متاسفانه دیدگاه سرمایه‌گذاری در اقل ممکن خودش قرار دارد (عدم‌آموزش و رفتارهای نابجای دولت) و مقصد اکثر این آدم‌هایی که از بورس خارج می‌شوند بازارهای موازی است.‌» در واکنش به این توییت، خیلی از افراد در قسمت نظرات به این مساله می‌پرداختند که سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری عقلانی جایی صورت می‌گیرد که تلاطم و بی‌ثباتی کم باشد یا می‌نوشتند که ریسک سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری در شرایط فعلی کشور بالا است و کمتر کسی تن به این ریسک می‌دهد. برخی همچنین می‌نوشتند که مساله روانی است، چراکه عدم‌حس چشم‌انداز مثبت از اقتصاد، عدم‌اطمینان به دولت، سرعت بالای تورم بازارهای موازی، درجا‌زدن، دستکاری بورس و... ترجیح مردم را بر زیر سَر بودن سرمایه قرار داده است. همچنین امضای تفاهم‌نامه سازمان بورس ایران با بانک مرکزی یمن هم از دیگر سوژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی بود که در روزهای گذشته در توییتر مورد‌توجه قرار گرفت. افرادی که به این موضوع می‌پرداختند از چرایی این تفاهم‌نامه و دلایل آن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نوشتند. آنها همچنین به این مساله می‌پرداختند که به‌جای اینکه با کشورهایی که با رشد اقتصادی بالا و اقتصاد با ثبات زندگی می‌کنند، با کشورهایی وارد معامله می‌شویم که نه‌تنها شرایط بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ثباتی دارند بلکه اقتصاد کشورشان، از اقتصاد کشور خودمان بسیار ضعیف‌تر است.

از دیگر موضوعاتی که در توییتر فارسی داغ بود، تعیین سقف اجاره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بها و تمدید قراردادهای اجاره بود. در همین رابطه رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی دولت سیزدهم در صفحه توییتر خود نوشت: «قول دادیم وضعیت اجاره‌خانه را بهبود ببخشیم که با اجرایی‌شدن بخشی از بسته پیشنهادی، تمامی اجاره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به‌صورت خودکار تمدید و حکم تخلیه صادر نخواهد شد. بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شک قدم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بعدی در کنار نظارت میدانی جدی، اتفاقات مبارکی را برای آسایش مستأجرین رقم خواهد زد. تا آخر کنار مردم می‌مانیم.‌»  پیمان مولوی، فعال اقتصادی با کنایه برای قاسمی نوشت که تاریخ ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ این وعده بررسی و نتایج آن مشخص خواهد شد. المیرا شریفی، مجری صداوسیما هم در قسمت نظرات نوشت: «احتمالا به شرط ثبت قرارداد در سامانه املاک و اخذ کد رهگیری، تمدید خودکار میسر باشه، وگرنه مالکی رو که قصد تمدید نداره نمیشه مجبور به تمدید خودکار با رعایت ۲۵‌درصد کرد و از این پس بنگاه هم بدتر از قبل کد رهگیری هم صادر نمی‌کند.‌»

در کنار این نظرات، برخی از کاربران هم درباره این موضوع می‌نوشتند که با وجود اینکه مسوولان کشور مدام بسته پیشنهادی، پیشنهاد می‌دهند اما هیچ تاثیری در بهبود شرایط مردم و اقتصاد کشور ندارد. حسین ایمانی‌جاجرمی، مدیر گروه مطالعات توسعه اجتماعی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران هم در توییتر خود و در رابطه با وضع مسکن مردم نوشت: «شرکت خانه‌سازی ایران در سال‌۱۳۵۴ از محل بودجه عمومی در وزارت رفاه وقت برای ساخت مسکن کارگران تاسیس می‌شود. این شرکت در این وانفسای وضع مسکن به‌ویژه برای گروه‌های کم‌درآمد کجاست؟ الان چه ماموریتی را دنبال می‌کند؟ در سال‌های گذشته چه کار کرده است؟» محمد فاضلی، جامعه‌شناس هم در توییتر خود نوشت: «نهادها و سازمان‌ها باید با کار تخصصی باکیفیت، باری را از دوش ذهن شهروند بردارند، اما وقتی درست کار نمی‌کنند، بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اعتمادی به آنها سبب می‌شود شهروند به‌جای آنها فکر کند، مواظب باشد، احتیاط کند و زیر بار این فشار، فروپاشی روانی و استیصال را تجربه کند.‌» بحثی که محمد فاضلی مطرح کرد، نه‌تنها از سوژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نوشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بورسی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و اقتصادی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها است، بلکه این روزها دیگر کاربران توییتر هم درباره آن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویسند.