در این راستا محمدجواد ظریف وزیرخارجه ایران روز جمعه ۲۹ شهریور (۲۰ سپتامبر) از تهران راهی نیویورک شد تا در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کند.  ظریف در حاشیه این نشست با تعدادی از همتایان خود از دیگر کشورها نیز دیدار و رایزنی می‌کند. رئیس‌جمهور نیز روز دوشنبه عازم نیویورک خواهد شد. این هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل است. سفر مقام‌های ارشد ایران به نیویورک درحالی انجام می‌شود که تنش در روزهای گذشته میان ایران با عربستان سعودی و آمریکا به شدت بالا گرفته است.

دولت آمریکا در اقدامی خصمانه، ویزای هیات ایران را برای سفر به نیویورک با تاخیر صادر کرد. هیات مقدماتی ایران باید روز دوشنبه به نیویورک سفر می‌کرد اما نتوانست به علت عدم صدور ویزا در زمان برنامه‌ریزی شده برای فراهم کردن مقدمات سفر هیات بلندپایه ایران جهت شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد راهی نیویورک شود. امسال بنا بر برنامه‌ای که از پیش تعیین شده، قرار است سخنرانی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، روز سه‌شنبه دوم مهر و حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران، نیز یک روز بعد، سوم مهر انجام شود. به‌دنبال تحریم وزیرخارجه ایران، از چند ماه پیش موضوع صدور ویزا برای وی در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. در ادامه راهبرد فشار حداکثری، وزارت‌ خزانه‌داری آمریکا ۱۰ مرداد ماه محمدجواد ظریف وزیر امورخارجه ایران را تحریم کرد.  این درحالی است که در ۶ سال اخیر، رئیس‌جمهور به‌همراه یک هیات سیاسی عازم نیویورک شده است که در این سفرها همواره ظریف وزیر امورخارجه نیز حضور داشته است.

بگومگوی توییتری پمپئو و ظریف

در بحبوحه احتمالات درباره صدور یا عدم صدور ویزا برای هیات ایرانی، وزیر امورخارجه ایران در توییتی خطاب به وزیرخارجه آمریکا تاکید کرد که مایک پمپئو با عدم صدور ویزا برای هیات‌های سازمان ملل از اجرای وظایف آمریکا به‌عنوان کشور میزبان طفره می‌رود. به گزارش «ایسنا» محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران در پیامی توییتری تصریح کرد: «وزیرخارجه پمپئو تلاش می‌کند با توسل به عناوین ادعایی از الزام آمریکا برای صدور ویزا برای هیات‌های سازمان ملل طفره برود.» ظریف در ادامه این پیام نوشت: «شاید یک درس از تاریخ برای همتای (آمریکایی) تازه‌کار من؛ نلسون ماندلا تا سال ۲۰۰۸ نامش در فهرست دیده‌بان تروریستی آمریکا قرار داشت: ۱۵ سال پس از دریافت جایزه صلح نوبل.»

این درحالی است که دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران هنگام معرفی مشاور امنیت ملی جدید کاخ سفیر در پاسخ به سوالی درباره حضور حسن روحانی در نشست مجمع عمومی گفت: «این موضوع به خودش مربوط است، به من مربوط نیست. خواهیم دید چه می‌شود. من اجازه می‌دهم که آنها بیایند. اگر به من باشد، می‌گذارم بیایند. همیشه این حس را داشته‌ام که سازمان ملل بسیار مهم است و فکر می‌کنم ظرفیت بالایی دارد. فکر نمی‌کنم این سازمان به حد ظرفیت‌هایی که دارد، رسیده باشد. با این حال، اگر افراد می‌خواهند بیایند، قطعا نمی‌خواهم آنها را راه ندهم.»

همچنین وزیرخارجه ایران روز جمعه پیشنهاد همتای آمریکایی خود درباره یافتن «راه‌حل مسالمت‌آمیز» را با توییتی طعنه‌آمیز پاسخ داد. مایک پمپئو، وزیرخارجه ایالات‌متحده، روز پنج‌شنبه در اظهار نظری غیرمنتظره از تشکیل ائتلافی برای «یافتن راه‌حلی صلح‌آمیز» سخن گفت.

پمپئو که روز پنج‌شنبه، ۲۸ شهریور، برای دیدار با مقام‌های اماراتی به ابوظبی سفر کرده بود گفت: «ماموریت من تشکیل ائتلاف برای رسیدن به راه‌حل صلح‌آمیز است. این چیزی است که رئیس‌جمهور آمریکا می‌خواهد و امیدوارم جمهوری اسلامی نیز موضوع را همین‌گونه ببیند.» در ادامه این بگومگو، وزیرخارجه ایران روز جمعه توییتی کوتاه منتشر کرد که بیشتر لحنی طعنه‌آمیز دارد. ظریف در این توییت نوشت: «ائتلاف برای راه‌حل مسالمت‌آمیز؟»

او در ادامه فهرستی آورده که به آن عنوان «ابتکارهای دیپلماتیک ایران» را داده و شامل طرح‌هایی است که جمهوری اسلامی در این سال‌ها برای حل بحران‌های منطقه ارائه کرده است. به گزارش «ایسنا» وزیر امورخارجه ایران در پیامی توییتری ابتکارهای دیپلماتیک را برشمرد:« ۱۹۸۵: امنیت در خلیج‌فارس، ۱۹۹۷: گفت‌وگوی تمدن‌ها، ۲۰۱۳: دنیا علیه خشونت، ۲۰۱۴: مجمع گفت‌وگوی منطقه‌ای، ۲۰۱۵: طرح صلح یمن، ۲۰۱۷: فرآیند آستانه و ۲۰۱۹: پیمان منطقه‌ای عدم تجاوز.»

البته آمریکا در صورت صادر نکردن ویزا برخلاف تعهدات خود به سازمان ملل متحد عمل می‌کرد؛ زیرا براساس «توافق‌نامه مقر» که بین آمریکا و سازمان ملل متحد امضا شده است، آمریکا باید در چنین مواردی به وظیفه خود عمل کند. به گزارش خبرگزاری صداوسیما، اقدام آمریکا در صورت صادر نکردن روادید نه‌تنها نشان‌دهنده عملکرد ناصحیح این کشور نسبت به وظایفش در قبال سازمان ملل متحد بود بلکه نشان می‌داد آمریکا هیچ اهمیتی برای سازمان‌های بین‌المللی و دیپلماسی قائل نمی‌شود. استقرار مقر سازمان ملل در نیویورک، براساس قطعنامه مجمع عمومی این سازمان به تاریخ ۴ فوریه ۱۹۴۶ استوار است. برای تنظیم نحوه استقرار این مقر و طرز کار آنها، حقوق هیات‌های نمایندگی دولت‌های عضو سازمان ملل متحد و تعهدات دولت آمریکا به‌عنوان میزبان، با رعایت کنوانسیون مصونیت‌ها و مزایای سازمان ملل متحد، موافقت‌نامه‌ای در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۷ میان آمریکا و دبیرکل این سازمان منعقد شد که به موافقت‌نامه مقر موسوم است. این موافقت‌نامه در ۳۱ اکتبر ۱۹۴۷ به تصویب مجمع عمومی رسید. موافقت‌نامه مذکور که مشتمل بر حقوق بین‌الملل خاص در زمینه حقوق و تعهدات سازمان ملل متحد و هیات‌های نمایندگی دولت‌های عضو ملل متحد در مقر این سازمان از یکسو و حقوق و تعهدات دولت آمریکا به‌عنوان میزبان است، امکان اعمال قوانین و مقررات گذرنامه و روادید نسبت به نمایندگان دولت‌های عضو این سازمان را سلب کرده است.  

هفتاد و چهارمین دور از نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد با حضور سران کشورهای عضو این سازمان درنیویورک برگزار می‌شود.سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای اعلام کرد که سال‌جاری، رهبران کشورهای جهان علاوه بر شرکت در مباحث مجمع عمومی، در مجموعه‌ای از نشست‌ها با هدف تقویت اقدامات در زمینه «تغییرات اقلیمی»، «رشد پایدار»، «سلامت» و «صلح جهانی» نیز شرکت خواهند کرد.این نشست‌ها در ادامه پیگیری اهداف برنامه توسعه پایدار برگزار می‌شود که سال ۲۰۱۵ میلادی توسط رهبران کشورهای جهان تصویب شده است.