قدرت مردم؟
موضوعات در معرض خطر گسترده هستند. در کاتالونیا، معترضان خواهان آزادی ۹ رهبر جدایی‌طلب هستند که به خاطر نقش خود در تلاش ناموفق دولت محلی در سال ۲۰۱۷ برای جدایی از اسپانیا، با مجازات طولانی زندان مواجه شدند. در شیلی، نابرابری اقتصادی به شدت به تظاهرات خشونت‌آمیز دامن می‌زند که با جهش کرایه در مترو سانتیاگو آغاز شده است. در لبنان، آنچه به‌عنوان اعتراضات علیه فساد و نظارت اقتصادی ضعیف آغاز شد، اکنون در حال حذف فرقه‌های کشور است که عمرشان به چند دهه می‌رسد و در هنگ‌کنگ، معترضان در مقابل افزایش تعدی چین به آزادی‌های مدنی و حاکمیت قانون در شهر مقاومت می‌کنند و دولت خود را وادار به عقب‌نشینی از لایحه استرداد مجرمان کرده‌اند.
فقدان گزینه‌های معترضان برای روبه‌رو شدن با سیاست‌های غیرعادلانه یا مخرب، باعث مشروعیت اقدامات آنها می‌شود. به غیر از تظاهرات خیابانی، مردم هنگ‌کنگ چگونه می‌توانستند پوشش رسانه‌های جهانی در مورد لایحه استرداد پیشنهادی را بسیج کنند؟
اما معترضان باید هوشیار باشند: نفوذ رسانه برای هر دو طرف برنده است. تصاویری از چند معترض در هنگ‌کنگ که پنجره‌ها را خرد می‌کنند یا بمب‌های بنزینی پرتاب می‌کنند، این روایت را تضعیف می‌کند که دولت چین علیه قانون عمل می‌کند. اکنون، این رهبران چینی هستند که می‌توانند از رسانه‌های جهانی برای بی‌اعتبار کردن اعتراضات استفاده کنند.
با نابرابری، پوپولیسم و استبداد که هنوز در حال افزایش است، به نظر می‌رسد تظاهرات انبوه، به‌عنوان پای ثابت صحنه سیاست جهانی برای آینده قابل‌پیش‌بینی باقی خواهد ماند. بدون شک دولت‌ها به دنبال فرونشاندن آنها خواهند بود. اما، در غیاب پاسخ نهادی بیشتر به شکایات و مطالبات مردم، بعید است که مردم در خانه بمانند.
