نسل بعدی رمزارزها؛ در جست‌وجوی ثبات

ماریا دمرتزس: استاد دانشگاه هاروارد مکتب: پساکینزین گرایش کاری: تکنولوژی‌های جدید تحولات اخیر بحث در مورد آینده پول را دوباره باز کرده است. سیاست‌گذاران دو جنبه را مورد بحث قرار می‌دهند: پیامدهای ظهور مالکیت خصوصی جهانی، مانند «لیبرا»، رمزارز فیسبوک و نقشی که ارزهای دیجیتالی بانک‌های مرکزی می‌توانند بازی کنند.

چهار تحول مهم، وضع موجود را به چالش کشیده و بحث را درباره فرم‌هایی که پول در آینده به خود خواهد گرفت مجددا باز کرد:

۱) استفاده از پول نقد به‌عنوان واسطه مبادله کاهش یافته است.

۲) فناوری حسابرسی توزیع شده (DLT) منجر به ظهور هزاران ارز رمزنگاری دیجیتالی شده است.

۳) برخی از غول‌های فناوری جهانی در حال برنامه‌ریزی برای تهیه ارزهای دیجیتالی خصوصی به‌صورت رمزارزهای باثبات یا استیبل‌کوین به کاربران میلیاردر خود هستند.

۴) به نوبه خود، مقامات دولتی به فکر ارائه ارزهای دیجیتالی به عموم مردم هستند.

این تحولات سوالاتی در مورد پیامدهای ثبات مالی، انتقال سیاست‌های پولی و واسطه‌گری مالی ایجاد می‌کند. این مشارکت در سیاستگذاری روی پیامدهای استیبل‌کوین و ارزهای دیجیتالی بانک مرکزی تاثیر دارد.این ارزها یا Stablecoins، مانند لیبرا فیسبوک،نسبت به نسل‌های اولیه ارزهای رمزپایه از ۳ طریق متفاوت است. اول، آنها با استفاده از شبکه‌های گسترده کاربران و دسترسی جهانی، دو ویژگی مهم برای جذب، تولید یک ارز جدید را آغاز می‌کنند. دوم، با توجه به محدودیت‌های فعلی DLT، از جمله از نظر بهره‌وری انرژی، استیبل‌کوین‌های جدید برای اعتبارسنجی معاملات به سیستم‌های متمرکز متکی هستند. سوم، استیبل‌کوین به‌ویژه بر کاهش نوسانات در ارزش پول جدید متمرکز می‌شود.این ویژگی‌های جدید رمزارزهای باثبات سعی در اصلاح برخی نقص‌های مهم شناسایی شده در رمزنگاری‌های نسل اول را دارد، به این معنی که آنها عملکردهای اصلی پول را به‌دست نمی‌آورند. با این حال، رمزارزهای باثبات جدید سوالات دیگری را ایجاد می‌کنند و به‌طور بالقوه مشکلات جدیدی را ایجاد خواهند کرد. یک مساله می‌تواند از سیستم اعتبار‌سنجی متمرکز‌تر (مجاز) ناشی شود که می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند تبانی شود. مساله دیگر می‌تواند ناشی از سیستم ذخیره باشد؛ که قرار است از ثبات این ارزها مانند Libra اطمینان حاصل کند.برنامه لیبرا فیسبوک یک آلارم بیدارکننده برای بانک‌های مرکزی و دولت‌ها است، که ترس از دست دادن حاکمیت پولی خود، ارزهای دیجیتالی بانک مرکزی (CBDCs) را با علاقه به‌عنوان یک راه حل بالقوه مطرح کرده‌اند. CBDC‌ها می‌توانند ارزهای دیجیتال خصوصی را کمتر جذاب کنند و تصویب قانونی آنها را کندتر کنند.اما دلایل دیگری برای اجازه دسترسی عمومی به دارایی‌های بانک مرکزی وجود دارد. یک دلیل مهم برای ارائه CBDC به شهروندان این است که در صورت ناپدید شدن پول نقد، شهروندان دسترسی مستقیم به پول حاکمیتی را از دست می‌دهند. یکی دیگر از مزایای معرفی CBDC این است که با انتقال مستقیم آن به عموم مردم، سیاست‌های پولی تقویت می‌شود.با این حال، معرفی CBDCها همچنین می‌تواند مختل‌کننده باشد و خطراتی ایجاد کند. به‌ویژه، CBDCها می‌توانند عواقب عمده‌ای برای واسطه مالی داشته باشند. این خطرات باید قبل از تصمیم‌گیری توسط سیاست‌گذاران ارزیابی شود.در صورت معرفی CBDCها، بانک‌های مرکزی برای به حداقل رساندن این خطرات ناگزیر هستند که خواص خود را با دقت کالیبره کنند. اما، سرانجام اگر این خطرات و به‌ویژه خطر تجزیه اقتصادی ساختاری، تحقق یابد، بانک‌های مرکزی ابزارهای مختلفی برای مقابله با آنها دارند.