایگزین واشنگتن به عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری خاورمیانه شد.

تقاضای عظیم انرژی چین به طور طبیعی هسته اصلی روابط تجاری با کشور‌‌‌های خاورمیانه است. خاورمیانه بزرگ‌ترین تامین‌کننده نفت و گاز چین است. به‌ویژه، این منطقه تقریبا نیمی از واردات نفت چین را به خود اختصاص داده است، که آن را برای امنیت انرژی پکن حیاتی می‌کند.از سوی دیگر، چین دارای یک ویژگی متمایز است که آن را از دیگر شرکای تشنه انرژی متمایز می‌کند. برخلاف نگرش قطبی ایالات متحده در منطقه، پکن با تمرکز بر تفاهم برد-برد و نگرش غیر‌مداخله‌گرایانه توانسته است روابط دیپلماتیک آرامی با بسیاری از کشور‌‌‌های خاورمیانه برقرار کند.

در مجموع، تحولات اخیر بین چین و کشور‌‌‌های حوزه خلیج فارس نشان داده است که پکن به شدت مصمم به ایجاد مشارکت استراتژیک جامع با جهان عرب و گسترش روابط اقتصادی با قدرت‌‌‌های منطقه‌‌‌ای در خاورمیانه است. البته، چین هنوز راه درازی برای از بین بردن نفوذ بی‌‌‌رقیب واشنگتن در منطقه دارد. با این حال، اختلاف‌نظر اخیر بین رهبران سعودی و جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، بر سر تصمیم اوپک‌پلاس برای کاهش تولید نفت، کشور‌‌‌های شورای همکاری خلیج فارس را بیشتر به دنبال روابط نزدیک‌تر با چین برای مقابله با هژمونی واشنگتن در منطقه کشانده است. نشست سران در عربستان سعودی پتانسیل ایجاد یک محاکمه برد-برد را برای پکن و کشور‌‌‌های حاشیه خلیج فارس دارد، به گونه‌‌‌ای که همه شرکا منافع خود را تضمین کنند و در عین حال قدرت‌‌‌های بیش از حد کشور‌‌‌های رقیب را متعادل کنند.