گروه بورس کالا- حدیث موسوی: روز گذشته تالار محصولات صنعتی و معدنی روز پر رونقی را برای عرضه‌های رینگ فولاد شاهد بود. در این روز فولاد خوزستان، به عنوان بزرگ‌ترین عرضه‌کننده شمش کشور ۶۰ هزار تن سلف شمش بلوم را برای تحویل در پایان تیر ماه عرضه کرد که تقاضای ۱۱۱ هزار تنی موجب شد قیمت پایه این محصول ۱۰ درصد رشد کند. سلف تختال C دیگر عرضه این شرکت بود که ۵۲ هزار تن مازاد تقاضا قیمت پایه آن را به ۱۵ هزار و ۶۷۵ ریال قیمت پایانی افزایش داد. از سوی دیگر فولاد مبارکه اصفهان هم در قالب یک معامله سلف ۱۰ هزار تن تختال C را با قیمت پایه ۱۴ هزار و ۶۰۰ ریال عرضه کرده بود که تقاضایی به همین میزان در مقابل آن به ثبت رسید. اما در این میان عرضه ناموفق دیروز نقدی سبد تیرآهن مخلوط بود که سردی معامله‌گران موجب شد شرکت ذوب آهن اصفهان با دست خالی به خانه برگردد. عرضه‌های موفق رینگ فولاد در روز گذشته در حالی است که در بازار آزاد شاهد افزایش نرخ انواع سایزهای میلگرد و تیرآهن بودیم. فعالان بازار معتقدند استقبال زیاد از عرضه‌های بورس کالا از یکسو و افزایش قیمت دلار از سوی دیگر در کنار خودداری تعدادی از کارخانه‌ها از فروش محصولات خود موجب شدند این صعود قیمتی در بازار آزاد رخ دهد. پروژه‌های سر به زیر عمرانی و تداوم رکود بازار آهن؟ از سوی دیگر دکتر یحیی آل‌اسحاق، رییس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران در مصاحبه با خبرنگار دنیای‌اقتصاد پیرامون کاهش رقم بودجه عمرانی تعیین شده در لایحه بودجه سال جاری و تاثیر آن بر بازار فولاد می‌گوید: در سال گذشته نزدیک به ۴۰ هزار میلیارد تومان اعتبارات عمرانی در بودجه داشتیم که تخصیص اعتبار آن به طور کامل محقق نشد و تنها حدود ۸ هزار میلیاد تومان اعتبارات عمرانی تخصیص داده شد. از سوی دیگر نقدینگی هم که به پیمانکاران عمرانی پرداخت شد کامل نبود و در همین حال بیشتر پروژه‌های استراتژیک و مهم عمرانی هم تعطیل شدند که البته یک بخش آن اعلام شد مربوط به اعتبارات طرح‌های مهر ماندگار بوده است. وی می‌افزاید: امسال شاهدیم رقم بودجه عمرانی نسبت به سال گذشته باز هم کاهش یافته است که با توجه به شرایطی که بودجه دارد به این مفهوم که درآمدهای آن محتمل ولی هزینه‌هایش واقعی است به طور قطع در سال جاری رقم محقق شده بودجه عمرانی نسبت به رقم مصوب شده هم کاهش بیشتری خواهد یافت. از سوی دیگر از آنجاکه پروژه‌های عمرانی عمدتا فولاد بر بوده و با استفاده از انواع مصنوعات فولادی ارتباط نزدیکی دارند این اتفاق تاثیر ناخوشایندی بر تقاضای فولاد خواهد گذاشت که اگر به سرعت فکری برای آن نشود تاثیرات نامطلوب آن را در آینده در صنعت ساختمان و صنعت فولاد کشور می‌بینیم. آل اسحاق اعتقاد دارد اگر انجام و بهره‌برداری پروژه‌های عمرانی فعلی را هرچه سریع‌تر به بخش خصوصی انتقال دهیم، البته با این پیش فرض که دولت هم به تعهدات خود پایبند می‌ماند می‌توان امیدوار بود که تقاضای واقعی به سمت صنعت فولاد بازگردد و سدی در برابر رکود بازار به وجود آید. در این میان بخش خصوصی با نظر به شرایطی که در حال حاضر دارد مطمئنا از این مهم استقبال می‌کند. از سوی دیگر فولاد از جمله کالاهایی است که مستقیما با توسعه زیرساخت‌های اقتصادی ارتباط مستقیمی دارد به این مفهوم که اگر مصرف واقعی فولاد در کشور افزایش یابد می‌توان شاهد نشاط ساخت و ساز و تحرک اقتصاد بود، بنابراین اگر بخواهیم این مهم شکل بگیرد باید به بخش تولید به مفهوم کلی آن، توجه ویژه‌ای شود تا بخش فولاد هم تحرکی به خود ببیند. وی خاطرنشان کرد: متاسفانه در شرایطی که هنوز صنعت فولاد فعلی کشورمان با تنگناهای زیادی به لحاظ رکود و تقاضای ناچیز داخلی و همین‌طور مشکلات صادرات روبه رو است دولت هشت پروژه بزرگ فولادی را هم تعریف کرده است که در ارتباط با آنها نیز چالش‌های جدی وجود دارد. این ۸ پروژه فولادی به چند دلیل اقتصادی نیستند. یک اینکه قیمت تمام شده‌ای که برای تولیدات این کارخانه‌ها تعریف شده سودآور نیستند، دوم آنکه به لحاظ جغرافیایی در جای مناسبی قرار ندارند و مهم‌تر از همه از جهت پیمانکار خارجی مشکلاتی وجود دارد که عملا کل مجموعه را در شرایطی قرار داده که به نظر می‌رسد این پروژه‌ها شکل نخواهند گرفت. آل‌اسحاق گذری به مشکلات فعلی ساختار تولید فولاد هم انداخته و می‌افزاید: در زمینه زنجیره تولید فولاد در کشور مشکلات اساسی وجود دارد که در نهایت منجر شده کل ساختار شکننده و آسیب‌پذیر باشد. در واقع مشکل تولید و تامین کنسانتره سنگ آهن به‌رغم وجود معادن بسیار خوب آن در داخل کشور موجب شده در عمل برای تامین مواد اولیه تولید فولاد با چالش‌های زیادی روبه‌رو شویم و دست به دامان واردات آن هم در شرایط سخت تامین ارز فعلی گردیم. از سوی دیگر بین بخش‌های مختلف تولیدی فولاد هم هماهنگی و جامعیت مناسبی وجود ندارد به گونه‌ای که واحدهای تولیدی ارتباطات نامتقارنی با یکدیگر برقرار می‌کنند. بهترین راه برای برون رفت از شرایط فعلی واگذار کردن صنعت فولاد کشور به بخش خصوصی است، زیرا تا آن هنگام که دولت در مسیر تولید فولاد دخالت و نظارت می‌کند به‌طور مداوم شاهد این مشکلات خواهیم بود. اگر نهاده‌های بخش خصوصی اعم از اتحادیه‌ها و تشکل‌های مربوط به فولاد و سنگ آهن به درستی شکل بگیرند، زنجیره تامین مواد اولیه، تولید، واردات و صادرات فولاد به خوبی و در قالب یک واحد مشترک بزرگ گرد هم می‌آیند که همگی این واحدها با هم‌افزایی خود یک صنعت قدرتمند فولاد را در نگاه کلی شکل خواهند داد. در واقع با دست به دست هم دادن بخش‌های خصوصی فعال در این حوزه و با یک بازنگری صحیح در مدیریت بخش فولاد می‌توان در آینده‌ای نه چندان دور شاهد بود اقتصاد کشور به خوبی در مسیر رشد و توسعه زیرساخت‌ها گام برمی‌دارد. وی در پایان می‌افزاید: بهترین کمک دولت در اینجا این است به اصطلاح سنگ جلوی پای تولیدکنندگان و صادرکنندگان بخش خصوصی نیندازد، یعنی مقررات را به طور مداوم تغییر ندهد به این مفهوم که در یک زمان اعلام شود صادرات ممنوع و در زمان دیگر اعلام شود آزاد است یا گاهی جلوی واردات گرفته شود و مواردی از این دست. تمام این موارد و صد البته عدم ثبات در سیاست‌گذاری‌های دولت به مثابه سم مهلکی عمل می‌کند که فعال اقتصادی را فلج کرده و از گردونه فعالیت به بیرون پرتاب می‌کند. در این میان باید اضافه کرد بخش خصوصی اگر چشم‌انداز روشنی را در ۲ یا ۳ سال آینده و در مسیر برنامه‌ریزی برای شروع فعالیت خود ببیند به خوبی قدرت تطبیق با شرایط اقتصادی حال حاضر را دارد و به درستی می‌تواند در راستای توسعه اقتصادی کشور گام بردارد.