قاب هفته

به سیستان که سفر کنی، تمام لحظات حضورت صورت‌های رنج کشیده اما خندانی را می‌بینی که نگاهت به زندگی را تغییر می‌دهند. انسان‌هایی را می‌بینی که روی دریاچه خشک هامون با بی‌آبی و امکانات بسیار کم دست و پنجه نرم می‌کنند، یا کسانی که به دلیل نداشتن شناسنامه و هویت حق تحصیل و امکانات مناسب زندگی را ندارند. در هر خانه‌ای که وارد می‌شوی می‌بینی حداقل یکی، دو نفر بیمار هستند و خوراک مناسبی برای فرزندان آنها نیست. با این وجود لابه‌لای درد و سختی که می‌بینی گاهی خبری از خیرینی می‌شنوی که در گمنامی خود را وقف مردم این مناطق کرده‌اند تا بتوانند امیدی به مردم رنج کشیده ببخشند.سیستان در کنار ماست. خیلی دور اما بسیار نزدیک و مردم مهربان آنجا چشم انتظار توجه بیشتر یکایک ما هستند./ عکس‌ها: فاطمه بهبودی