به گزارش «ایسنا» به نقل از نشریه فارن پالیسی، وندی شرمن معاون وزیر امور خارجه آمریکا که در دولت اوباما و در دوران مذاکرات هسته‌ای، مذاکره کننده ارشد این کشور بود، در گفت‌وگویی در یکی از پادکست‌های فارن پالیسی به نام Negotiators، گفت: «آمریکا در هر نشست رسمی می‌گفت ایران نباید هیچ‌گونه تاسیسات و تجهیزاتی برای غنی‌سازی داشته باشد چون غنی‌سازی روشی بود که در آخر از پلوتونیوم برای ساختن سلاح هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. ما می‌خواستیم برای همیشه جلوی آن را بگیریم و چنین مراکزی را ببندیم.» شرمن در این راستا مدعی شد: « رئیس جمهور[باراک اوباما] به این نتیجه رسیده بود که آدم‌ها نمی‌توانند آنچه آموخته‌اند را از سر بیرون کنند. به همین خاطر در نظر داشت ایران یک برنامه هسته‌ای بسیار کوچک، محدود شده و غیرنظامی داشته باشد که در مقررات عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای مجاز است، البته اگر نظارت و راستی‌آزمایی سختی از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر آن حاکم می‌بود.

او در ادامه این گفت‌وگو با اشاره به اینکه طرف ایرانی مذاکره اصرار بر مکتوب کردن نتایج مذاکرات داشتند تا بتوانند در بازگشت به تهران آنها را برای بررسی ارائه دهند، بیان کرد پس از هر دور از مذاکرات تمامی پیش‌رفت‌ها و نتایجی که به آن رسیده بودند، پیش از نهایی شدن به صورت مکتوب درمی‌آمد و طرفین مذاکرات آنها را به دقت بررسی می‌کردند. این مقام آمریکایی در ادامه با بیان اینکه «توافق نهایی ۱۱۰ صفحه، شامل برخی پیوست‌های مفصل و پیچیده بود و توافقی کاملا فنی بود»، گفت: « مطمئنم بسیاری از سناتورهای جمهوری‌خواه و تعدادی از دموکرات‌ها توافق برجام را نخوانده‌اند، زیرا این توافق، توافقی بسیار تکنیکی و پیچیده است.»

  احساس عجیب شرمن در مذاکرات برجامی

شرمن همچنین درباره فضایی که بر مذاکرات وین حاکم بود، گفت: «در زمان دورهای طولانی مذاکرات، به دلیل تفاوت فرهنگی احساس ناراحتی می‌کردم. مثلا در زمان مذاکرات، فقط به دلیل اینکه من زن هستم، نمی‌توانستم با آنها دست بدهم. وارد اتاق مذاکرات می شدم که حدود ۱۲ مرد در آنجا نشسته بودند و نمی توانستم دست آنها را بفشارم. به جای آن دستم را روی قلبم می‌گذاشتم.احساس عجیبی بود.» شرمن ادامه داد: «در زمان مذاکرات، عباس عراقچی و من پدربزرگ و مادربزرگ شدیم و عکس نوه‌های خود را به یکدیگر نشان دادیم که باعث شد مثل آدم‌های معمولی به هم نزدیک‌تر بشویم. البته موضع من در مذاکرات نرم‌تر نشد، اما این موضوع راه را برای درک یکدیگر هموارتر کرد.»