اما طی این سال‌ها به این بخشنامه‌ها توجهی نمی‌شد، حتی از سوی مرجع صادر‌کننده بخشنامه. امید نوری، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، سابقه ممنوعیت کاشت چمن در فضای سبز پایتخت را تایید می‌کند و می‌گوید: در سال‌های گذشته نیز مصوبه ممنوعیت کاشت چمن به دستگاه‌های مسوول ابلاغ شده بود؛ ولی متاسفانه پس از این مصوبه همچنان شاهد کاشت چمن در تهران بوده‌ایم، بنابراین ممنوعیت کشت چمن نباید فقط در حد حرف و مصوبه باشد، بلکه عزم و اراده مسوولان شهری را می‌طلبد.

به نظر می‌رسد که با توجه به بحران آب در کشور این مصوبه جدی‌تر از دفعات گذشته پیگیری شود. این متخصص فضای سبز شهری با بیان اینکه درحال‌حاضر و با توجه به وضعیت آبی کشور، چاره‌ای جز صرفه‌جویی و جلوگیری از هدررفت آب نداریم، می‌گوید: ممنوعیت کشت چمن در تهران فارغ از اینکه جایگزینی برای آن داشته باشیم یا خیر، تصمیم درستی است. با توجه به منابع آبی محدود در کشور کشت چمن در فضای سبز باید از سال‌ها پیش در ایران ممنوع اعلام می‌شد. به گفته او بیش از ۵۰ درصد از فضای سبز در تهران به‌ویژه در مراکز شهر از طریق چمن‌کاری به‌وجود آمده و این به معنی آن است که باید نصف فضای سبز تهران را برداریم و گیاه دیگری را جایگزین آن کنیم.

سیدآرش حسینی میلانی، رئیس کمیته محیط‌زیست شورای شهر معتقد است که این جایگزینی باید به‌صورت تدریجی در پایتخت انجام شود. او می‌گوید: در شرایط کم‌آبی کنونی، یکی از راه‌حل‌های اصلی، کاشت گیاهان مقاوم در برابر خشکسالی است. سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران درخصوص کاشت گیاهان بومی و مقاوم در برابر کم‌آبی طرحی دارد اما این طرح قوی، هدفمند و سنجش‌پذیر نیست و فقط در حد یک فهرست است و نمی‌تواند جایگزین چمن شود. ما باید به سمتی برویم که در یک برنامه زمان‌بندی‌شده، سالانه میزان چمن‌کاری به میزان مشخصی مثلا ۱۰ درصد کاهش یابد و از طرفی، سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری و مناطق ۲۲گانه درخصوص «کاهش درصد چمن‌کاری» تعهد دهند.