گروه بنگاه‌ها: بازنگری در طرح‌های توسعه شرکت ملی صنایع مس ایران از چند جنبه باید انجام می‌شد که مهم‌ترین‌ دلیل این بازنگری مباحث اقتصادی و تامین منابع مالی طرح‌های توسعه بود. به گزارش مس پرس، مهدی مجدفر، مدیر حسابداری مدیریت شرکت مس با بیان این مطلب درخصوص کاهش ۳۶ طرح توسعه‌ای این شرکت به ۱۸ طرح گفت: مسائل مالی، کاهش نرخ‌های جهانی و به‌صرفه نبودن استحصال مس از عیارهای پایین‌تر از دیگر دلایلی است که منجر به توقف طرح‌های توسعه شده است. وی افزود: زمانی که به دلیل تحریم‌ها استفاده از فاینانس خارجی برای پیشبرد طرح‌ها امکان‌پذیر نبود شرکت باید از طریق منابع داخلی طرح‌های توسعه را تامین مالی می‌کرد که عملا تامین مالی برای این تعداد پروژه امکان نداشت.

مدیر حسابداری مدیریت شرکت مس اظهار کرد: درست است که شرکت از طریق افزایش سرمایه خود در بورس تا حد زیادی تامین سرمایه کرد، اما این تامین سرمایه حدی دارد، چون هر چه تعداد سهام شرکت بیشتر شود توقع و خواسته سهامداران هم افزایش پیدا می‌کند و از طرفی شرکت مس به‌عنوان یک شرکت بورسی حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد سود سهام سالانه شرکت را تقسیم می‌کند. وی افزود: سالانه به‌صورت میانگین هزار میلیارد تومان سود سهام پرداخت می‌شود که با احتساب این مبلغ عملا پولی در شرکت باقی نمی‌ماند که بخواهد این ۳۶ پروژه را از طریق آن تامین مالی کند. مجدفر، افزود: در کنار مشکل مالی موارد دیگری مانند تامین خوراک، آب، برق، مسائل زیست محیطی ذوب مس و تولید اسید سولفوریک هم وجود داشت که باید برای آنها هم برنامه‌ریزی می‌شد. وی ادامه داد: در عین حال مشکل اصلی، مساله تامین مالی بود که یکی از راهکارهای شرکت برای جبران این کمبود مالی و پیشبرد طرح‌های توسعه‌ای - معادنی مانند درآلو و چاه فیروزه که خارج از سایت شرکت بود و برداشت از آنها توجیه اقتصادی داشت- مشارکت با بخش خصوصی بود که از طریق فراخوان در قالب «شرکت پروژه» پیش برده شد.

وی با تاکید بر اینکه در مورد سایر پروژه‌ها هم با رویکرد کارشناسی و در قالب موضوعات علمی و طرح‌های دانش محور تجدیدنظر شد، گفت: برای نمونه طرح توسعه افزایش کاتد از ۲۰۰ هزار تن به ۷۰۰ هزار تن کاتد از طرح‌هایی بود که به‌دلیل کاهش قیمت جهانی مس و غیرواقع‌بینانه بودن این مقدار تولید بدون در نظر گرفتن نیاز داخلی کشور در آن تجدید‌نظر شد. مدیر حسابداری مدیریت شرکت مس با بیان اینکه معادن ما هم آمادگی این را نداشتند که برای فاز دوم، خاک تامین کنند یا برای فاز سوم سرچشمه و شهربابک مشکل تامین آب ایجاد شده بود، تصریح کرد: علاوه بر این در ارتباط با بحث ذوب‌ها، باید نکاتی مدنظر قرار می‌گرفت و یکی از مهم‌ترین‌ آنها ملاحظات اسیدسولفوریک بود که بعد از ذوب برجای می‌ماند. مجدفر در ادامه گفت: میزان مصرف فعلی اسیدسولفوریک در ایران حدود ۷۸۵ هزار تن است که هم اکنون سالانه ۷۹۵ هزار تن اسیدسولفوریک تولید می‌شود، یعنی شرکت در شرایط کنونی با مازاد تولید اسیدسولفوریک مواجه‌ است. مجد‌فر در پایان گفت: بر این اساس با توجه به همه این ملاحظات، موضوع افزایش تولید از ۷۰۰ به ۴۰۰ هزار تن تقلیل داده شد تا با حذف بخشی از فرایندهای ذوب، از ظرفیت دیگر واحدهای ذوب استفاده شود و از این طریق هم جنبه مالی پروژه‌ها پوشش داده شود و هم از لحاظ زیست محیطی و تامین آب و خاک مورد نیاز این پروژه‌ها شرکت با مشکل و مساله روبه‌رو‌ نشود.