نقش ایران در اتصال شرق و غرب جهان
مسیر کریدور شرق به غرب و اتصال آن به ایران
کریدور شرق به غرب با هدف تسهیل حملونقل کالا بین کشورهای آسیایی و اروپایی طراحی شدهاست. این کریدور از ۶ مسیر مختلف تشکیلشده که از طریق ایران به کشورهای آسیایمیانه، خاور دور، شرق آسیا، آسیای جنوبشرقی و اروپا متصل میشوند. مسیرهای اصلی این کریدور بهطور خلاصه عبارتند از: شمالی، میانی و جنوبی که در اینجا به بیان آنها میپردازیم.
مسیر جنوبی از بنادر جنوبی ایران، مانند چابهار و بندرعباس، آغاز میشود و از طریق شبکههای جادهای و ریلی به مرزهای غربی کشور متصل میشود. سپس از طریق ترکیه به اروپا راه مییابد. مسیر میانی از مرزهای شرقی ایران واردشده و پس از عبور از مناطق مرکزی کشور، به مرزهای غربی میرسد و به شبکههای حملونقل اروپایی متصل میشود. مسیر شمالی از طریق مرزهای شمالشرقی وارد ایران شده و پس از عبور از مناطق شمالی، به مرزهای شمالغربی میرسد و از آنجا به اروپا متصل میشود.
مزایای کریدور شرق به غرب برای ایران
با فعالسازی کریدور شرق به غرب، ایران میتواند به هاب ترانزیتی منطقه تبدیل شود و از این طریق درآمدهای ارزی قابلتوجهی کسب کند. عبور کالاهای ترانزیتی از خاک ایران، فرصتهای شغلی جدیدی ایجادکرده و به توسعه زیرساختهای حملونقل کمک میکند.
قرارگرفتن در مسیر کریدور شرق به غرب، موقعیت استراتژیک ایران را در منطقه تقویت میکند و نقش کشور را در معادلات بینالمللی پررنگتر میسازد. با مشارکت در این کریدور، ایران میتواند روابط اقتصادی و سیاسی خود را با کشورهای همسایه و سایر کشورهای مسیر تقویتکرده و به توسعه همکاریهای چندجانبه بپردازد، همچنین استفاده از مسیرهای ترانزیتی ایران میتواند زمان و هزینه حملونقل کالا بین شرق و غرب را کاهش دهد که این امر برای تجار و بازرگانان جذابیت بالایی دارد.
چالشها و راهکارها
با وجود مزایای فراوان، چالشهایی نیز در مسیر بهرهبرداری کامل از کریدور شرق به غرب وجود دارد. از جمله این چالشها میتوان به نیاز به توسعه و نوسازی زیرساختهای حملونقل، مسائل امنیتی و رقابت با سایر کریدورهای منطقهای اشاره کرد. برای غلبه بر این چالشها، ایران باید سرمایهگذاریهای لازم را در بخش زیرساخت انجام داده و با ایجاد تسهیلات و مشوقهای مناسب، جذابیت مسیرهای ترانزیتی خود را افزایش دهد. کریدور شرق به غرب فرصتی طلایی برای ایران است تا با بهرهگیری از موقعیت جغرافیایی خود، به مرکز ترانزیت کالا بین شرق و غرب تبدیل شود. این امر نهتنها به توسعه اقتصادی کشور کمک میکند، بلکه جایگاه ایران را در عرصه بینالمللی تقویت میکند. با برنامهریزی مناسب و سرمایهگذاری در زیرساختها، میتوان از این فرصت به بهترین نحو بهرهبرداری کرد.