انتخاب دوباره ترامپ چه تاثیری بر چندجانبه‌گرایی و نهادهای بین‌المللی خواهد داشت؟

استر بریمر، همکار ارشد در حکومت جهانی: مضر خواهد بود. اولین دولت دونالد ترامپ از سازمان‌های جهانی خارج شد و در نتیجه فضا برای چین ایجاد کرد تا نفوذ خود را در چنین نهادهایی گسترش دهد.

در مورد مشارکت‌‌‌های امنیتی هند و اقیانوس آرام، مانند پیمان استرالیا- بریتانیا-ایالات متحده (AUKUS)  چه انتظاری باید داشته باشیم؟

منجری چاترجی میلر، عضو ارشد هند، پاکستان و جنوب آسیا: این مشارکت‌‌‌ها احتمالا ادامه خواهند داشت. آنها اتحادهای امنیتی الزام‌‌‌آور نیستند. AUKUS یک مشارکت فناوری است، و Quad  در زمینه سلامت همکاری می‌کند و آنها از حمایت دو‌حزبی برخوردار می‌شوند!

انتخاب ترامپ برای جنگ در نوار غزه چه معنایی دارد؟

استیون کوک، عضو ارشد مطالعات خاورمیانه و آفریقا: تاثیر خیلی زیاد نیست. ترامپ می‌‌‌خواهد جنگ تا روز تحلیف پایان یابد. بعید به نظر می‌رسد. با این حال، او می‌‌‌خواهد جنگ تمام شود، اما به جای تشویق آتش‌‌‌بس، به نظر می‌رسد که رئیس‌‌‌جمهور جدید فضای سیاسی-دیپلماتیک ایجاد کرده و سلاح‌‌‌هایی را در اختیار اسرائیلی‌‌‌ها قرار دهد تا عملیات نظامی خود را در اسرع وقت تکمیل کنند.

ناتو باید چه اقداماتی انجام دهد تا متکی به خود باشد و به آمریکا وابسته نباشد؟

لیانا فیکس، کارشناس سیاست اروپا: اعضای اروپایی ناتو باید هر دو را انجام دهند؛ هزینه‌‌‌های دفاعی و قدرت نظامی خود را افزایش دهند، اما سعی کنند آمریکا را به عنوان مهم‌ترین عضو در ائتلاف نگه دارند. این یک ناتو با دو ستون اروپایی و آمریکایی ایجاد می‌کند و ناتو را برای آینده پایدارتر خواهد کرد.

این انتخاب چه تاثیری بر روابط واشنگتن و آمریکای لاتین خواهد داشت؟

ویل فریمن، همکار مطالعات آمریکای لاتین: ترامپ نسبت به آمریکای لاتین معامله‌گر خواهد بود و نسبت به دموکراسی، مانند گذشته، متعصب خواهد بود. او مکزیک و کشورهای آمریکای مرکزی را تحت فشار قرار خواهد داد تا برای جلوگیری از ورود مهاجران، پناهندگان و فنتانیل مرزهای خود را سخت‌‌‌تر محافظت کنند یا حتی ببندند. ترامپ ممکن است نسبت به دفعه قبل علاقه کمتری به برکناری رهبران کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه داشته باشد. اگر او موفق به اخراج میلیون‌‌‌ها نفر از افراد غیرقانونی شود، اقتصادهای کوچک‌تر آمریکای مرکزی را تحت فشار قرار می‌دهد و به بی‌‌‌ثباتی در آن منطقه کمک زیادی می‌کند. اما او بر سر این مساله شرط می‌‌‌بنددکه سخت‌گیری مرزی کافی می‌تواند هر گونه بحرانی را در منطقه مهار کند. تاریخ چیز دیگری را نشان می‌دهد.

آیا بقیه جهان، بدون ایالات متحده می‌توانند پیشرفت آب و هوایی معناداری داشته باشند؟

دیوید ام. هارت، عضو ارشد اقلیم و انرژی و وارون سیوارام، عضو ارشد انرژی و اقلیم: کاملا. اکثریت قریب به اتفاق انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای در این قرن از چین و اقتصادهای نوظهور ناشی می‌شود. ایالت‌‌‌ها و شرکت‌های آمریکا  کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای را دنبال می‌کنند، حتی اگر دولت فدرال کمتر این کار را انجام دهد.

انتخاب ترامپ برای جنگ در اوکراین چه معنایی دارد؟

چارلز آ. کوپچان، همکار ارشد: اوکراینی‌‌‌ها بهتر است خود را برای طرحی در جهت مذاکره با هدف پایان جنگ روسیه آماده کنند. این بهترین گزینه برای جلب حمایت ترامپ و ادامه جریان کمک‌‌‌های ایالات متحده است.

سیاست‌‌‌های ترامپ در مورد چین چگونه خواهد بود؟

دیوید ساکس، همکار مطالعات آسیا: پرزیدنت ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود رویکرد رقابتی و متخاصم ایالات متحده را در قبال چین آغاز کرد و بیش از ۳۶۰ میلیارد دلار تعرفه بر محصولات چینی وضع کرد. او قول داده است که در دوره دوم تعرفه ۶۰ درصدی بر همه کالاهای چینی اعمال کند، اما شی جین پینگ، رهبر چین را نیز تحسین کرده است.

اگر تعرفه‌‌‌های ترامپ اتفاق بیفتد، چین چگونه تلافی خواهد کرد؟

اینو ماناک، همکار سیاست تجاری: ترامپ احتمالا تعرفه‌‌‌ها را نه فقط علیه چین، بلکه متحدان ما افزایش خواهد داد. پاسخ مانند دفعه قبل خواهد بود؛ آنها با تعرفه‌‌‌های خود تلافی خواهند کرد. کشاورزان و دامداران آمریکایی احتمالا بیشترین ضربه را از جنگ تجاری خواهند دید.

موضع ترامپ در مورد دفاع از تایوان در برابر تهاجم احتمالی چین چیست؟

دیوید ساکس، همکار مطالعات آسیا: ترامپ از متعهد شدن به دفاع از تایوان خودداری کرده و در عوض گفته است که چین زمانی که او رئیس‌‌‌جمهور است حمله نخواهد کرد «اما در نهایت آنها این کار را خواهند کرد». او همچنین گفته است: «تایوان باید برای دفاع به ما پول بدهد. ما با یک شرکت بیمه تفاوتی نداریم.»

سرنوشت روابط ایران و آمریکا چه می‌شود؟

ری تکیه، عضو ارشد مطالعات خاورمیانه: در رابطه با مناسبات با ایران، دولت ترامپ احتمالا فشار اقتصادی بر ایران را افزایش خواهد داد. زیرا به زعم مقامات ایالات متحده، استراتژی فشار حداکثری که بار گذشته توسط دولت وی دنبال شد، از نظر تخلیه خزانه‌‌‌داری ایران و در نتیجه محدود کردن توانایی این کشور در منطقه موثر بود.