درس عبرتی برای حمل و نقل دریایی
در این قسمت «دنیای اقتصاد» بر اساس اظهارات ثبت‌شده مقامات محلی و بررسی مصاحبه‌های صورت گرفته با کارشناسان مهندسی سازه آمریکایی، تلاش کرده تا جمع‌بندی خلاصه‌ای از درس عبرت واقعه بالتیمور برای سایر سازه‌ها و پل‌ها داشته باشد. اگرچه همان‌طور که در گزارش نیویورک تایمز اشاره شده است اکثر پل‌های آمریکایی در برابر برخورد کشتی‌ها مکانیزم‌های دفاعی قوی‌تری نسبت به پل فرانسیس کی دارند، مانند سیستم‌های گلگیر قوی‌تر یا سازه‌های بتنی بزرگ‌تر که برای منحرف کردن کشتی‌ها طراحی شده‌اند. اما تعداد انگشت شماری از پل های دیگر، از جمله پل خلیج چساپیک، به گفته کارشناسان، دفاع کمتری دارند که به طور بالقوه آنها به هنگام عبور کشتی‌های کانتینری بزرگ در معرض خطر قرار می‌دهد.
طبق داده‌های فدرال آمریکا، اکثر پل‌ها، مانند پل بالتیمور، دارای نقاط «بحرانی شکستگی» هستند؛ به این معنی که اگر یک عنصر جدا شود، کل ساختار ممکن است سقوط کند. در واقعه پل فرانسیس کی بالتیمور پس از اینکه کشتی به یکی از خرک‌های اصلی پل کوبید، فرو ریخت.
به گزارش سی‌ان‌ان اکنون، مقامات آمریکایی در تلاش هستند تا خطری را که متوجه سایر پل‌هاست، ارزیابی کنند و پیش‌بینی کنند که آیا آنها از اتفاق تقریبا غیر قابل تصوری که برای پل بالتیمور پیش رخ داد، جان سالم به در خواهند برد یا خیر؟ برخی از آژانس ها قبلا در حال افزایش حجم دفاعی پل بودند و مقامات در دلاور و پنسیلوانیا ده‌ها میلیون دلار برای نصب سازه‌های بتنی جدید و جزایر صخره‌ای برای محافظت از پل‌ها در سراسر کانال کشتیرانی منتهی به بندر فیلادلفیا هزینه کردند.
در گزارش بی‌بی‌سی آمده است کارشناسان در مورد اینکه آیا هر نوع حفاظتی می‌تواند یک پل را از برخورد مستقیم با کشتی کانتینری به بزرگی دالی نجات دهد، اختلاف نظر دارند. اما آنها در این مورد اتفاق نظر دارند که ارزیابی مجدد ریسک و سرمایه‌گذاری در سیستم‌های دفاعی حداقل می‌تواند احتمال وقوع چنین فاجعه‌هایی را کاهش دهد.
این نوع از روش‌های حفاظتی از پل‌ها در سال‌های اخیر با بزرگ‌تر شدن اندازه کشتی‌های باری اهمیت بیشتری پیدا کرده‌اند؛ زیرا برخورد کشتی‌های بزرگ‌تر و سنگین‌تر، نیروی بیشتری را به همراه دارد و آسیب بیشتری وارد می‌کند. قبل از گسترش کانال پاناما در سال ۲۰۱۶، کشتی‌هایی به بزرگی دالی معمولا در بندرهای ساحل شرقی مانند بالتیمور تردد نمی‌کردند. چندین کارشناس به پل بازسازی شده Sunshine Skyway در خلیج تامپا به عنوان یک برجسته از نظر حفاظت اشاره کردند. سازه قدیمی این پل در سال ۱۹۸۰ پس از برخورد یک کشتی کانتینری به آن فروریخت و ۳۵ نفر در این حادثه کشته شدند. برای پل جدید بازسازی‌شده که در سال ۱۹۸۷ افتتاح شد، مهندسان چندین پایه پل را با مجموعا ۳۶ دلفین بزرگ محاصره کردند و پایه‌های دیگر را در جزایر حائل قابل توجهی قرار دادند.
اساسی‌ترین روش حفاظتی از پل‌ها، پایه‌های نگهدارنده پل با «گلگیر» است، سازه‌هایی که به پایه نگهدارنده پل متصل هستند و می‌توانند در برابر ضربه کشتی مقاومت کنند. به نظر می‌رسد اسناد و عکس‌ها نشان می‌دهند که پل فرانسیس کی بالتیمور قبل از فروریختن دارای گلگیرهای بتنی و چوبی بوده است.
در کنار پل‌های دیگر «دلفین‌ها» را نصب کرده‌اند، سازه‌های دایره‌ای و معمولا بتنی که از پل جدا شده‌اند و می‌توانند کشتی‌ها را قبل از رسیدن به پل مسدود کنند. به عنوان مثال، پل‌های بزرگ نزدیک جکسونویل، فلوریدا، و موبایل، آلاباما، دارای دلفین‌های بزرگ بین اسکله‌های اصلی خود و کانال‌های حمل و نقل هستند.
و در نهایت پل‌های دیگر توسط جزایر حائل محافظت می‌شوند. به عنوان مثال، پل آرتور راونل جونیور در چارلستون، کارولینای جنوبی، پایه‌های اصلی خود را دارد که توسط جزایر مصنوعی ساخته شده از توده های سنگی که تا ۴۰۰۰ پوند وزن دارند و از نیوفاندلند، کانادا حمل شده‌اند، احاطه شده است.
