توسعه بنادر شرط لازم توسعه فولاد
اردشیر فاضلی فارسانی کارشناس حملونقل بینالمللی شرکت فولاد مبارکه اصفهان بنادر یکی از عوامل اصلی فرآیند توسعه اقتصاد ملی هستند و میتوانند تسریع بخش رشد و توسعه کشور باشند. حدود ۹۰ درصد کالاهای دنیا از طریق دریا جابهجا میشود و هیچ کشور پیشرفته دنیا را نمیتوان یافت که از سواحل خود حداکثر استفاده را نکرده و توسعه نداده باشد. تولید فولاد در افق ۱۴۰۴ حدود ۵۵ میلیون تن هدفگذاری شده که اکثر کارشناسان این رقم را خوشبینانه تلقی کرده و دستیابی به آن را غیرممکن میدانند، اما رسیدن به تولید حدود ۴۰ میلیون تن به نسبت مقدار ۱۵.
اردشیر فاضلی فارسانی کارشناس حملونقل بینالمللی شرکت فولاد مبارکه اصفهان بنادر یکی از عوامل اصلی فرآیند توسعه اقتصاد ملی هستند و میتوانند تسریع بخش رشد و توسعه کشور باشند. حدود ۹۰ درصد کالاهای دنیا از طریق دریا جابهجا میشود و هیچ کشور پیشرفته دنیا را نمیتوان یافت که از سواحل خود حداکثر استفاده را نکرده و توسعه نداده باشد. تولید فولاد در افق ۱۴۰۴ حدود ۵۵ میلیون تن هدفگذاری شده که اکثر کارشناسان این رقم را خوشبینانه تلقی کرده و دستیابی به آن را غیرممکن میدانند، اما رسیدن به تولید حدود ۴۰ میلیون تن به نسبت مقدار ۱۵.۵ میلیون تن فعلی به شرط برنامه ریزی و توسعه لوازم و پیش نیازهای آن شدنی است. کارشناسان نیاز داخلی کشور به فولاد در سال ۱۴۰۴ را حدود ۲۰ میلیون تن پیش بینی کردهاند و هر ظرفیت بالاتر از آن باید برای صادرات تولید شود.
با توجه به اقلیم کشور، کم آبی و خشکسالی سالهای اخیر و نیاز تولید فولاد به آب، مابقی توسعه صنعت فولاد باید در کنار آبهای آزاد و سواحل کشور ایجاد شود. از طرف دیگر برای تولید یک میلیون تن فولاد نیاز به جابهجایی حدود ۳/۳ میلیون تن کالا است و این یعنی حداقل ۶۶ میلیون تن جابهجایی کالا در بنادر.
در صورتی که توسعه بنادر همزمان با این توسعه صورت نگیرد و اسکلههای اختصاصی واردات و صادرات مواد فله و کالاهای عمومی (General Cargo) با تجهیزات مکانیزه ایجاد نشوند، بخش اعظمی از توسعه فولاد عقیم مانده و از چرخه تولید خارج خواهد شد. در حال حاضر اسکلههای اختصاص داده شده برای واردات و صادرات کالاهای فله با مشکلات جدی برای صاحبان کالا روبهرو هستند که برطرف نکردن مناسب این مشکل، باعث بالا رفتن هزینه تمام شده و کاهش توان رقابت با رقبای خارجی میشود که میتوان به برخی از آنها اشاره کرد:
۱- نبود اسکله کافی یعنی ماندن در صف انتظار و پرداخت هزینههای دموراژ
۲- اسکله بدون تجهیزات تخلیه و بارگیری با سرعت بالا یعنی طولانی شدن زمان تخلیه و بالا رفتن کرایه حمل کالا. یک اسکله بدون تجهیزات اتوماتیک میتواند حداکثر دو میلیون تن کالا را تخلیه یا بارگیری کند که با توجه به سرمایهگذاری اولیه برای احداث اسکله و هزینههای نگهداری آن صرفه اقتصادی ندارد.
۳- عدم عمق کافی اسکلههای فعلی: حداکثر ظرفیت پهلودهی در اسکلههای کشور حداکثر یک کشتی ۸۰ هزار تنی است که با توجه به توسعه صنعت کشتیرانی در دنیا و بالا بودن هزینه حمل با کشتیهای ظرفیتهای پایین هزینه صاحب کالا افزایش مییابد.
۴- اسکلههای اختصاصی دارای عوارض بالای پهلودهی کشتی هستند که باعث بالا رفتن هزینه صاحب کالا میشود که سازمان بنادر و کشتیرانی میتواند در عوارض بندری آنها تجدیدنظر کرده و هزینه پهلودهی در اسکلههایی چون بارکو و فولاد خوزستان را کاهش دهد.
ارسال نظر