تکـــرار سیکل معیـــــــــــــــوب
در جشنواره فجر سال قبل به من گفتند صلاح نیست که این فیلم در جشنواره حضور داشته باشد و همان روزی که اسامی فیلم‌ها اعلام شد قول دادند پروانه نمایش آن سریع صادر و بلافاصله شرایط اکران هم فراهم شود اما مشخص بود این اتفاق نخواهد افتاد. از بهمن‌ماه سال گذشته تا مهرماه امسال درگیر گرفتن پروانه نمایش این فیلم بودم و اگر زودتر پروانه نمایش صادر می‌شد خیلی تمایل داشتم در تابستان آن را اکران کنم ولی با پروسه عجیب و طولانی هشت و نیم ماهه برای صدور مجوز، روند کار به سمتی هدایت شد که مجوز دیر صادر شود و به ناچار به این فصل رسیدیم. برای صدور مجور روی چند سکانس مهم فیلم بحث داشتند که در نهایت به‌جز اصلاح دیالوگ چیزی از فیلم کم نشد و رسیدن به همین نتیجه، پروسه صدور مجوز را طولانی کرد. البته تابستان امسال هم دیدیم فیلم‌های اجتماعی اکران شده متاسفانه با فروش خوبی مواجه نشدند چون کلا فضا برای اکران فیلم‌های اجتماعی مناسب نیست و این همان اتفاقی است که ۱۰سال پیش هم برای سینمای اجتماعی رخ داد. در دوران معاونت وقت آن روزهای سینما تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها طوری بود که ساخت فیلم‌های کمدی رونق گرفت و تقریبا ۷۰ درصد تولیدات سینما را آثار کمدی تشکیل می‌داد. البته اگر فیلم‌های کمدی خوبی ساخته شوند ایرادی به آنها وارد نیست اما حالا پس از یک دهه که تلاش شده بود سینمایی کمدی با شکل و شمایل مبتذل، تعطیل شود و مردم هم به تماشای فیلم‌های اجتماعی علاقه‌مند شده بودند بار دیگر آن شرایط در حال تکرار است. من اخیرا کمدی‌های روی پرده را ندیده‌ام و به لحاظ کیفیت نمی‌توانم درباره آنها قضاوت کنم و با این حال از منظر رفتارشناسی مخاطب می‌بینیم دقیقا همان سیکل معیوب در حال تکرار است. یعنی یک فیلم کمدی سریع ساخته می‌شود و سریع هم به اکران می‌رسد و نمی‌دانم این اتفاق از طرف تصمیم‌گیرندگان سینما فکر شده است یا خیر. چون از دور که به قضیه نگاه می‌کنیم به نظر می‌رسد شاید یک تفکر مدیریتی پشت این ماجرا باشد.
ارسال نظر