اصلاح تعرفه‌های گمرکی

عکس: ویلسمون رییس جمهور آمریکا

روزولت، به عنوان یک «تراست ستیز» مورد تحسین قرار گرفت، اما برخورد واقعی او، با معاملات و سرمایه‌گذاری‌های کلان پیچیده بود. او معتقد بود که تمرکز اقتصادی امری اجتناب‌ناپذیر است. برخی تراست‌ها «خوب» بودند؛ اما برخی از آنها «بد» بودند. وظیفه دولت تشخیص مسوولانه میان این دو بود؛ به طور مثال، وقتی دفتر امور شرکت‌ها، در سال ۱۹۰۷، اطلاع یافت که شرکت تصفیه شکر آمریکا از زیر پرداخت عوارض واردات شانه خالی کرده، با اتخاذ اقدامات قانونی، نه‌تنها آن را مجبور به پرداخت چهار میلیون دلار کرد، بلکه تعدادی از مقامات شرکت هم محکوم شدند. شرکت استاندارد اویل، متهم به دریافت رشوه از سوی راه‌آهن شیکاگو و آلتون شده، محکوم و مجبور به پرداخت جریمه‌ای سنگین، معادل ۲۹میلیون دلار گردید.شخصیت برجسته روزولت و فعالیت‌های تراست-ستیزانه او دل بسیاری از مردم عادی را به دست آورده بود؛ تایید تدابیر اصلاح‌طلبانه او خطوط حزب را از میان برد و به علاوه، فراوانی و رفاه کشور در این دوران باعث گردید که مردم از حزبی که روی کار است رضایت کامل داشته باشند. او به راحتی در انتخابات سال ۱۹۰۴ پیروزی را از آن خود کرد.

روزولت که به دلیل موفقیت درخشان انتخاباتی خود، جسارت بیشتری یافته بود، خواستار نظارت و کنترل بیشتر در مورد راه‌آهن شد. در ماه ژوئن سال ۱۹۰۶، کنگره قانون هپبورن را به تصویب رساند. به موجب این قانون، به کمیسیون تجارت میان ایالتی، برای نظارت بر نرخ‌ها اختیار تام تفویض می‌گردید، حوزه نفوذ آن را گسترش می‌داد و راه‌آهن را مجبور می‌کرد از منافع به هم پیوسته خود در خطوط کشتی‌های بخار و شرکت‌های زغال صرف‌نظر کند.

اقدامات دیگر کنگره، به اصل نظارت فدرال میدان و اختیارات بیشتری داد. قانون مواد غذایی و دارویی خالص در سال ۱۹۰۶، استفاده از هر نوع دارو، ماده شیمیایی یا نگهدارنده مضر در مواد غذایی و دارویی آماده را ممنوع اعلام کرد. قانون بازرسی گوشت، مصوبه همان سال، بازرسی و نظارت بر موسسات بسته‌بندی گوشت را که در تجارت میان ایالتی فعال بودند، اجباری اعلام کرد.حفظ و نگهداری از منابع طبیعی کشور، توسعه حوزه اراضی دولتی، آبادسازی و احیای پهنه‌هایی گسترده از زمین‌های بایر و رها شده، از دیگر اقدامات بزرگ دوران روزولت بود. روزولت و دستیارانش صرفا طرفدار محیط‌زیست نبودند؛ اما ریخت و پاشی که در سوءاستفاده از منابع طبیعی در زمان زمامداران قبلی او صورت گرفته بود، حفاظت از منابع طبیعی، بخش زیادی از دستور کار او را به خود اختصاص می‌داد؛ در حالی که قبل از او ۱۸,۸۰۰,۰۰۰ هکتار از اراضی ملی برای جنگل و مناطق حفاظت شده و پارک‌ها کنار گذاشته شده بود، او این مقدار را به ۵۹,۲۰۰,۰۰۰ هکتار افزایش داد. آنها همین طور برای جلوگیری از آتش‌سوزی در جنگل‌ها و جبران درختان بریده شده، تلاش‌هایی منظم و برنامه‌ریزی شده نمودند.

تافت و ویلسون

نزدیک شدن فعالیت‌های انتخاباتی سال ۱۹۰۸، زمان اوج محبوبیت روزولت بود؛ اما او میل نداشت رسمی را که هیچ یک از روسای جمهور بیش از دو دوره بر سر کار نبودند، زیر پا بگذارد. در عوض، او از ویلیام هوارد تافت حمایت کرد که در زمان او فرماندار فیلیپین و وزیر جنگ بود. تافت که تعهد کرده بود برنامه‌های روزولت را ادامه دهد، برایان را که برای سومین و آخرین بار در انتخابات شرکت می‌کرد، شکست داد.

رییس‌جمهور جدید، به تعقیب کیفری تراست‌ها، بدون تبعیضاتی که روزولت قائل می‌شد، ادامه داد، کمیسیون تجارت میان ایالتی را تقویت بیشتری کرد، یک بانک پس انداز پستی و سیستم پست بسته ایجاد نمود، خدمات دولتی را گسترش داد و مسوولیت به اجرا در آوردن دو متمم قانون اساسی را که هر دو در سال ۱۹۱۳ تصویب شده بودند، به عهده گرفت.متمم شانزدهم که درست قبل از اتمام ریاست‌جمهوری تافت به تصویب رسید، مجوز اخذ مالیات بر درآمد بود؛ متمم هفدهم که چند ماه بعد تصویب شد، انتخاب مستقیم سناتور‌ها را به جای قوه مقننه ایالت، به مردم می‌سپارد. در مقابل این تدابیر ترقی خواهانه، تافت تصمیمات دیگری نیز گرفت، مانند به کار‌گیری یک تعرفه جدید با برنامه حمایتی‌تر، مخالفت با ورود آریزونا به اتحادیه به خاطر قانون اساسی لیبرال آن و اتکای روز افزون او به جناح محافظه کار حزبش.در سال ۱۹۱۰ حزب تافت اتحاد خود را از دست داد. دموکرات‌ها در انتخابات میان دوره‌ای بر کنگره تسلط داشتند. دو سال بعد وودرا ویلسون، فرماندار دموکراتیک و ترقی خواه ایالت نیوجرزی، در برابر تافت، کاندیدای جمهوریخواهان - و همین طور روزولت که کاندیدای حزب جدید ترقی خواه بود - وارد فعالیت انتخاباتی گشت. ویلسون در یک فعالیت انتخاباتی پر شور، هر دو رقیب خود را از میدان به در کرد.ویلسون در دوره اول کار خود، یکی از برجسته‌ترین برنامه‌های قانون‌گذاری در تاریخ آمریکا را تدوین کرد. اولین کار او بررسی تعرفه‌ها بود. ویلسون گفت، «تعرفه‌های گمرکی باید اصلاح گردد. ما هر چه نشانی از امتیاز دارد را باید ملغا کنیم». تعرفه آندروود که سوم اکتبر سال ۱۹۱۳ به امضا رسید، حاوی کاهش اساسی نرخ تعرفه در مورد واردات مواد اولیه و مواد غذایی، پنبه و اجناس پشمی، آهن و فولاد بود و صد‌ها قلم اجناس دیگر را از پرداخت عوارض گمرکی معاف می‌کرد. با این که این قانون خیلی از ویژگی‌های حمایتی را حفظ کرده بود، کوشش مناسبی برای کاهش هزینه زندگی بود. برای جبران عایدات از دست داده شده، یک مالیات جزئی بر درآمد مقرر گردید.