گروه بورس کالا- حدیث موسوی: یکی از مسایل مورد بحث در چهارمین همایش صنعت فولاد و معدن ایران، تراز تجاری فولاد کشورمان است؛ چرا که نگاهی به آمار‌های انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران نشان می‌دهد همواره در طول سال‌های گذشته مشخصا از سال‌های 88 تا مهر 92 تراز تجاری فولاد به شدت منفی بوده است به طوری‌که در برخی سال‌ها این موضوع قوت بیشتری گرفته و کم‌کم با نزدیک شدن به سال‌ 90 و سال‌های پس از آن، همزمان با بروز رکود در بازار مصرفی داخل و افزایش حجم تولید فولاد شامل انواع مقاطع و فولاد خام، همانگونه که از حجم واردات به کشور کاسته شده، این رقم به تدریج کاهش یافته، اما هیچ‌گاه مثبت نشده است.
اینکه در طول سال‌های گذشته چه مسایل و موانعی مانع از رسیدن به تراز بازرگانی مثبت برای فولاد شده است، موضوع صحبت با یک کارشناس آگاه قرار گرفت که وی در این زمینه بیان کرد: هم‌اکنون طبق گزارش انجمن جهانی فولاد، تولید این کالا در کشورمان معادل ۱۵ میلیون تن است که اگر ظرفیت تولید کارخانه‌های دیگری را نیز که در مسیر رسیدن به بهر‌ه‌برداری قرار دارند به آن اضافه کنیم این رقم به ۲۵ میلیون تن فولاد خواهد رسید، اما هنوز این میزان تولید نتوانسته پاسخگوی نیاز مصرفی کشور به انواع محصولات فولادی باشد، از اینرو در طول سال‌های گذشته همواره نیازمند واردات فولاد به کشور بوده‌ایم. وی افزود: البته اینکه برخی به کیفیت مقاطع وارداتی به کشور خرده می‌گیرند و به عنوان مثال میلگردهای وارداتی از چین را با درجه شکنندگی بالا عنوان می‌کنند باید پاسخ داد هرآنچه از مبادی رسمی گمرک به کشور وارد می‌شوند، الزاما باید استانداردهای لازم را اخذ کنند در غیر این صورت هیچ‌گونه محصول بی‌کیفیت فولادی وارد کشور نمی‌شود. وی ادامه داد: البته باید به استراتژی‌های وزارت صنعت، معدن و تجارت در زمینه خودکفایی در زمینه تولید فولاد توجه کرد. اگر دولت برنامه رسیدن به این هدف را در دستور کار دارد، بنابراین می‌توان بنا به ذخایر و منابع بی‌شماری که مزیت نسبی کشورمان در این زمینه محسوب می‌شوند به این مهم دست پیدا کرد و با برنامه‌ریزی‌های کارشناسی و دقیق راه را برای صادرات با نگاه به یکسری فاکتورهای اثرگذار و کلیدی مانند کیفیت محصولات تولیدی باز کرد.
این کارشناس افزود: هم‌اکنون برخی کارخانه‌ها هستند که میلگرد تولیدی آنها تا به آن حد شکننده است که حتی با دست می‌توان آنها را از وسط دو نیم کرد، بنابراین هنگامی که رویکرد برخی از تولیدکننده‌های ما، تولید محصول باکیفیت نیست، چگونه می‌توان امید داشت حتی با فرض تامین کامل نیاز داخل پس از آن به سمت تراز تجاری مثبت حرکت کنیم؟ وی معتقد است: اگر دولت روی بحث واردات محصولات باکیفیت و استاندارد که قیمت مناسبی نیز دارند و از سوی دیگر تولید داخل اشراف کامل داشته باشد می‌توان امیدوار بود در مسیر رسیدن به بهبود تراز تجاری به خوبی حرکت کنیم. وی تشریح کرد: مدیریت واردات بنا به کیفیت و قیمت محصولات وارداتی، حمایت از تولید داخل با رویکرد صادرات‌گرا و در نهایت توسعه صادرات سه حلقه اصلی یک زنجیره‌اند که اگر به خوبی رعایت شوند همزمان هم می‌توان به سمت خودکفایی در تولید فولاد رسید و هم تراز تجاری فولاد را از رقم منفی حال حاضر به رقم مثبت سوق داد.
این کارشناس در پاسخ به سوالی در ارتباط با علت ضعف در یافتن بازارهای صادراتی هدف (بازاریابی) به رغم آزادسازی کامل صادرات فولاد در سال جاری خاطر نشان کرد: از آنجا که در طول سال‌های گذشته موانع و محدودیت‌های فراوانی برای صادرات وضع شده بود، تولیدکننده‌ها دچار ضعف و سستی در برنامه‌ریزی برای صادرات شده‌اند، اما یک اصل در دنیا وجود دارد به این مضمون که باید بازاریابی را قبل از تولید انجام داد، بنابراین لازم است تا این رویکرد و نگاه را در صنعت فولاد کشورمان نیز داشته باشیم.
به این ترتیب که اگر تولیدکننده‌های ما بنا به برنامه‌ریزی‌های خود می‌دانند مثلا ۵ سال آینده به خودکفایی در تولید فولاد می‌رسند از هم‌اکنون برای بهبود کیفیت، استاندارد و بازاریابی مقاصد هدف برنامه‌ریزی کنند. وی تصریح کرد: قیمت تمام شده تولید در کنار بحث کیفیت نیز یک فاکتور اثرگذار بر افزایش صادرات فولاد است، بنابراین کارخانه‌ها باید سعی کنند هزینه‌های سربار را تا حد ممکن کاهش دهند تا در جهان حرفی برای گفتن داشته باشند. این کارشناس آگاه با اشاره به اینکه وضع عوارض بر صادرات و تعرفه بر واردات کالاها و خدمات از جمله فولاد از جمله موانع عضویت در سازمان تجارت جهانی (WTO) هستند، ادامه داد: باید واقعیت‌ها را پیرامون فضای کسب و کار کشورمان بپذیریم، هم‌اکنون در رنکینگ جهانی بهترین رتبه‌ای که در این زمینه عاید کشورمان شده ۱۴۲ است. تحت این شرایط نمی‌توان حمایت‌هایی همچون وضع تعرفه‌های وارداتی یا عوارض‌های صادراتی را بدون پیش‌شرط‌های آن که مقررات زدایی و صفر کردن تحریم‌ها در یک بازه زمانی مشخص است کنار گذاشت؛ چرا که اینگونه حتی از این رتبه‌ای نیز که داریم به عقب‌تر رانده می‌شویم. وی گفت: باید از شعار دادن پرهیز کرد و ابتدا فضای لازم را برای رقابت‌پذیری کارخانه‌های داخل فراهم ساخت، سپس به سمت کاهش تعرفه‌ها و عوارض حرکت کرد تا زیرساخت‌های لازم برای عضویت در WTO حاصل شود. این کارشناس آگاه در ارتباط با وضع عوارض بر صادرات سنگ‌آهن نیز گفت: در شرایطی که بسیاری از تولید و صادرکنندگان سنگ‌آهن به خام فروشی عادت کرده‌اند، وضع عوارض بهترین راهکاری است که می‌توان اتخاذ کرد. وی در نهایت خاطرنشان کرد: البته باید یک طرح جامع، کلی و در واقع یک نقشه راه مناسب برای صنعت فولاد کشور وجود داشته باشد تا زیرساخت‌های لازم برای ایجاد ارزش افزوده روی سنگ آهن صورت گیرد، سپس اگر باز هم خام‌فروشی صورت گرفت با عوارض مناسب از تداوم آن جلوگیری کرد.
***
علاقه‌مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره‌های ۸۷۷۶۲۴۳۰ و ۳۲ یا وب‌سایت http://events.den.ir تماس حاصل فرمایند.

«بازاریابی قبل از تولید» نداریم