ایشخان آتشین

 آنی پاندوک

ارمنستان

به ارمنستان بدون رفتن به رستوران و خوردن خوردنی‌های اونجا کلا خالی از لطفه و اصلا توصیه نمی‌کنم! اگر میرید ارمنستان بودجه و وقت برای خوردن غذا کنار بگذارید که بازم بگم نه بودجه زیادی می‌خواد و نه وقت زیادی انقدر که غذاها عموما قیمتش مناسبه و شهر ایروان کوچیکه. تو این سفر خیلی توصیه شد که ماهی ایشخان رو بخوریم و ما هم تصمیم گرفتیم بریم دریاچه سورن و تو اون رستوران‌ها این ماهی رو بخوریم.

صبح که بیدار شدیم دیدیم برف میاد و راهداری توصیه کرده که اگر کار واجبی ندارید تو اون مسیر رانندگی نکنید.

ما هم رفتیم این رستورانی که تو هتل توصیه شده بود به ما، حدود چهل دقیقه نشستیم تا ماهی با خود شف اومد.

جلوی خودمون آتیش زدن و کمی بعد خاموش کردن و شروع کردن به شکستن نمک، این ماهی داخل نمک چال شده بود و توش رزماری و لیمو داشت.

گول ظاهر بزرگ رو نخورید ماهی توش واقعا کوچیک بود.

خوب و خوش طعم بود و ما لذت بردیم، اما جاهایی که لیمو روش گذاشته بودن تلخ شده بود؛ ماهی آتشین ایشخان ما یک ظرف کوچک خوشمزه شد.

یک مدل کوفته خودشون توصیه کردن من سفارش بدم، تا که اومد فهمیدم قبلا خوردم خیلی خوشم نیومده، خیلی به سمتش نرفتم تا که مادرم گفتن خوبه طعمش و خوردم دیدم با اون کره‌ها بد نشده.

سوپ لوبیا هم خیلی عالی بود و با ادویه‌های خوش عطر خیلی خوش بو و وسوسه‌انگیز شده بود.

نکته قابل تامل در مورد این رستوران این بود که سر ظهر جز ما کسی نبود و برای پیدا کردن اونجا واقعا سختی کشیدیم و معلوم شد که تازه تاسیسه و نفهمیدم چرا از هتل اونجا رو به ما معرفی کردن، دوستاشون بود یا واقعا طعمش خوب بود؟ (از جمله کارهای تبلیغی‌ای که رستوران‌ها می‌کنن اینه که میرن به هتل‌ها کاتالوگ میدن یا وعده پورسانت می‌دن که مشتری بفرستن براشون و هتل‌ها هم به توریست‌های بی خبر از همه جا این توصیه‌ها رو می‌کنن).

ما راضی بودیم، مبلغ فاکتورمون به نسبت ارمنستان گرون بود حدود هشتاد تومن.

رفتار پرسنل کمی از جاهای دیگه حرفه‌ای‌تر بود ولی کارای عجیب هم می‌کردن، مثلا طرف داشت رد می‌شد رو میز هرچی دستش می‌رسید ورمیداشت به خیال اینکه سر راه که داره میره یه کار مفیدی هم بکنه! زبان هم بلد نبودن خلاصه با بدبختی از ما پرسیدن از کجا اومدید و ما جواب دادیم و با سختی فهمیدن چی جواب دادیم!