تا چند وقت آینده نگرانی در حوزه بودجه به‌ویژه در بحث کسری‌بودجه و محل تامین کسری آن برای سال آینده در فضای اقتصاد جدتر خواهد شد. در این شرایط ممکن است که خیلی از شرکت‌ها با افزایش ریسک در حوزه احتمالی افزایش هزینه‌ها به‌واسطه دولت همراه شوند.

بنابراین هر‌چه به ماه‌های پایانی سال نزدیک شویم و بحث‌های مربوط به بودجه داغ‌تر شود ریسک برخی از سهم‌ها بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد و شرایط برای آنها تا حدودی سخت خواهد شد. به‌عنوان مثال، در صنایع صادرات‌محور در صورتی‌که دولت قصد اخذ مالیات بیشتری داشته باشد، در ابتدا باید معافیت مالیاتی این قبیل از شرکت‌ها را حذف کند. چنین شرایطی برای برخی از گروه‌ها هولناک خواهد شد. در این حالت ریسک شرکت‌های صادرات‌محور افزایشی می‌شود. نرخ دلار رشد پیدا می‌کند و در EPS شرکت‌ها تاثیر می‌گذارد. در واقع رشد قیمت سهام تحت‌تاثیر ‌احتمالاتی اعم از تحمیل هزینه چه به‌واسطه مالیات و چه به‌واسطه قیمت‌‌گذاری دستوری ایجاد نخواهد شد.

هر چند در حال‌حاضر هم شرکت‌هایی از جمله فولادی‌ها عمدتا با ریسک قیمت‌‌گذاری دستوری مواجه هستند و غالبا P/ E پایین‌تری نسبت به پتروشیمی‌‌ها دارند، اما به‌طور کلی موارد مطرح‌شده عواملی هستند که در روند معاملاتی بازار سهام ایجاد نگرانی می‌کنند.

در حالی که رشد قیمت دلار اجتناب‌ناپذیر بوده و توأمان با چنین افزایشی شاخص‌های سهامی نیز رشد پیدا خواهد کرد، نگرانی‌هایی درباره بودجه نیز وجود دارد. در صورتی‌که مذاکرات به حالت فرسایشی تبدیل شود و در واقع اصلا مذاکره‌ای روی ندهد، نرخ دلار تا پایان سال و حتی ماه‌های ابتدایی سال آینده یقینا در ارقامی بیش از ارقام فعلی خواهد بود. گفتنی است که دولت هر چند ناچیز اما دارای دلار حاصل از فروش نفت است. با اینکه از رشد شارپ دلار استقبال نمی‌شود اما عدم‌کاهش این ارز هم می‌تواند ایجاد جذابیت کند. به اعتقاد بنده نرخ تعادلی دلار در حال‌حاضر مقداری بیش از ارقام ثبت‌شده در داد و ستد‌های روز گذشته ارزیابی می‌شود.