آنچه تحولات مثبت بین تهران و ریاض را پررنگ‌تر می‌کند این است که تلاش‌ها و دستاوردهای اخیر در این زمینه، با گشایش آشکار در روابط امارات با ایران همزمان شده که بخشی از رویکرد امارات برای حل یا مهار بحران‌ها با طرف‌های منطقه‌ای مثل سوریه و ترکیه است. سفر رسمی طحنون بن زاید، مشاور امنیت ملی امارات به تهران، موج مثبتی ایجاد کرد و کانال‌های ارتباط دیپلماتیک و غیر‌دیپلماتیک بین تهران و ابوظبی با سرعت فزاینده‌ای گسترش یافت.  محافل سیاسی عراقی و مراکز تحقیقاتی و صاحب‌نظران معتقدند مذاکراتی که به میزبانی عراق برای نزدیک کردن ریاض و تهران برگزار می‌شود، برای بغداد بسیار مهم است، زیرا موفقیت این مذاکرات و دستیابی به راه‌حل در پرونده‌های جدی، تاثیری مثبت بر عراق و کلا منطقه خواهد داشت و اوضاع سیاسی، امنیتی و اقتصادی عراق را بهبود خواهد بخشید.

نفوذ ایران بر برخی گروه‌ها و سازمان‌های سیاسی و نظامی عراقی با توجه به پایان ماموریت رزمی نیروهای آمریکایی در عراق، می‌تواند در مواردی برای دولت عراق گره گشا باشد. نقش عراق در نزدیک کردن دیدگاه‌های ایران و عربستان به یکدیگر که همسو با تفاهم دوجانبه بین بغداد و ریاض است، به این معنا نیست که پرونده‌ها و مشکلات حل نشده مربوط به سال‌های قبل، بین عراق و عربستان به فراموشی سپرده شده است. یکی از این پرونده‌ها، کمک مالی و لجستیکی عربستان به گروه‌های تروریستی در عراق اعم از القاعده و داعش است.

 مشکل دیگر بین ریاض و بغداد به نقش عربستان در ادامه یافتن بحران‌های سیاسی و اختلاف بین گروه‌های سیاسی عراقی مربوط می‌شود.  همان قدر که ریاض، مهار اختلافات با تهران و بستن پرونده‌های مورد اختلاف و پر کردن شکاف با ایران و ایجاد پل‌های تفاهم و توافق را ضروری می‌داند، ایران نیز بر اساس شرایط و محاسبات خود به حرکت در این مسیر تمایل دارد و عراق و دیگر کشورهای منطقه نیز همین راه را ترجیح می‌دهند. در واقع همه در منطقه به این نتیجه رسیده‌اند که گفت‌وگو، کلید حل اختلافات است و طرفی که بتواند زمینه‌ساز حل اختلافات و آشتی دادن دشمنان و رقبا با یکدیگر باشد، قطعا از ثمرات آن بهره‌مند خواهد شد.