گروه بورس کالا- حدیث موسوی: پس از حدود دو هفته ریزش متوالی آهن‌آلات، سرانجام از روز دوشنبه کمی از هیجان بازار کاسته شد و مقاطع کم‌کم در مسیر تثبیت یا حتی افزایش قیمت قدم گذاشت. به این ترتیب روز گذشته همانگونه که بسیاری از تولیدکننده‌های خصوصی مانند شاهین بناب، آریا ذوب، فولاد شیراز، فولاد الیگودرز و کارخانه‌هایی از این دست، قیمت مقاطع تولیدی خود را درب کارخانه بدون تغییر قیمت پیشنهاد کردند، فروشنده‌های آهن نیز با توجه به این عامل و از سوی دیگر ثبات نسبی نرخ ارز، در برابر انگیزه کاهش قیمت‌ که از رکود تقاضا نشات می‌گیرد، وادار به مقاومت شدند که در نتیجه بازار میلگرد تا عصر در آرامش قیمتی به سر برد، اما در سمت دیگر شاخه‌های مختلف تیرآهن به این دلیل که دو روزی است، سیستم آزادسازی بار ذوب آهن ایراد دارد با افزایش قیمت روز را به پایان رساند. از سوی دیگر روز گذشته در تالار صنعتی بورس کالا نیز ۱۱۰۰ تن نقدی سبد میلگرد با قیمت ۱۷۱۰ تومان از سوی فولاد آذربایجان عرضه شد که بی‌تقاضا ماند. در همین حال ۷۶ هزار و ۴۵۰ تن سلف تختال فولاد خوزستان هم با قیمت تقریبی ۱۷۹۹ تومان به فروش رسید که البته تنها خریداران مجاز برای این کالا شرکت نورد و لوله اهواز و شرکت فولاد اکسین خوزستان بودند. در همین حال یکی از کارشناسان بازار نیز در رابطه با سطحی که قیمت‌های بازار پس از عرضه شمش و مقاطع ذوب‌آهن در بورس کالا به آن خواهند رسید، گفت: بر قیمت بیلت ۱۵۳۶ تومانی، ۶ درصد مالیات بر ارزش افزوده و به طور متوسط ۵۰ تومان کرایه حمل بار تا واحد تولیدی افزوده می‌شود که با احتساب هزینه تقریبی ۱۲۰ تومانی برای تبدیل شمش به مقاطع، بهای پایانی محصول تولیدی به طور متوسط به ازای هر کیلو ۱۸۰۰ تومان تمام می‌شود. این کارشناس افزود: با این شرایط نرخ کف مقاطع را می‌توان این رقم عنوان کرد، بنابراین سطح قیمت‌های موجود در بازار آزاد، پتانسیل ریزش تا پایین‌تر از رقم ۱۸۰۰ تومان را نخواهد داشت که اگر این اتفاق رخ دهد نه تنها برای واحدهای تولیدی به معنی ضرر است، بلکه برای فروشنده‌ها نیز زیان ناشی از تفاوت قیمت خرید و فروش به بهایی کمتر از خرید را به همراه خواهد داشت. به گفته وی شاید کارخانه‌ای نظیر ذوب‌آهن توانایی کاهش قیمت تا ۱۶۵۰ تومان را بنا به کمتر بودن هزینه‌های مربوط به مواد اولیه و فرآیندهای تولیدی خود داشته باشد، اما برای کارخانه‌های بخش خصوصی این امر امکان‌پذیر نبوده و نیست و اگر می‌بینیم برخی تولیدکننده‌های این بخش، محصولات تولیدی خود را درب کارخانه به بهایی کمتر از هزینه تمام شده تولید به فروش رسانده یا به تابلو معاملات بورس کالا می‌برند، صرفا ناشی از اجبار آنها برای تامین نقدینگی لازم و در دست گرفتن محدوده کوچکی از بازار مصرفی است.