امیر داسارگر
کارگردان
داستان فیلم واقعی نیست، اما اتفاقات آن از شخصیتهای واقعی الهام گرفته شده است.مثلا تعدادی از سکانسهای فیلم که به آموزش در شب نوجوانان میپردازد، کاملا زاییده ذهن ماست. اما از آنجا الهام گرفته شده که شهید صدرزاده نوجوانان گروه خود را به دل طبیعت میبرد و گشت فکر برگزار میکرد.«منطقه پرواز ممنوع» بسیار از شخصیت شهید مدافع حرم مصطفی صدرزاده و شهید مدافع حرم مرتضی عطایی و مدل زندگی آنها الهام گرفته است. مصطفی از آن دسته افرادی بود که نسبت به همه چیز احساس مسوولیت داشت و هیچ موضوعی نبود که بگوید به من چه ربطی دارد! شخصیتها و برخی از دیالوگهای فیلم نیز بر همین اساس شکل گرفتهاند. امیدوارم روزگاری یک سریال درباره شهید مصطفی صدرزاده ساخته شود، چون پدیده بسیار کمنظیری است. به رفقایش میگفت دعا کنید تا شهید شوم، چون اگر شهید شوم بهتر میتوانم کار فرهنگی کنم! موفقیتهای این فیلم را هم کار مصطفی میدانم. اینکه افراد بسیاری در فضای مجازی پای کار بیایند و یک فیلم گمنام مثل «منطقه پرواز ممنوع» را به دیگران توصیه کنند را کار او میدانم.
اگر فیلم نوجوانانه بسازید و به خصوص اگر نگاهتان یک مقدار از نظر فرهنگی با نگاه مرسوم متفاوت باشد، تنها میمانید. فیلمهای نوجوان ما در بهترین حالت، نمایشدهنده آداب هستند. آدابی مثل اینکه حرف پدر و مادر را گوش دهید، درس خود را خوب بخوانید، راستگو باشید و... کمتر فیلمی پیدا میشود که هدف بزرگ نشان دهد، رویا بسازد و از یک آرمان حرف بزند و بچهها را به مبارزه دعوت کند. این نوع فیلمها معمولا در فضای سینما مهجور هستند. ما این بازیگران را از مساجد و گروههای سرود کشف کردیم. مثلا بازیگر نقش علیرضا که اهل افغانستان اما بزرگشده ایران است از یک کلاس قصهنویسی در فرهنگسرایی در جنوب تهران پیدا شد. خرداد و تیر سال ۹۷ هر روز با این بچهها تمرین کردیم. اصلا هم روش ما روش نابازیگر نبود. یعنی جوری با آنها کار کردیم که در موقعیتهای مختلف، مثل بازیگر حرفهای عمل کنند. دو هفته آخر، کار تمرین را به روزی ۱۰ ساعت رساندیم. حتی برخی شبها به پیادهروی در جنگل میرفتیم. کارهایی که باعث شد بچهها آماده شوند. نتیجهاش هم این شد که جایزه بهترین بازیگر هم به این فیلم برسد.