این رسانه به نقش «احمد چلبی» سیاست مدار عراقی مخالف صدام و رئیس کنگره عراق هم اشاره کرده و نوشت: اطلاعات جعلی و منافع شخصی «چلبی» و کنگره ملی عراق هم در این حمله موثر بود. درخواست‌های امروز «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» برای تغییر نظام در ایران و اطلاعات جعلی منافقین برای فربه کردن این پرونده و تزریق پول‌های هنگفت به نفوذی‌ها در واشنگتن دی سی، نمونه امروزی پرونده حمله آمریکا به عراق است. «نشنال اینترست» به ادعای سعودی‌ها درباره پناه دادن ایران به اعضای القاعده قبل از حادثه یازدهم سپتامبر اشاره کرد و نوشت: این مساله در مورد آلمان و در واقع دولت آمریکا که به هواپیما‌ربایان این حادثه اجازه زندگی، کار و تحصیل در فلوریدا و کالیفرنیا را داده بودند، قابل اطلاق است. در واقع جریان پول‌های خارجی به سمت نشست‌های اتاق فکر آمریکایی و خبرگزاری‌های این کشور خبر جدیدی نیست. با این حال تلاش‌های جدی دشمنان و جنگ‌طلبان علیه ایران برای سوءاستفاده از ترس سعودی‌ها و ترافیک اطلاعات جعلی منافقین چشمگیر است. «نشنال اینترست» تاکید کرد: بسیاری از آمریکایی‌ها گول اطلاعات «چلبی» را خوردند و مالیات‌دهندگان آمریکایی برای این اطلاعات هزینه پرداخت کردند. برخی انتظار دارند که روزنامه‌نگاران این زمانه با استفاده از تجربه عراق دقت بیشتری بر بازیافت اخبار و ادعاهای غلط عربستانی‌ها و منافقین علیه ایران داشته باشند.  این رسانه آمریکایی به ژست‌های آزادی‌خواهانه سعودی‌ها اشاره کرد و نوشت: اینها همان سعودی‌هایی هستند که همیشه برای حفظ سلطنت قرون وسطایی خود تا کشته شدن آخرین آمریکایی مبارزه کرده‌اند. آنها خواستار مبارزه آمریکایی‌ها با ایرانی‌ها برای خودشان هستند. «نشنال اینترست» به اظهارات «رابرت گیتس» وزیر پیشین دفاع در آمریکا اشاره کرده که از خاطراتش درباره دیدار با «ملک عبدالله» تعریف می‌کرد. «گیتس» در کتاب خاطرات خود نوشت: «او (ملک عبدالله) خواستار یک حمله تمام عیار به اهداف نظامی ایران بود؛ نه فقط به مواضع هسته‌ای. (عبدالله) از آمریکا می‌خواست که پسران و دخترانش را به جنگ با ایران بفرستد تا از موقعیت عربستان در خلیج فارس و منطقه حفاظت کنند. او از ما می‌خواست که خون «آمریکایی‌ها» را بریزیم اما تا به‌حال هیچ پیشنهادی درباره ریختن خون سعودی‌ها مطرح کرده؟ هرچه بیشتر او حرف می‌زد من عصبانی‌تر می‌شدم.» نویسنده این گزارش ابراز تاسف کرده که چنین خشمی یک مساله نادر است و شرمساری در واشنگتن رنگ باخته است.