از آن سال تاکنون در شرایطی که انتظار می‌رفت براساس مصوبه دولت، حداقل ۳۵۰ هزار فقره وام تک‌نرخی نوسازی بافت فرسوده پرداخت شود، در مجموع این سال‌ها حدود ۵۰ هزار فقره وام برای نوسازی بافت‌های فرسوده پرداخت شده است.با این حال اکنون که هزینه ساخت و ساز مسکونی حداقل ۳۰ تا ۵۰ درصد از محل رشد قیمت مصالح ساختمانی و بیش از ۵۰ درصد از محل قیمت زمین، افزایش یافته و از آن طرف، شرایط بازار ملک از حالت رونق به شبه‌رکود تنزل پیدا کرده است،‌ توافق‌نامه‌ای در دولت به امضا رسیده که براساس آن قرار است وام ۹ درصد در تیراژ ۱۰۰ هزار فقره برای سال ۹۷ به سازنده‌ها در بافت فرسوده پرداخت شود.

سازنده‌های مسکن در شرایط فعلی با توجه به جهش قیمت زمین، کمبود مصالح ساختمانی با قیمت مناسب و همچنین ابهام درباره آینده تقاضای موثر در بازار خرید آپارتمان و از همه مهم‌تر ناتوانی در محاسبه حاشیه سود سرمایه‌گذاری ساختمانی با توجه به مشخص نبودن آینده متغیرهای اقتصادی اثرگذار بر این پارامتر، آمادگی آنچنانی برای ورود به بافت فرسوده ندارند. این آمادگی در زمستان سال گذشته که برنامه ملی بازآفرینی شهری استارت خورد و مقامات ارشد دولت وعده واگذاری زمین دولتی با قیمت صفر در زمان شروع ساخت به همراه سود تضمینی ۱۸ درصدی سرمایه‌گذاری ساختمانی در کنار وام ۹ درصدی نوسازی را مطرح کردند، در بالاترین سطح خود قرار داشت اما درحال‌حاضر از یک‌سو، نرخ سود ۱۸ درصد برای سرمایه‌گذاری ساختمانی برای سازنده‌ها جنبه طنز به خود گرفته است چراکه هزینه ساخت‌وساز به مراتب بیشتر از این رقم افزایش پیدا کرده است. از طرفی، زمین‌هایی که قرار بود دستگاه‌ها و شهرداری‌ها در اختیار سازنده‌ها در بافت فرسوده بگذارند تا در پایان ساخت، براساس میزان مشارکت مالک زمین و سازنده، عواید حاصل از ساخت بین آنها تقسیم شود، هنوز برای این برنامه واگذار نشده است. در چنین شرایطی، دولتی‌ها تصور می‌کنند با تجهیز منابع ویژه برای تامین ۱۰۰ هزار وام نوسازی در سال‌جاری، مشکل نوسازی بافت‌های فرسوده حل می‌شود در صورتی که علاوه بر روی زمین ماندن مشکلات اجتماعی و خدمات شهری در بافت، محرک‌های به مراتب جذاب‌تر از وام تک‌نرخی در شرایط فعلی برای هدایت سازنده‌ها به بافت فرسوده نیاز است.