تولید غول‌های فولاد

رشد کسب‌وکار با اختراع ماشین تحریر، در سال ۱۸۶۷، ماشین حساب در سال ۱۸۸۶، صندوق (پرداخت نقدی) به سال ۱۸۹۷، سرعت گرفت. اختراع ماشین حروف چینی در سال ۱۸۸۶ و دستگاه چاپ چرخشی و دستگاه کاغذ تاکن، امکان چاپ ۲۴۰,۰۰۰هزار نسخه روزنامه هشت صفحه‌ای را در یک ساعت فراهم آورد. لامپ نلون ادیسون به‌میلیون‌ها خانه روشنایی بخشید. ماشین سخنگو یا فونوگراف توسط‌ادیسون کامل شد، او همراه جورج ایستمن به پیشرفت صنعت فیلم سازی متحرک هم کمک کرد. این‌ها و دیگر دستاورد‌های کاربردی علمی، تولیدات در اغلب زمینه‌ها را به سطحی بی سابقه ارتقا داد. صنایع پایه مملکت - آهن و فولاد - به طور هم زمان پیشرفت کردند و از حمایتی با تعرفه‌های بالا برخوردار بودند. از آن جا که زمین شناسان موفق به کشف ذخایر و معادن جدید آهن، مخصوصا در حوزه مزابی در بخش علیای دریاچه سوپریور شدند، صنعت آهن به غرب منتقل شد؛ این حوزه بعدا تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین معادن تولید آهن جهان گردید. آهن معادن حوزه مزابی که استخراج از آنها به هزینه کمی نیاز داشت و عاری از مواد شیمیایی بود، بعد از باز پروری به فولاد از نوع درجه یک تبدیل می‌شد و هزینه آن به حدود یک دهم آن چه رایج بود بالغ می‌گشت.

کارنیگی و عصر فولا د

پیشرفت عظیم صنعت تولید فولاد، مدیون کوشش‌های آندرو کارنیگی است. کارنیگی که در سن دوازده سالگی از اسکاتلند به آمریکا آمده بود، از مسوول قرقره در کارگاه پنبه‌ریسی شروع کرد، تا به شغلی در تلگراف خانه و بعد کاری در راه‌آهن پنسیلوانیا رسید. قبل از اینکه به سی سالگی برسد، سرمایه‌گذاری‌هایی هوشمندانه و دورنگرانه‌ای کرده بود که در سال ۱۸۶۵ بیشتر در زمینه آهن بود. در طی چند سال، در شرکت‌های سازنده پل، خطوط آهن و لکوموتیو سرمایه‌گذاری کرده یا از آنها سهام خریده بود. ده سال بعد، بزرگ‌ترین کارخانه ذوب فولاد کشور را نزدیک رود مونونگاهلا، در پنسیلوانیا بنا کرد. او نه تنها کنترل کارخانه‌های جدید، بلکه معادن زغال‌کک و زغال سنگ، معادن آهن دریاچه سوپریور، یک ناوگان از کشتی‌های بخار بر دریاچه‌های پنجگانه، یک شهر بندری دریاچه ایری و خط آهنی که این‌ها را به هم متصل می‌کرد در دست گرفت. کسب و کار او که به دوازده کار‌های دیگر پیوسته بود، از شرایط مناسب راه‌آهن و خطوط کشتیرانی برخوردار بود. در زمینه رشد صنعتی، چیزی شبیه به این در آمریکا سابقه نداشته است.

با این که کارنیگی مدت درازی بر صنعت تسلط داشت، هرگز انحصار کامل منابع طبیعی، حمل‌و‌نقل و ماشین‌آلات صنعتی مربوط به ساخت فولاد را در دست نگرفت. در دهه ۱۸۹۰، کمپانی‌های جدید، برتری او را به چالش طلبیدند. او متقاعد شده بود دارایی و مستغلات خود را در شرکت بزرگی ادغام کند که دربرگیرنده مهم ترین معادن آهن و فولاد کشور باشد.

شرکت‌های بزرگ و شهرها

شرکت بزرگ فولاد ایالات متحده که در نتیجه این ادغام در سال ۱۹۰۱ به وجود آمده بود، فرآیند سی سال بعد را به تصویر می‌کشید: ترکیب شرکت‌های مستقل صنعتی و تبدیل آنها به شرکت‌های فدراسیونی یا مرکزی. این روند در جریان جنگ‌های داخلی آغاز شده بود و از آن جا که سوداگران نگران این بودند که تولید بیش از حد منجر به افت قیمت‌ها و کاهش سود می‌شود، بعد از دهه ۱۸۷۰ به اوج خود رسید. آنها در یافتند که اگر بتوانند هم تولید و هم بازار را کنترل کنند، قادر خواهند بود شرکت‌های رقیب را در یک تشکیلات واحد گرد هم بیاورند.«شرکت‌های بزرگ» و«اتحادیه شرکت‌ها» به وجود آمدند تا به این اهداف دست یابند.شرکت‌های بزرگ که با اندوختن مقادیر زیاد سرمایه قادر بودند شرکت‌های کوچک‌تر را سرپا نگه دارند، کشش زیادی برای سرمایه‌گذاران داشتند؛ چون می‌توانستند سود سرمایه آنها را پیش از موعد در اختیارشان قرار دهند و هم این که در صورت ورشکستگی، آنها مسوولیتی محدود داشتند. این اتحادیه هم در واقع، ترکیبی از شرکت‌های بزرگ بود که سهامداران هر کدام، سهام خود را در اختیار هیات امنا قرار می‌داد. («اتحادیه»، به عنوان روش ادغام جمعی شرکت‌ها در هم، به زودی جای خود را به شرکت مرکزی داد؛ اما اصطلاحش هنوز برجا مانده است.) اتحادیه‌‌ها ترکیبات گسترده‌ای از ادغام چند شرکت که کنترل و اداره آنها متمرکز بود، به وجود آوردند و با پروانه‌های بهره‌برداری سرمایه‌گذاری مشترک کردند. منابع کلان سرمایه، قدرت گسترش و رقابت با شرکت‌های خارجی و توافقاتی با نیروی کار که در حال تشکل بود، برایشان فراهم شد. آنها همچنین قادر به مطالبه شرایط بهتر از راه‌آهن و اعمال نفوذ در سیاست بودند.

کمپانی نفتی استاندارد که توسط جان د. راکفلر بنیان شده بود، یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین شرکت‌های بزرگ بود که شرکت‌های ادغام شده دیگر - روغن پنبه، سرب، شکر، تنباکو و لاستیک، به سرعت راه آن را در پیش گرفتند. سوداگران مستقل جسور، به زودی برای خود قلمرو‌های صنعتی ایجاد کردند. چهار شرکت بزرگ بسته بندی گوشت که عمده ترین آنها فیلیپ آرمور و گوستاووس سویفت بودند، یک اتحادیه گوشت تاسیس کردند. سایروس مک کورمیک، در زمینه دستگاه درو مقام اول را از آن خود کرد. طبق یک بررسی در سال ۱۹۰۴، بیش از ۵,۰۰۰ شرکت مستقل در تعداد ۳۰۰ اتحادیه صنعتی با هم ادغام شده بودند.