دکه - ۱۴۰۱/۰۹/۲۸
هممیهن، انتخابات سال ۱۴۰۰ از یک جهت جالب بود. هر پنج نامزد نواصولگرا در دادن وعده، گوی سبقت را از یکدیگر ربوده بودند. اکنون باید پرسید شما پنج نامزد محترم که هریک به تنهایی وعده بهشت برین را میدادید، چگونه است که هر پنج نفر با هم نهتنها گامی به سوی آن بهشت موعود برنداشتید که از آن دورتر شدهاید. کیهان در «اینجا آمریکاست هر ۹۸ثانیه به یک زن تجاوز میشود» نوشته است: «آمریکا را زندان زنان هم میگویند و طبق گزارش نشریه معتبر فوربس، حدود یک سوم از زنان زندانی در جهان در آمریکا بازداشت هستند. اوضاع در دانشگاههای آمریکا نیز تعریفی ندارد و طبق گزارشی که Know Project منتشر شد خطر حملات جنسی به زنان و دختران در دانشگاهها «به طرز نگرانکنندهای» جدی است. از دانشگاه هاروارد تا استنفورد و بیلور شرایط یکی است. همشهری با انتشار تصویر بزرگی از حمید فرخنژاد در «آخرین نقش: وطن فروش» به بررسی نقشهای امنیتی-سیاسی که او بازی کرده پرداخته و نوشته: «فرخنژاد با اظهارنظرهایی که پس از خروج از کشور کرده، دست همه همکارانش در پروژه سریال سقوط را توی پوستگردو گذاشته است.» جوان به نقل از رئیس سازمان سینمایی در «اجازه نمیدهیم هنرمند منافق متوهم ما را به دهه۴۰ بازگرداند» گفته: « وقتی معیشت ۲۵هزار سینماگر در خطر است نباید سراغ سیاسیکاری رفت و بیانیه داد. شما حق ندارید به رهبر ما، پیر ما و مرشد ما توهین کنید. آنقدر عرصه هنر بیحساب و کتاب نشده است که هر کسی از راه برسد، مبانی اصلی کشور را زیر سوال ببرد. اینجا هنوز جمهوری اسلامی ایران است. هنوز تبدیل به کشور دیگری نشده است.» رسالت نوشته است: «وزیر بهداشت وعده داده این مشکل ظرف یک تا دو ماه آینده برطرف میشود! فرصت زیادی تا پایان سال باقی نمانده و در مدیریت بازار دارو تنها به گفتار درمانی و وعدههای بیفرجام بسنده شده است.» جمهوری اسلامی: «مدیر نه خلق میشود و نه از بین میرود، بلکه از شکلی به شکل دیگر در میآید. آنها بهقول مردم کبوتران حرم هستند از اینجا کیش کنی کمی آن طرفتر مینشینند و همیشه جایی برای نشستن دارند. از خصوصیات این حلقه بسته طبیعی است که صاحبان اصلی قدرت یعنی مردم همواره به چشم رعایای مدیر دیده میشوند؛ چون هیچ قدرت مردمی توانایی کندن آنان را از صندلیهای تیرهشان ندارد و در نتیجه مدیر هرگز نمیتواند ایجاد ارتباط با کارکنان کند.»